คำพิพากษา...ที่คิดเอง..เออเอง...คือการโยนบาปให้ผู้บริสุทธิ์ ...ตราชู สัญลักษณ์ ของกระทรวงยุติธรรม (ใช้รูปตาชั่ง)
ตาชั่ง เป็นอุปกรณ์ชั่งน้ำหนักวัตถุ สิ่งของ...
...ตาชั่ง เป็นชื่อกลุ่มดาวตาชั่ง ของชาวราศีตุล
และตาชั่ง...
...เป็นเครื่องมือวัดความยุติธรรมของหัวใจคน
..
ในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา
เราต่างพบกับการตัดสินตัวเราจากคนรอบข้าง
เธอดี เขาดี เธอร้าย เขาร้าย เธอโกหก เขาโกหก
แล้วใครกันที่จะรู้ว่า...ใครเป็นอย่างไร...กันแน่?
ตอนเด็กๆ ที่บ้านมีคนทำของหาย พวกเราก็เที่ยวโทษคนนั้นคนนี้กันไปเรื่อย
คนโดนกล่าวหาต่างปฏิเสธวุ่นวาย ด้วยท่าทีทุกข์ใจ
แต่ไม่มีใครเชื่อ ด้วยทุกคนล้วนยกเหตุอันน่าเชื่อได้ว่าคือ หัวขโมย
แล้วความจริงก็ปรากฎว่า ของสิ่งนั้นมิได้ถูกขโมย
หากแต่มีใครบางคนมาหยิบยืมไปโดยไม่ได้บอก ....ย่าได้แต่พูดว่า
"พุทโธ ธัมโม สังโฆ ...นี่แหละหนาของหายสะพายบาป"
เพราะเราต่างทำตัวเป็นผู้พิพากษาตัดสินใครต่อใคร
ฉันนึกถึงหนังสือเล่มเก่าที่เคยอ่านเล่มหนึ่ง
หนังสือที่ให้แง่คิดสะท้อนสังคมและความเป็นคนของสังคม
หนังสือเล่มนั้น ชื่อ "คำพิพากษา"
คุ้นชื่อนี้ใช่มั๊ย คำพิพากษา เขียนโดย ชาติ กอบจิตติ
ซึ่งมีเนื้อเรื่องที่ใครๆคงรู้จักดีเพราะได้มีการจับชีวิตของ
"ไ้อ้ฟักกับอีสมทรง" ขึ้นมาโลดแล่นให้ได้ดูทั้งละครโทรทัศน์ทั้งภาพยนตร์
"ไ้อ้ฟักกับอีสมทรง" มีตัวตนจริงๆ อยู่จังหวัดเดียวกับฉันนี่เอง
เป็นเรื่องเล่าที่ชาวบ้านต่างเล่าขานสืบต่อกันมา
ฉันอ่านไป ได้แต่สะท้อนใจไปกับเนื้อหาที่ผู้เขียนบรรจงเขียนบีบคั้นใจ
คำพิพากษาชีวิตของ "ไ้อ้ฟักกับอีสมทรง"
ไอ้ฟัก เป็นชู้กับเมียพ่อ
ไอ้ฟักมีอะไรกับคนบ้าอย่างอีสมทรง
จริงหรือไม่จริง ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับฉัน
แต่เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับชีวิตของไอ้ฟักกับอีสมทรง
เพราะสังคมได้ตัดสินไปแล้วว่า ไอ้-อีทั้งคู่ได้เสียหายไปแล้ว
พวกเขาได้ระทมทุกข์ไปแล้วจนหมดอายุขัยของพวกเขา
นี่คือ...! ตัวอย่างของ คำพิพากษา
จากความคิดคน จากปากคน จากการตัดสินของคน
โดยนำความรู้สึกของตัวเองเป็นบรรทัดฐาน
แล้วส่งผลต่อชีวิตของคนสองคน
ชีวิตจริงของเราก็เช่นเดียวกับในหนังสือ
ทุกวินาทีของเรานั้นวนเวียนอยู่กับคำพิพากษาตลอดเวลา
ไม่เราพิพากษาเขา เขาก็พิพากษาเรา
.....แล้วเราแน่ใจละหรือ ว่าตัวเรามีความยุติธรรมพอเพียงกับการพิพากษาใคร
เราแน่ใจละหรือว่าเราสามารถชำระล้างความสะอาดของคนอื่นๆ ได้
....บางคนไม่เพียงพิพากษาด้วยความคิดส่วนตัว..
...หากลงมือกระทำให้ใครคนนั้น ต้องเจ็บใจ เจ็บตัว
...หรืออาจรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ---ตามที่เป็นข่าวอยู่ทุกวัน
...มีการฆ่ากันด้วยวิธีการแปลกๆ ทั้งตัดหัว ยิง ปาระเบิดใส่กัน
สาเหตุมาจากอะไรกันเล่า..?
จากคำพิพากษาส่วนตัว--ใช่หรือไม่...?
เราตั้งตัวเป็นศาลเตี้ยเอง--ใช่หรือไม่ ...?
เรามักพิพากษาคนอื่นเสมอด้วยความคิดส่วนตัวของเรา
ด้วยโทสะ โมหะ ของเรา
และเราเองก็มักได้รับคำพิพากษจากคนอื่นด้วยเช่นกัน
ด้วยความคิดส่วนตัวของการตัดสินลงโทษผู้อื่นว่าเขาดีหรือชั่ว
โดยไม่รู้ข้อเท็จจริง สมควรกระทำหรือไม่...?
คำ ต อ บ ค ง มี อ ยู่ ใ น ใ จ ข อ ง แ ต่ ล ะ ค น
แ ต่ ....
ก า ร ตั ด สิ น แ ล ะ ล ง โ ท ษ ค ว า ม ดี ค ว า ม ชั่ ว ข อ ง ตั ว เ ร า
เ ป็ น คำ ต อ บ ที่ ฉั น มี ใ ห้ ตั ว เ อ ง
ชาลี ...เขียน
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑
เรียบเรียงใหม่ ๑๘ กันยายน ๒๕๕๒
ที่มาภาพ :
http://www.mahisornlaw.com/lawhttp://www.thaijustice.comhttp://www.mut.ac.thhttp://rattana.tarad.comhttp://www.sadung.com แสดงความคิดเห็น | ส่งเรื่องนี้ให้เพื่อน | แจ้งเตือนเรื่องไม่เหมาะสม
