ประมาณ4ทุ่มครึ่งของวันที่18 ขณะนั่งอ่านเวปปืนอยู่ในห้องพักก็ได้ยินเสียงเหมือนใครใช้แป๊ปยางฟาดพื้นติดต่อกัน2ครั้ง ตามมาด้วยเสียงฟาดอีก3ครั้งติดๆกัน ทีแรกก็คิดว่าเสียงปืน แต่นึกๆดูใครจะมายิงปืนใกล้ที่พักแบบนี้ เลิกสนใจอ่านเวปต่อ เริ่มมีเสียงคนวิ่งเสียงตะโกน มันชักจะยังไงๆ
เปิดประตูระเบียงห้องออกไปดูก็เจอน้องห้องตรงกันข้าม เค้าก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ผมคว้ารองเท้าได้ก็กระโดดออกทางระเบียงเดินไปหารปภ.ที่เพิ่งวิ่งผ่านห้องผมไป เกิดอะไรขึ้นงงไปหมด ยังไม่ทันจะถามรปภ.ก็มีฝรั่งที่ทำงานด้วยกันตะโกนเรียก หันกลับไปมอง เค้ากวักมืออยู่ที่ระเบียงห้องตัวเองบอกให้รีบมาท่าทางลุกลี้ลุกลนหน้าตาตื่นเชียว ไอ้เรายิ่งงงเข้าไปใหญ่
เดินกลับไปหา เค้าตะโกนถามว่ามีปืนรึเปล่า
ผมตอบไปว่าไม่มี เค้าสวนกลับมาว่ามีคนถูกยิงที่ประตูด้านหน้าอาคารห่างจากห้องผมประมาณ30เมตร เลยรีบวิ่งไปที่บันได หยุดมองซ้ายขวา ขณะวิ่งขึ้นบันไดหัวก็เริ่มคิดว่าคนยิงยังอยู่รึเปล่า ถ้าเกิดเจอกันจะทำยังไงแต่ก็คิดไม่ออก ก้าวพ้นบันไดไม่เห็นใคร โล่งอกไป
วิ่งๆหยุดๆไปที่เคาท์เตอร์ของพนักงานต้อนรับ เจอน้องผู้หญิงแอบอยู่2คน ผมถามว่าใครถูกยิง เค้าก็ชี้ไปทางประตูหน้าซึ่งมีป้อมรปภ.ได้ความว่าคนที่ถูกยิงเป็นรปภ.แต่จากตำแหน่งที่ยืนอยู่จะมองไม่เห็นป้อม น้องผู้หญิงอีกคนก็ยื่นผ้าเช็ดตัวสีขาวให้ผม2ผืน บอกให้ผมไปช่วยห้ามเลือดคนที่ถูกยิงหน่อย ผมก็คว้ามาถามกลับไปว่าเห็นคนยิงไม๊ ยังอยู่แถวนั้นรึเปล่า ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไร ก่อนไปก็บอกให้รีบแจ้งตำรวจ(คงมีคนแจ้งไปแล้วแหละ) รีบวิ่งลงบันได(คนละด้านกับที่วิ่งขึ้นมา)เพื่อไปยังมี่ป้อมก็เจอกับเพื่อนที่ทำงานแอบอยู่ข้างบันไดมองออกไปทางป้อมรปภ. เค้าเห็นผมก็ขยับมาหาพร้อมยื่นไฟฉายให้แล้วบอกให้ช่วยไปดูให้หน่อยว่าคนยิงยังอยู่ไม๊ ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูก จะให้ไปเคลียร์ทางด้วยไฟฉายเนี๊ยะนะ
เอาก็เอามาถึงนี่แล้วคนถูกยิงก็นอนเลือดไหล อยากไปช่วยเค้า ยื่นหน้าออกไปดูที่ป้อมก็ไม่มีวี่แววของไอ้คนยิง คนเจ็บก็มองเห็นแค่ช่วงขา มีช่างเครื่องวิ่งมาจากอีกฝากถนนมาสมทบ(รายนี้ผมเห็นตั้งวงเหล้าข้างสนามเทนนิสตั้งแต่พระอาทิตย์เพิ่งจะตก)กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว ผมออกวิ่งตรงไปที่กำแพง เพื่อจะดูว่าคนยิงยังอยู่หลังกำแพงข้างป้อมรึเปล่า ก่อนจะโนมตัวเพื่อส่องไฟดูก็กลัวว่าเราจะโดนยิงรึเปล่า ชะโงกส่องไฟดูก็ไม่เห็นใคร เลยรีบวิ่งไปที่ป้อม อีก2คนก็วิ่งตามมา ผมหยุดที่หน้าประตูส่องไฟไปรอบๆ อีกคนก็เข้าไปในป้อมแล้วยื่นมือไปจับชีพจรที่คอ ผมรีบบอกเค้าว่าไม่ต้องหรอก เสียชีวิตแล้ว แต่ที่เราไม่ทราบก็คือมีรปภ.อีกคนถูกยิงแต่ไปเสียชีวิตข้างกำแพงที่ผมส่องไปดู ห่างจากป้อมประมาณ10เมตร นับจากได้ยินเสียงปืนจนกระทั่งวิ่งไปถึงป้อม ไม่เกิน5นาที รปภ.ไม่น่าเสียชีวิตเลย
กว่าตำรวจจะมาก็ปาเข้าไป45นาที ทั้งคืนแทบไม่ได้นอนครับ
