เมื่อมือใหม่ลุยดงปืนแขก...โดย นายsai

ขออนุญาติรวมกระทู้นะครับ

สวัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆชาวเวปทั้งหลาย มีโอกาสมาเล่าประสบการณ์อีกครั้ง เป็นเรื่องจริงที่ผมพบมา เพื่อเป็นประโยชน์และพัฒนาสังคม ไม่ได้กลั่นแกล้ง ใส่ร้ายผู้ใดเช่นเคยครับ และโปรดใช้วิจารญาณ พิจารณาตาม ท่านอาจมีความคิด ความเห็นแตกต่างได้ครับ และผมจะพยายามเล่าม้วนเดียวจบ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อต้นเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ไม่นานนี้ เป็นเพราะผมมีความจำเป็นต้องเดินทางไกลมากและนานมากๆ โดยจำเป็นต้องทิ้งให้แฟนกับลูกน้อยสองคน(สุนัขพันธ์ยอคเชีย เทอเรีย ซึ่งเรารักและเลี้ยงดูเหมือนลูกเลยครับ) อยู่กันลำพังที่บ้านครับ เป็นห่วงก็ห่วง แต่ด้วยความจำเป็นครับ ที่ผ่านมาในชีวิตผมยังไม่เคยมีปืนมาก่อน ไม่เคยจะหามาใช้ ด้วยคิดว่าไม่จำเป็น ทั้งๆที่ใจลึกๆนะชอบตั้งแต่สมัยเรียน รด. แล้ว เป็นเพราะทราบดีว่า ปืนนั้นมีราคาสูง ยุ่งยากแก่การขอ ซึ่งผมไม่มีเวลาดำเนินการขอที่เสียเวลา ขั้นตอนมาก อย่างที่หลายๆท่านพบแทราบกันดีแล้ว เมื่อแฟนผมเอ่ยปากว่า เขากลัวที่ต้องอยู่คนเดียวและอยากได้ปืนไว้ที่บ้านซักกระบอกนึง เขาก็จะสบายใจขึ้น อยู่ได้..ว่างั้น เถอะครับ ผมเข้าใจเธอและเป็นห่วงเธอมากครับ ตัดสินใจจะซื้อทันที อันดับแรก น่าจะหาข้อมูลก่อนว่าต้องทำอะไรบ้าง เรื่องการขออนุญาต..เรื่องการเลือกรุ่นและขนาดปืน
ก็เริ่มจากหาซื้อหนังสืออาวุธปืนมาอ่านดู โทรเช็คราคาคร่าวๆ ความเป็นไปได้ต่างๆเกี่ยวกับการขออนุญาตอย่างเร็วที่สุด ตอนนั้นไม่ทราบว่ามีเวปที่มีประโยชน์ อย่างที่นี่นะครับ พอได้ข้อมูลคร่าวๆก็ไปเลยครับ แหล่งปืนไปคนเดียวไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำว่าหลังวังคือที่ไหนทราบแต่ ไปดิโอ สยาม เอารถไปจอดที่วัดบวรฯ บางลำภู นั่งแทกซี่กลัวหลง พอลงจากรถก็เดินวนหาข้างใน ไม่เจอซะร้าน(ผมเกิดและโตใน กทม. อายุสี่สิบปี คงน่าขันสำหรับทุกๆท่านที่มาอ่าน ที่ไม่รู้จักว่าร้านขายปืน อยู่ที่ไหน ผมบอกอย่างจริงใจ ไม่อาย ก็ไม่ทราบนี่ครับ เราไม่เคยสนใจจะมีมันมาก่อน)
สุดท้ายจนปัญญาเลย ถาม รปภ.เขามองหน้างง..งง แบบเหมือนเจอคนมาจากหลังเขา อะไรประมาณนั้น พอผมทราบทิศแล้วก็ถึงบางอ้อเลย ดูลานตาไปหมด แต่ความรู้สึกแรกของผมในฐานะมือใหม่ มันรูสึก อย่าวไรไม่ถูก หลายๆท่านคงรู้สึกเหมือนผม ..กล้าๆกลัวๆ..ขาดความมั่นใจ และที่สำคัญกลัวถูกหลอกครับ...
