หลายท่านคงมีประสบการณ์ในการติดต่อกับท่านปลัดงานทะเบียนอาวุธปืน ซึ่งแต่ละคนจะมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องเกี่ยวกับอาวุธปืนที่แตกต่างกัน ผมเจอมาทั้งหมด 3 คนภายใน 5 ปี แต่ละคนมีบุคลิกดังนี้
ท่านแรกเป็นปลัดแก่ใกล้เกษียณ(ตอนนี้เกษียณแล้ว) อดีตทหารที่เคยที่เคยนำ 1911 ติดมือมาจากลาวถึง 2 กระบอกแต่ขายแค่กระบอกละ 500 บาท ตอนนี้มี .38 ลำกล้อง 2 นิ้วอยู่แค่กระบอกเดียว (แกเรียกมันว่าไอ้เห่าไฟ!!! แน่ละลำกล้องสั้นมันย่อมพ่นไฟเป็นธรรมดา
)แกนึกเสียดายไม่รู้ว่ามันจะมีราคาเป็นหมื่น ถ้ารู้ยังเก็บไว้ขายตอนนี้ดีกว่า(ถ้าแกรู้ว่าตอนนี้ 1911 ราคาเป็นแสนแกคงอยากย้อนเวลาได้
) มาดูวิสัยทัศน์ของแกเกี่ยวกับปืน
.45กับ .357 ขอไม่ได้นะ ขนาดใหญ่เกินไป เอา 9 มม.ไปละกัน เงินทองไม่ต้อง มีหลักฐานครบ เป็นพลเมืองดี ไม่มีข้อต้องห้ามตาม พรบ.อาวุธปืน ขอได้แน่นอน ผมเลยขอแกซะ 3 กระบอก
9 มม หนึ่ง .22 อีกสอง .22 นี่ เอากระบอกแรก ไปขึ้น ป4. แล้วได้ ป3.กระบอกที่สองวันเดียวกัน ไม่ต้องจ่ายใต้โต๊ะซักบาท แต่ผมก็ซื้อกระเช้าผลไม้ให้แก แต่ตอนนายอำเภอเรียกเข้าพบหลังเซ็นต์อนุมัติเสร็จ บอกข้างล่างมีเรี่ยไรผ้าป่านะช่วยผมทำบุญหน่อย ผมก็ซื่อ บอกเอ้ะ ไม่เห็นมีนะครับท่าน ท่านทำหน้าเจื่อนๆบอกผมจำวันผิด มานึกได้ทีหลังก็สายเสียแล้ว โถถ้าช่วยผ้าป่าท่านสักหน่อย คงมี .45 แม่นๆไว้ยิงเป้าแล้ว คนบาปมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
หลังจากยิงลูกกรดกับเก้ามอมออยู่หลายเดือน ความอยากที่จะมี .45 หรือ .357 มาครอบครองก็ทวีขึ้น จากการที่ได้ลองยิงของเพื่อนบ้าง จากคนรู้จักบ้าง อ่านหนังสือ ท่องแน้ต!! เฮ้ย ท่องเน็ต บ้าง เอ :
ทำไมมันแม่นจัง? ทำไมมันดีจัง ? จึงได้ตัดสินใจไปขออีกครั้ง และแล้วก็ทำให้เราได้เจอกับปลัดหนุ่มไฟแรง ที่พอเราแจ้งความประสงค์ว่าอยากได้ .45 ท่านก็เปิดหนังสือกฎหมายเล่มเบ้อเริ่ม แล้วเอื้อนเอ่ยวาจาว่า
อันขนาด .45 ที่ท่านมีความประสงค์จะครอบครองนั้น มีความยุ่งยากเป็นอย่างยิ่งที่ทางเราจะอนุญาตให้แก่บุคคลธรรมดาสามัญอย่าง(เอ็ง)ท่านได้ เราจะอนุญาตก็เพียงแต่ข้าราชการทหารตำรวจหรือผู้ที่มีพาวเวอร์เท่านั้น(ท่านใช้คำว่า เพาเวอร์จริงๆ) ท่านมีเพาเวอร์มั้ย?(มีเงินมั้ย)แล้วท่านก็ไปเรียกเพื่อนๆของท่านมาสมทบเพื่อช่วยยืนยันว่าท่านพูดจริงนะ ผมก็เลยบอกท่านไปว่าผมไม่มีเพาเวอร์หรอก แต่ขอให้ท่านรับเรื่องของผมไว้ แล้วแต่ท่านนายอำเภอก็แล้วกัน ทันใดนั้นท่านก็ทำตนเป็นฤาษีแปลงสารขึ้นไปบอกนายอำเภอว่าผมตกลงกับนายอำเภอเรื่องนี้แล้ว เท่านั้นแหละนายอำเภอบอกว่าผมแอบอ้างท่าน ผมก็บอกว่าไม่ได้แอบอ้างเลย ท่านบอกท่านเชื่อลูกน้องท่าน
ผมงี้อึ้งเลย เลยบอกขอเอกสารคืนละกัน
มารู้ทีหลังว่าท่านปลัดเมียกำลังท้อง และติดหญิง กำลังต้องการ..... แหมถ้าทำบุญกับท่านนายอำเภอตั้งแต่ตอนแรกคงไม่เกิดปัญหา
หลังจากหลบเลียแผลใจ และทราบข่าวมาว่าท่านปลัดหนุ่มเด้งดึ่งๆ จึงได้ไปขอ .38 คราวนี้เจอปลัดท่านใหม่ที่มีความเข้าใจในการบริการประชาชน และท่านก็ใช้ 9 มม.และ .22 เช่นเดียวกัน จึงคุยกันเข้าใจ แต่ก็ติดทีนายทะเบียนยังเป็นคนเดิม ท่านจึงให้ปลัดดูว่าผมมีอยู่แล้วกี่กระบอก และแล้วท่านนายทะเบียนก็ได้ใช้ดุลยพินิจของท่านว่า
มีเกินพอความจำเป็น ผมเลยถอย แต่ก็ยังขอ ป.3 ปืนสั้นอัดลมจากปลัดท่านนี้อีก ท่านนายทะเบียนไม่เห็นเรียกเข้าพบเหมือนครั้งก่อน
ตกลงอนุมัติปกติ ผมเลยตอบแทนท่านปลัดด้วยกระสุนลูกกรดร้อยนัด และ 9 มม.อีก12 นัด
ปลัดท่านที่สี่ที่กำลังจะเจอกันเร็วๆนี้ ให้เพื่อนไปสอบถามว่ามอบอำนาจขอแทนได้หรือไม่ ท่านบอกไม่กล้าให้ และตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าระเบียบการอนุญาตเป็นอย่างไรบ้าง (ถ้าไม่รู้ระเบียบจะมาเป็นปลัดงานทะเบียนอาวุธปืนทำหอ...อะไร)
แล้วท่านละมีประสบการณ์อย่างไร :
:
:
