เอาเรื่องสมัยยังหนุ่มมาเหลาให้ฟังบ้างครับ เมื่อก่อนสมัยผมเรียนมหาวิทยาลัยแถวบางเขน ผมขับรถไปครับ แล้ววันนั้นพอดีผมเลิกเรียนมืด + นั่งเล่นกับเพื่อนนิดหน่อย ออกจากม.มาประมาณเกือบสี่ทุ่มเห็นจะได้ ขับรถกลับมาบริเวณวงเวียนพระราม 5 (ตอนนั้นพระราม 5 เพิ่งเปิดครับ) ตอนกำลังเลี้ยวเข้าวงเวียนรถผมเกือบจะไปเบียดกับรถกระบะอีกคันหนึ่ง แต่ยังไม่โดนกันนะครับ เสร็จแล้วแทนที่จะแยกกันไปมันกลับจอดครับ จอดขวางหน้าผมเลย เสร็จแล้วมันลงมาจากรถครับ คนขับเป็นตาแก่หัวล้าน อายุประมาณห้าสิบน่าจะได้
มัน- เฮ้ยมรึงขับรถยังไงวะ
ผม- ขอโทษครับพี่ ผมมองไม่เห็นครับ
มัน- ตามรึงบอดเหรอ ไหนเอาใบขับขี่มาดูซิ
ผม- ขอโทษครับพี่
มัน- กูไม่ต้องการคำขอโทษ เอาใบขับขี่มา
ผม - ตอนนี้เริ่มฉุนแล้ว
พี่เป็นตำรวจเหรอครับ ถึงจะมาเอาใบขับขี่ผม รถก็ไม่ได้ชนกันซะหน่อย
มัน- กูเป็นอะไรมึงไม่ต้องสนใจ กูบอกให้เอาใบขับขี่มา
ผม- ตอนนี้ผมโมโหเต็มที่แล้ว เลยเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วบอกมันว่า กูไม่ให้มึงเป็นใคร
มัน - แล้วมึงเป็นใคร มึงรู้ไหมกูเป็นใคร (แม่งตัวมันเป็นใครยังไม่รู้จักตัวมันเลย)
ผม - กูใส่ชุดแบบนี้มึงไม่รู้เหรอกูเป็นใคร กูเป็นนักศึกษา
มัน- มึงอย่ามากวนตีนกู
ผม- แล้วมึงจะเอายังไง
ตอนนั้นผมเห็นเรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้ว ทำไงดีมาคนเดียวด้วย บอกไว้ก่อนหน้าตาผมถูกระเบียบนะครับ แต่สมัยเรียนรถที่ใช่ออกใช่ผิดระเบียบไปหน่อย
มัน- มึงรอกูอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวกูวอเรียกท้องที่มา
ผม- เออ มึงเรียกมาเลย
แล้วผมก็เดินตามมันไปที่รถ ตอนนั้นรถเริ่มจอดมองเยอะแล้ว ไม่กลัวแล้ว
มัน - มึงตามมาทำไม
ผม- ตามมาดูมึงว่าเรียกตำรวจมาจริงหรือเปล่า (ฉิบหายแล้ว ในรถมันมีว.จริง ๆ ด้วย)
มัน- กูเรียกแล้วมึงอย่าไปไหนนะ รอกูอยู่ตรงนี้
ผม- เออ กูจะรอดูซิว่าถ้าตำรวจมาแล้วมึงจะทำอะไร
มัน- เดี๋ยวมึงก็รู้ แล้วมึงได้รู้แน่ว่ากูเป็นใคร
ระหว่างที่มันกำลังว.เรียกใครอยู่นั้น ผมนึกขึ้นได้ว่าผมลงรถมาไม่ได้ดับเครื่อง แถมไม่ได้ล็อกประตูอีกต่างหากเลยเดินกลับไปที่รถกะว่าจะไปดับเครื่องล็อกประตูซะ ตอนนั้นคนจอดมองกันเยอะมากแล้ว
เสร็จแล้วผมก็เดินกลับไปที่รถมันพร้อมเอากุญแจรถใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินล้วงกระเป๋าไปหามัน แต่พอเดินกลับไปเที่ยวนี้ดูมันจะแผ่วไป ไม่ห้าวเหมือนทีแรก
มัน- มึงรออยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน
ผม- เออกรูไม่ไปไหนอยู่แล้ว (มือผมยังล้วงอยู่ในกระเป๋า แต่ใจเริ่มสั่นแล้ว แม่งมันเป็นใครวะถึงกล้าเบ่งขนาดนี้)
ซักพักมีรถสายตรวจมาครับ โชคดีมาก ๆ เค้าจอดรถเข้ามาถามว่าเกิดอะไรกันมีนายดาบกับผู้กองสองคนมัน- คุณตำรวจ ไอ็เด็กนี่มันพกอาวุธ
ผม- อ้าว.... ไอ้เวรทำไมมึงปากหมางี้
มัน- มึงไม่ต้องพูเลย กูเอามึงแน่
ผม- ทำไมมึงจะทะอะไรกู (ตอนนั้นผมห้าวมาก ตำรวจมาแล้วไม่กลัวแล้ว)
มัน- คุณตำรวจ ไอ้เด็นี่มันเมาแล้วขับ แถมพกพาอาวุธ ผมอยากให้เชิญตัวไปโรงพัก
ผม- ฉิบหายแล้ว อะไรวะเนี่ย