มาถึงตรงนี้แล้ว ก็ต้องลุยแล้ว เดินดูจ้องหน้าตู้กระจกเลยครับ
เป็นร้านที่มีทำเลดีมากร้านหนึ่ง ที่สำคัญเขามาทักทายเราอย่างสุภาพและเป็นกันเองมาก เขาไม่ใช่คนไทยโดยทั่วไปครับ แต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เขาถามผมอย่างสุภาพว่า สนใจหรือดูปืนรุ่นไหนอยู่หรือ..ผมอดเกรงใจไม่ได้ถึงความสุภาพที่พยายามเป็นกันเองกับผมอยู่ในขณะนั้น ผมตอบเขาไปตามตรง.. ไม่ทราบเหมือนกัน ดูไปเรื่อยๆ.. ก็คงเข้าทางเขาเลย มือใหม่ แน่ๆ อะไรทำนองนั้นครับ..
แล้วผมก็ถามเขาต่อ ..ปืนแบบไหนใช้ดีครับ...โอ้โห คำถามผมครอบจักรวาลเลย...ผมมันหมู..ฟันธง ได้ว่างั้นเถอะ.....
เขาก็กุลีกุจอเชื้อเชิญผมเข้ามานั่งคุยข้างในก่อน ผมเพิ่งมาและเจอเขา..คุยกับเขาเป็นคนแรก ก็ยังไม่ไว้ใจเขาครับ (เพื่อนๆเอาไว้ใช้ครับ ไม่ผิดที่เราจะยังไม่ไว้ใจคนที่เขาดีและสุภาพต่อเราครับ) ผมขอคุยข้างนอกกับเขาก่อน ถามราคาปืนที่เขาโชว์อยู่ก็สะดุ้งอยู่ครับคือฟังราคาแพงมาก แต่จับประเด็นแปลกได้บางอย่างเช่นไม่มีของแต่มีราคา ลูกโม่.38 ธรรมดาๆแต่ราคาแพงกว่าปืนที่มีแม็ก ก็ไม่ว่าอะไรครับ บอกเขาตรงๆไปว่าเราเพิ่งมาขอเดินดูรอบๆก่อนครับ
ก็เดินออกไปดู ร้านอื่นๆครับ ช่วงเวลาที่ผมไปเกือบทุกตู้ไม่มีของ ก็คงเป็นช่วงที่คนขายไม่อยากออกมาต้อนรับลูกค้า หรือเบื่อพวกมาด่อมๆมองๆ หน้าตู้ ก็เข้าใจนะครับ ประกอบกับเป็นเวลาพักเที่ยงด้วย เดินไปเดินมาไม่มีใครมาถามมาคุยเลย ผ่านมาอีกที..อ้าวมาร้านพี่คนนี่อีกแล้ว..แกก็จำได้ ยิ้มและทักทายเชิญเราเข้าไปอีก ก็คงไม่เสียหายอะไร ในร้านเขาเปิดกว้างไม่มิดชิด ดูแล้วถ้ามีอะไรเราเดินแบบสบายออกมาได้(เพื่อนๆพี่ๆ สังเกตจุดนี้ให้ดีครับ ทางเข้าออกร้านค้าแปลกถิ่น ต้องละเอียดด้วยนะครับ เพราะผมเคยได้บทเรียนมา ที่ฮ่องกง ไปซื้อกล้องถ่ายวีดีโอมา พลาดท่าถูกล็อกในห้องลองสินค้าของมัน ผมกับแฟน และคนขายแสดงบทเถื่อนบังคับขายของอีกสามคน มีการตบโต๊ะ ส่งเสียงภาษาจีนแย่ๆ แฟนผมร้องให้เลย ไว้มีโอกาสจะเล่าให้ฟังครับ)
พอผมเข้ามาในร้าน ก็เย็นใจครับ เห็นมีลูกค้าท่านอื่นพูดคุยดูของกันอยู่แบบเป็นกันเอง มีจิบกาแฟไป..คุยไป...เยี่ยมครับ บรรยากาศดีจังว่างั้นเถอะ (ปกติคนกินกาแฟ จะเป็นเวลาที่รู้สึกสบาย แบบผ่อนคลาย อะไร ทำนองนั้นครับ) ในใจก็คิดว่าร้านนี้ไม่มีหลอกลูกค้าแน่ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ครับเมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ ถ้าท่านนั่งอยู่ข่างๆผมตอนนี้คงหันมามองว่า ถอนหายใจทำไมดังเหลือเกิน...ทำไมจะไม่ให้ถอนหายละครับ นึกแล้วเราโชคดี รอดออกมาได้ โชคเข้าข้างแท้ ขอถอนหายใจอีกทีครับ ...เฮอออออ....
