ขอบคุณพี่ๆทุกท่านครับที่ช่วยตอบ
ดูแล้วคงยากมากกกกกก..ที่จะทำได้ ผมเพิ่งรับราชการแค่อึดใจเดียวเอง
แต่รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะกับงานวิชาการด้านเศรษฐศาสตร์
อยากทำอะไรที่ได้ลงไปปฏิบัติบ้าง
(แต่ถ้าโอนได้จริงก็คงต้องทำงานแนวนี้อยู่ดี เพียงแต่คงมีโอกาสใกล้ชิดปืนเร็วขึ้น)
แต่ผมก็ทราบดีว่าไม่มีงานไหนสบายกว่างานไหน
เพราะทุกอาชีพทุกสายงานต้องเจอปัญหากันทั้งนั้น
บางทีอาจเป็นบรรยากาศการทำงานของที่นี่ก็ได้ (กลายเป็นมาบ่นเลย)
ที่นี่ผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชายมาก และผู้ชายที่ฝ่ายก็คงไม่มีใครสนใจเรื่องปืน
ตอนนี้เหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยครับ
เรื่องที่อยากคุยเค้าก็ไม่คุยแบบเดียวกับเรา ได้มาแอบอ่านเว็บนี้ค่อยชื่นใจบ้าง
เมื่อก่อนชอบอ่านตอบปัญหาปืนของ ดร.ผนิศวร ในหนังสืออาวุธปืนมาก
ขอบคุณพี่ๆอีกครั้งครับที่ช่วยตอบ
ปล.ยศหลังจบ ร.ด.ปี3 ใน ส.ด.9 รู้สึกว่าจะเขียนว่าสิบเอกครับ เป็นกองหนุน
ถ้าจำไม่ผิดอยู่หมวดทหารม้าครับ (เอ๊ะ หรือทหารราบหว่า?)
การทำงาน ที่ต้อง "หาเลี้ยงชีพ"
เป็นเรื่องของบุคคลหลาย ๆ บุคคลครับ...เป็นเรื่องของระบบ....
กับ งานอดิเรก....นั้น
เป็นเรื่องส่วนบุคคล.....แตกต่างกันครับ...
ไม่แปลกหรอกครับ สำหรับ "นักเศรษฐศาสตร์" ที่ชอบปืน...
แต่ก็คงมิได้หมายความว่า...
สารพัด นัก... สารพัด นาง...หรือ นางสาว....
ต้องชอบ
ปืน เหมือนกันโหม้ดดด...นี่ครับ
ลองกลับมาคิดเล่น ๆ ซิครับว่า....
คุณคุยไม่เหมือนคนอื่น.....หรือ คนอื่นคุยไม่เหมือนคุณ....อิ อิ
การทำงานในระบบงานที่ เช้าไป เย็นกลับ
สี่โมงครึ่ง บ้านใครบ้านมัน....
น่าจะดีกว่า...หรือถูกใจกว่า...
ผมว่า...ถ้าคุณไปเจอแบบ...เช้าออกจากบ้านมาทำงาน
เย็นกลับบ้านไปกินข้างที่บ้าน...(บ้านก็ติดกันอีกแหละ)
โดยที่มีบ้านหลวงอยู่บริเวณเดียวกัน เป็นสวัสดิการ....
น่าจะแย่...กว่า...ที่คุณเป็นอยู่ปัจจุบันนี้นา....ครับ...