ตอนนั้นนายดาบเค้ามาคุยกับผมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก็เล่าให้เค้าฟัง เค้าบอก โถ เรื่องแค่นี้เอง แต่เรื่องยังไม่จบแค่นี้ เพราะตาแก่นั่นมันจะให้ผมไปโรงพักให้ได้ ผู้กองเลยบอกไม่ต้องไปหรอก เรื่องเล็กน้อย มันก็ยังไม่ยอมแถมมันยังบอกว่าถ้าไม่เอาเรื่องผมมันจะไปแจ้งความว่าผู้กองละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ ผู้กองคนนั้นเลยตัดปัญหาด้วยการค้นตัว + ค้นรถผม
ผม- อะไรผู้กอง อยู่ดี ๆ จะมาค้นรถค้นตัวได้ยังไง ตรงนี้คนเยอะแยะ เกิดใครมาเห็นเข้าจะิคิดกันยังไง
ผู้กอง- ให้ความร่วมมือหน่อยครับ เค้าแจ้งว่าน้องพกพาอาวุธ
ผม- อะไรหน้าอย่างผมเนี่ยนะ ผมเป็นนักศึกษานะเพิ่งเลิกเรียนมา
ผู้กอง - หน้าตายังไงไม่เกียว ให้ความร่วมมือด้วยน้อง
ผม - เอ้าก็ได้ ๆ
เป็นครั้งแรกที่ผมโดนค้นตัวค้นรถ ผู้กองดีมากครับขออณุญาตผมทุกครั้งที่จะเปิดดูของต่าง ๆ ในรถผม พอค้นเสร็จปรากฏว่าไม่เจออะไรครับ พอไม่เจออะไรผู้กองคนนั้นก็มาขอโทษผมครับ ทีนี้ผมเลยได้ทีให้เค้าค้นรถมันบ้างครับ
ผม- เอ้าค้นรถผมแล้วไม่เจออะไร ไปค้นรถเค้าด้วยสิครับ
ผู้กอง- ไม่ต้องก็ได้มั้ง แยกย้ายกันได้แล้ว ไป ๆ ๆ ๆ
ผม- ไม่ได้สิ ทีผู้กองค้นรถผมได้ ก็ต้องค้นรถมันด้วยเหมือนกัน
มัน- มึงไม่ต้องเลย มึงไปเลยนะ อย่ามาให้กูเห็นอีก (แน่ะ ทีเมื่อกี้บอกไม่ให้กูไปไหน)
ผม- ผู้กองครับ ถ้าผู้กองไม่ทำเดี๋ยวผมไปแจ้งความบ้างนะครับ ว่าท่านละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
ผู้กอง- น้องอย่ามาพูดแบบนี้
ผม- ไม่รู้แหละ ไม่งั้นผมไม่ยอม ให้ดาบคนนี้ค้นก็ได้
ผู้กอง - เอ้า ก็ได้ ๆ เดี๋ยวดูให้เสร็จแล้วแยกย้ายกันไปนะ
พอดาบทำท่าจะเข้าไปค้นรถมันนะครับ หน้ามันถอดสีเลย แบบว่าแสดงพิรุธออกมาเลยครับ เสร็จแล้วพอเปิดช่องเก็บของหน้าคอนโซลรถออกมา โอ้แม่เจ้า
มันพกปืนมาด้วยครับ ผมงี้แทบเข่าอ่อนเลยครับ เกิดเมื่อกี้มันหยิบมายิงผม ผมคงไม่รอดมานั่งเล่าให้ฟังแน่ครับ
ผู้กอง- ช่วยหยิบปืนออกมาหน่อยครับ
มัน- อะไร ปืนไม่มีลูกซะหน่อย
ผู้กอง- หยิบออกมาก่อนครับ มีหรือไม่มีเดี๋ยวก็รู้
มัน- เอาน่า ค่อย ๆ คุยกันก็ได้
ผู้กอง- ไม่ได้ครับ หยิบออกมาครับ
มัน- เอาน่า คนกันเองมีอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกัน
ผู้กอง - ไม่ด้ครับ หยิบออกมา แล้วไปโรงพักด้วยกัน
มัน- ค่อย ๆ หยิบออกมาส่งให้ผู้กองครับ พอปลดโม่เท่านั้นแหละ ลูกเต็มโม่เลยครับ
ผู้กอง - ไหนว่าไม่มีลูกไงนี่มันอะไร
มัน- ผมเพิ่งไปซ้อมยิงปืนมา เอาน่ะ ๆ คนกันเองค่อย ๆ คุยกัน
ผู้กอง- เดี๋ยวไปโรงพักด้วยกัน เสร็จแล้วแกก็มาบอกผมว่าให้ผมไปได้แล้ว ที่เหลือเค้าจัดการเอง
ผม- ผมยกมือไหวตำรวจทั้งสองท่าน แล้วก็หันไปบอกมันว่ามึงซวยแน่
มัน- มึงไปเลยนะ อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก
ผมเลยขับรถออกมาพร้อมกับอาการมือสั่นขาสั่น เกิดมาเพิ่งเคยกลัวที่สุดในชีวิตนี่แหละ เกิดตอนนั้นมันหยิบปืนขึ้นมายิงผม ผมได้เป็นผีเฝ้าวงเวียนแน่ครับ จนถึงทุกวันนี้ผมยังสงสัยไม่หายว่ามันเป็นใคร ทำไมในรถถึงมีวอ แล้วแถมยังห้าวได้ขนาดนั้น ไม่รู้ว่าหลังจากผมแยกมาผู้กองจะจับมันจริงหรือเปล่า หรือว่าเค้าจะไปคุยกันยังไง แต่ผมรอดมาได้ก็โชคดีมากแล้วครับ