ดีขึ้นครับ
เขาพาผมไปนั่งโต๊ะที่ลูกพี่เขานั่งอยู่ เป็นคนหนุ่มดูสุภาพ บุคคลิคสะอาดสะอ้านมาก เสื้อผ้าก็ดี ผ้าที่ใช้พัน(ทุกท่านคงทราบนะครับว่าผ้าชิ้นนั้นพันอยู่ที่ส่วนไหนของร่างกายเพราะคนเชิญผมเข้าร้านไม่พันผ้าครับ) เขาทักทายผมด้วยน้ำเสียงสุภาพอย่างเป็นมิตรมากว่า...พี่สนใจปืนแบบไหนอยูครับ...ผมตอบว่า..ก็กำลังตัดสินใจอยู่ครับ ดูๆไว้เป็บแบบเก้ามม. เท่าที่ทราบเห็นมีคนเล่นปืนกล็อกกันเยอะ ไม่ทราบเป็นอย่างไรครับ...ผมก็ตอบไปเพราะอ่านหนังสืออวป.มามีคนถามถึงยอะแล้ว รูปปืนกล็อกก็มีหลายรูปในหนังสือ เป็นภาพใหญ่สี่สีซะด้วย น่าเป็นที่นิยม...เขาทำหน้าคิดนิดนึ่งแล้วตอบผมด้วยนำเสียงเชิงเห็นใจว่า..(ถึงตอนนี้ยังไม่มีใครมาเสริฟกาแฟเลยครับ?)...พี่จะใช้ปืนใว้ทำอะไรครับ(ถามมาแบบนี้ ผมอยากให้เพื่อนสมาชิกที่ถูกหลอกที่นี่ ตอบคำถามกันเลยครับ)..ฮา..แหม..ก็ต้องเอาไว้ใช้ ..ยิง.. ซิ ครับแหมถามมาได้ แต่จะยิงใครน่ะ เพื่อนๆพี่ๆที่เคยผิดหวังคงตอบแทนไปแล้ว
ผมไม่ทันคิดอะไรเหมือนเพื่อนๆพี่ๆครับ เพราะไม่ทราบประวัติความเป็นมาของร้านนี้มาก่อน ไม่งั้นผมตอบแทนให้ไปแล้ว
...ก็ เอาไว้ยิง เอาไว้เฝ้าบ้านนะครับ... ผมตอบเขาไปซื่อๆ...ทำไมหรือครับ? ผมถามเขาคืน...คือ อย่างงี้ครับพี่ ถ้าพี่ไม่ซีเรียสอะไร ก็ โอเคครับ เพราะปืนกล็อกทั่วๆไป ยิงลูกธรรมดาๆได้ แต่ลูกเจาะเกราะยิงไม่ได้..ยิงแล้วปืนแตกครับ...โฮ้โห้...ผม งงเลย..(ถึงตอนนี้กาแฟก็ยังไม่มาเสริฟนะครับ ทางร้านคงดูผมน่าสงสัยอยู่ หรือไม่ก็คงชงไปเยอะแล้วน้ำเลยเดือดไม่ทันครับ..ฮา.
ผมเอาไว้เฝ้าบ้านครับ ไม่ได้ไปรบกับใคร ว่าแต่ราคาเป็นไงบ้างครับ...ผมยิงคำถามตอบไป ผมรู้สึกเขาใช้ความคิดอะไรอยู่สักอย่าง ....เฮอฮฮออออออ.....ผมถอนหายใจแรงๆอีกทีไปแล้วครับ คงเข้าใจความรู้สึกกันนะครับจะเสียเงินก้อนโตแล้ว รู้สึกกันอย่างไร เขาพยายามทำให้ผมสับสน ผมนึกในใจถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดที่ฮ่องกงขึ้นมาทันที ...เราต้องไม่สับสน ต้องเจาะจงรุ่นปืนที่เราสนใจ เท่านั้น ราคาเท่าไรครับ...ผมถามอีกที เขาตอบว่า ปืนกล็อกมีมาจากหลายที่ครับ แบบธรรมดาพื้นๆ รมดำขายอยู่ทั่วไปก็ประมาณ หกหมื่นห้าครับ... ผมก็ตอบแบบมือใหม่ปนใจร้อนอยากได้ปืนเร็วๆ จะได้จบๆไปซะทีครับ...โอเค หกหมื่นห้า แล้วผมต้องทำอะไรอีก...ง่าย ไหมครับ ผมสบายๆ จ่ายๆจะได้จบ...ผิดนะครับอย่าทำกัน..แต่โชคเข้าข้างผม เขาบอกว่า ตอนนี้ของหมด...ว่าแต่พี่มีใบ ป.สามหรือยัง ...ผมไม่เคยทราบเลยว่ามันคือใบอะไร..งั้นก็ ..ขออีกห้าพัน..ครับ หรือแล้วแต่พี่จะวิ่งเองก็ได้ แต่ใช้เวลานานกว่าเขาแน่...เขาจับผมได้ว่า ผมอยากได้ปืนมาก..ระหว่างคิดตัดสินใจอยู่นั้น ..เขาบอกผมว่า จะมีปืนชุดใหม่เข้ามา อีก ประมาณสิบวัน ไม่รู้จะมีปืนกล็อกแบบธรรมดา ปนอยู่ด้วยหรือเปล่า...
ผมก็เลยถามเขาต่อว่า ไอ้ปืนที่เขามีดีนะคือปืนอะไร...ปืนแบบไหนครับที่คุณแนะนำ....ถ้าพี่ชอบปืนกล็อกขนาดเก้าผมแนะนำของอเมริกาครับ ปืนเป็นสีสองสีไม่ใช่สีดำธรรมดาแบบทั่วไป ใช้ยิงกระสุนหัวเจาะเกราะได้ ของดีครับ...เขาตอบผมมา ก็เป็นธรรมดาของคนซื้อของ อยากได้ของดีเป็นธรรมดาครับ ยิ่งสิ่งของที่มีมูลค่าสูง ซื้อทีเดียว อาจเป็นครั้งเดียวในชีวิตก็ได้ ..เข้าทางเขาเลยครับ (กาแฟก็ยังไม่มาครับ) ไหนๆจะซื้อทั้งที ลองถามดูซะหน่อยไม่น่าเสียหายอะไร...ราคาเท่าไรครับ?...ผมถามไป ...
ประมาณ ...แปดหมื่นกว่าครับ...ยังไม่แน่ เอางี้ พี่โทรหาผม อีกที ผมจะเช็คราคาแน่ๆให้ครับ....แล้วเขาก็หยิบหนังสือปืนเก่าๆแบบเปลื่อยยุ่ยมาให้ดู (คงตุ๋นคนอื่นมาจนยุ่ยแล้ว) เป็นภาพปืนกล็อกสีดำในสภาพกระจาย มีเขียนว่า ปืนกล็อกระเบิด ดูน่ากลัวครับ
ก็ โอเค นะครับ ยุติธรรมดี แค่โทรมาถามราคาวันหลังได้ ผมก็บอกลาแลกนามบัตรที่ร้านเขามา ...ออกมาจากร้าน ไม่ได้ดื่มอะไรเลยครับ(ฝากบอกตรงนี้ ถ้าท่านเจ้าของร้านที่ว่านี้ เข้ามาอ่านกระทู้ กรุณาอย่าขี้เหนียว ควรเสริฟ น้ำ เสริฟท่าลูกค้าให้ทุกๆคนด้วย...ฮา..) พอออกมาไม่จบครับ ไม่ได้เสียเงิน กลับบ้านไม่ถูก อะไรทำนองนี้ ก็ข้ามถนนไปอีกฝั่งตรงข้ามกัน เจอร้านหนึ่งมีของโชว์อยู่ แต่เป็นสีดำ เอ ปืนไม่ดีนี่นา...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เมื่อมือใหม่ลุยดงปืนแขก...โดย นายsai (อ่าน 10193 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้