รอดมาได้ด้วย PPK

เรื่องเกิดขึ้น เมื่อวานครับ ขณะไปรับแฟนกลับจากเลิกงานที่สนามบินดอนเมือง ตัวผมอยู่ที่บางนา กว่าจะกลับมาถึงคอนโดประมาณ 4 ทุ่ม (ออกมาประมาณ 1 ทุ่ม) รถติดมากเพราะมีรับปริญญา ลาดกระบัง ที่ ไบเทค พอมาถึงคอนโดก็ไม่ที่จอดรถซะแล้ว (แบบว่ารถเยอะ ใครเร็วใครได้) เลยต้องออกมาจอดทางเข้าคอนโด ซึ่งก็จอดประจำถ้ากลับดึก ผมกับแฟนจอดรถเสร็จก็เดินมาด้วยกันมุ่งหน้ากลับที่พัก ขณะนั้นมีรถมอเตอร์คันหนึ่ง สวมหมวกกันน็อกแบบเต็มใบทั้งคู่สวมเสื้อแจ็กเก็ตมาจอดเทียบ แล้วพูดว่า “มีตังค์ให้ใช้มั้ย” (จับใจความได้ทีหลัง) ตอนนั้นเสียงรถที่ถนนบางนา-ตราด ดังมากผมจึงไม่ได้สนใจ ส่ายหัวจูงมือแฟนแล้วเดินจากไป (เข้าใจว่าถามทาง) เดินห่างออกมาประมาณ 10 เมตรได้ มอเตอร์ไซค์คันเดิมขับตามมาจอดเทียบ ขณะที่กำลังเข้าใกล้ ผมรู้สึกผิดปกติเลยบอกแฟนให้เดินไปก่อนเดี๋ยวตามไป แฟนผมก็รีบเดินไปเพราะรู้ว่าผมดูแลตัวเองได้+เคยซักซ้อมกันไว้ เมื่อรถหยุดคนซ้อนเปิดหน้ากาก ลงมาตะโกนลั่นใส่ผมว่า “มึงโง่หรือไงมีเท่าไหร่เอามาให้หมด” ผมตกใจมาก พร้อมกันนั้น มันก็สะบัดมีดซ่อนไว้ในช่องรักแร้ออกมา ตอนนั้นผมรู้แล้วว่าภัยมาถึงตัว ผมจึงฉวยจังหวะถีบเข้าที่หน้าอกฝ่ายตรงข้ามก่อนที่มีดจะพ้นช่องรักแร้ออกมา(ใส่ก่อนได้เปรียบ) พร้อมกับชัก PPK คู่ใจออกมายิงขึ้นฟ้าหนึ่งนัด ตะโกนว่า “ใครขยับกูยิงตายห่าแน่” (ถ้าพวกมันมีใครชักอาวุธขึ้นมาหรือมีทีท่าให้เชื่อว่าอย่างนั้น ผมยิงแน่นอน ทุกคนที่อ่านถ้าเจออย่างผม ผมย้ำว่า ต้องยิงนะครับ) พร้อมถอยห่างออกมาประมาณ 4-5 เมตร เพื่อหาที่กำบังเผื่อปะทะและป้องกันการตะลุมบอล เพราะคู่ฝ่ายตรงข้าม มี 2 คน ประมาณสถานการณ์ ทางอาวุธไม่ได้ เป็นไปได้ว่าคนใดคนหนึ่งอาจมีปืน หรืออาจมีทั้งคู่ ประเมินสูงไว้ก่อน (ผมพยามยามตั้งสติ ไม่ยอมให้ความกลัวหรือตกใจเอาสมองผมไปหมด) ขณะนั้นเริ่มสั่น และเกร็ง ไม่รู้จะทำไงต่อ รู้อย่างเดียวว่าต้องจบสถานการณ์นี้ให้เร็วที่สุด ไม่งั้นแย่แน่เรา แว็บนึงผมเห็นภาพตำรวจจับคนร้ายอยู่ในหัวผม ผมจึงตะโกนสั่งให้หมอบ “พวกมึงหมอบไม่หมอบกูยิง” พร้อมยิงอีกนัด แต่ไม่ได้ขึ้นฟ้าและไม่ได้เล็งให้โดน พวกมันก็หมอบ ผมสั่ง “เอามือกุมหัวแล้วก็ช้า ๆ นะพวกมึง” (เห็นตำรวจเขาใช้กัน) ต้องสั่งให้หมอบครับเพราะผมมีแค่ 14 นัด (รวมแม็กสำรองด้วย) ถ้ามันงัด CZ ออกมา 2 กระบอกผมคงแย่ สุดท้ายสายตรวจขับมอเตอร์ไซค์มาพอดี (มาตอนจบเหมือนในหนังเลยครับ หรือแฟนผมแจ้งช้ามั้ง) บอกผมว่านี่ จนท. วางปืนลงช้าพร้อมมือจับที่ด้ามปืนแต่ไม่ได้ชักออกมา เหลือบไปเห็นเจ้าหน้าที่ อีกคนใส่กุญแจมือสองคนนั่นแล้วใจชื้นขึ้นเยอะ บวกกับอีกความคิดว่าซวยแน่เลย แล้วผมก็ค่อย ๆลดเจ้า PPK ของผมลง จนท. ก็มาหยิบปืนผมไป แล้วถามมีอะไรในตัวอีกไหม ผมตอบว่ามีแม็กสำรองอีกอัน ท่านบอกมา เอามาด้วย พร้อมถามว่า “เจ็บตรงไหนรึเปล่า” “เปล่าครับ” ผมตอบเสียง สั่น ๆ ท่านว่า รบกวนให้ปากคำที่ สน. ด้วยครับ “ครับ” ผมตอบ
สุดท้ายครับคนร้าย 2 คน เมื่อก่อนหากินอยู่ แถบบางแค ตำรวจตามตัวมันหนักเลยหากินไปเรื่อย จี้นักศึกษาผู้หญิงทั้งจี้อย่างเดียว และทั้งข่มขืนก็มีท่านว่าอย่างนี้นะ ค้นตัวมันเจอมีดหัวตัด คนละเล่ม คนซ้อนมีลูกซองสั้นไทยประดิษฐ์ คนขับมี เบเร็ตต้าร์ 92FS มีทะเบียนครับ (เห็นรอยตอกทะเบียน) คาดว่าคงชิงมาระหว่างก่อเหตุ โชคผมยังดีที่พวกมันไม่มีโอกาสชักออกมาลุยกับผม ไม่งั้นผมอาจไม่ได้มานั่งเล่าให้ เพื่อน ๆ พี่ ใน อวป. ฟังแล้ว ส่วนผมรอดครับ เพราะผมให้การว่าไม่ได้พกอาวุธ แต่พาอาวุธไปเพราะไปเก็บเงินลูกค้ามา 100000 บาท เป็นเหตุให้ต้องนำพาเพื่อปกป้องทรัพย์สินของตัวเอง อีกทั้งจุดเกิดเหตุ อยู่ระหว่างรถและที่พัก จึงบอกได้ว่ากำลังจะเอาไปเก็บ ส่วนที่ยิงเพราะป้องกันตัว แต่หาปลอกกระสุนไม่เจอ (ทั้งหมดเนี่ย พยานยืนยันหนักแน่นทั้งแฟนผม และลูกค้าเก็บเงินมา ก็อีกนั่นแหละ ทนายบอกให้พูดอย่างงี้ ไม่งั้นโดนริบ PPK แน่ (ที่ว่าเท็จทั้งหมดแหละครับจริง ๆ ผมพกติดตัวตลอดเวลา)) แต่ท่านให้ ป.4 ตัวจริงมาดู ผมก็เลยให้แฟนขับรถไปเอามา สุดท้ายท่านก็ว่าขอโต๊ะนึงได้ไหม (ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าอะไร คิดว่าเลี้ยงอะไรอย่างงี้ละมั้ง) เลยตอบว่าได้ครับ มารู้ทีหลังก็คือที่ สน. ท่านจะจัดงานราตรีหาเงินเข้าโรงพักเป็นโต๊ะจีน ขายบัตรโต๊ะเล็ก 1500 โต๊ะใหญ่ 3000 อะไรประมาณเนี่ยล่ะครับ แต่ผมก็ยินดีนะครับ เพราะเป็นการช่วยกันน่ะครับ แค่นี้ผมก็ดีใจแย่แล้ว ในทางกลับกันถ้าผมไม่ได้พกปืนเรื่องคงเลวร้ายกว่านี้แน่นอนครับ ถ้าโชคดีก็แค่จี้ แต่ถ้าโชคร้ายผมโดนทำร้ายถึงชีวิตหรือแฟนผมเป็นอะไร คงไม่มีใครช่วยผมได้แม้กระทั่งผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ คงมีแต่เฮีย ป. มาช่วยเก็บผมไปเท่านั้นเอง อีกเรื่องที่อยากจะฝาก 1.การกล้าที่จะยิง เพื่อปกป้องตัวเอง ถึงคราวยิงก็ต้องยิงครับ 2.ตั้งสติให้มั่นอย่าให้ความกลัวเข้าครอบงำ 3.ควรซักซ้อมกับคนที่ท่านรักในเรื่องการเอาตัวรอดเมื่อเกิดเหตุคับขัน(อันนี้สำคัญเหมือนกันนะครับ เพราะเดี๋ยวนี้เหตุร้ายมักไม่ไกลตัว ผมเคยบอกแฟนไว้ เธอบอกว่าบ้าน่ะ ทำเป็นไปรบไปได้แต่ผมบอกว่า “ไม่ต้องจริงจังก็ได้แต่จำไว้ว่าต้องทำไงก็พอนะ” เขาก็บอกว่า จ้า จ้า) แต่ถึงวันนี้แฟนผมไปซ้อมไอคิโด แต่เช้าเลย (เขาเป็นนักไอคิโดอยู่แล้ว รู้จักกันบนเบาะ คริ คริ) โดนชก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: รอดมาได้ด้วย PPK (อ่าน 18669 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้