NATHAN SEAL UPDATED!!! หน้า 1

[carrera]

SEAL Team 1 tactical shooting 06.mp4
Tactical shooting: Two man drills
โหดพอๆกันเลย   

ของฝรั่งขณะเพื่อนยิงอยู่เขามั่นใจขนาดวิ่งขึ้นหน้าไปขนาดนั้นเลยหรือครับเนี่ย

[พญาจงอาง +รักในหลวง+]

ขออนุญาตนำเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ เพื่อน สมช เราท่านหนึ่งลงไว้นานแล้ว ผมขุดหาจนเจอขออภัยท่านนั้นด้วย ผมไม่ได้เอ่ยนามท่าน
หน่วยรบพิเศษ Navy Seal ปะทะ Spetsnaz เรื่องจริงจากสงครามเวียดนาม  
เนื้อหาทั้งหมดแปลจากหนังสือชีวประวัติของร้อยโทRobert S. Boyd อดีตนายทหารหน่วยซีลคนสุดท้ายในเวียดนาม(หนังสือชื่อLAST WAR:ยศของซีลจะเหมือนยศของทหารบก ไม่เหมือนของอี่ตาซีลกั้นรั่วในนี้ ยศอะไรเรือโท นั้นมันทหารเรือแล้ว หุหุ)ที่เคยเข้าร่วมรบในสงครามเวียดนาม บันทึกถึงเรื่องราวตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาก้าวสู่แผนดินเวียดนาม จนถึงวันที่ไซง่อนแตก ในบทหนึ่งของหนังสือมีการกล่าวถึงการปะทะครั้งหนึ่งที่เขาไม่เคยคิดว่จะเกิดขึ้นบนแผ่นดินเวียดนาม เป็นการปะทะของ2หน่วยรบชั้นยอดของโลกการปะทะที่ถูกปิดเป็นความลับมามากกว่า20ปี นั้นคือการปะทะของ seal และ spetsnaz
ต่อจากตรงนี้ขอใช้สรรพนามแทนตัวบุคคลที่1(ร้อยโท Robert S. Boyd)ตามต้นฉบับครับ
บทที่7หมีขาวในป่าดิบชื้น
ในปี1968 หลังจากผมได้กลับมาพักที่ดานังเป็นเวลา1สัปดาห์ ผมหมดเวลาวันๆไปกับการเมาหัวราน้ำตามบาร์ในดานัง ก่อนที่ในเช้ามืดวันที่13พฤษภาคม  
สิบเอกวิลสันได้มาปลุกผมผมลืมตาด้วยอาการสลึมสลือ ก่อนที่จะแต่งตัวและเดินตามเข้าไป เมื่อถึงสนามบินดานังผมพบว่าลูกทีมของผมอีก2คนพร้อมสัมภาระถูกจัด
เตรียมไว้เรียบร้อย มันยังเช้าอยู่เลยอากาศที่เย็นจะน่าขนลุกผมรู้สึกได้ ช็อปเปอร์ถูกติดเครื่องรอไว้แล้ว ผมยังไม่ทราบอะไรเลยว่าเกิดอะไรขึ้น
วิลนี้มันเรื่องอะไรกัน.. ผมตะคอกถามวิลสัน  
ผมพยามยามตามหาหมวดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับแต่ผมหาหมวดไม่เจอ... วิลตอบผม
ยังไม่ทันที่ผมจะถามอะไรต่อ นักบินประจำช็อปเปอร์ก็เดินตรงเข้ามาหาผมและลากผมเข้าไปในกระโจม นั้นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอกับจิมเจ้าหน้าที่CIA ซึ่งต่อมาผมต้อง
ทำงานกับเขาอีกหลายครั้ง(จะกล่าวในบทต่อไป)เขาไปชายวัยกลางคนท่าทางยียวนเหมือนจอน เวน คาบซิการ์สวมแว่นเรย์แบนฉาบปรอทวาววับ เหมือนหลุดออกมาจากในหนังไม่มีผิด  
สวัสดีผู้หมวดผมมีงานให้คุณทำ..เขาทักทายสั้นๆก่อนที่จะกางแผ่นที่ลงบนโต๊ะแล้วหยิบปากกาเคมีสีแดง
มาวงตรงพื้นที่หนึ่งแล้วพูดกับผมว่า
เมื่อคืนหน่วยข่าวกรองของเราตรวจพบเครื่องบินลงจอดในสนามบินลับแห่งหนึ่งในหุบเขาซองตรี ผมอยากให้คุณไปดู..
คุณแค่เข้าไปเงียบๆถ่ายรูปแล้วกลับออกมา ง่ายมั้ย... เขาพูดพลางมองหน้าผม
ผมอยากทราบรายละเอียดมากกว่าครับ... ผมถาม
ไม่เราไม่รู้อะไรมากกว่านี้คุณนั้นแหละมีหน้าที่หารายละเอียดมาให้ผม...เขาตอบ
ช็อปเปอร์จะปล่อยคุณลงห่างจากจุดที่เราสงสัยว่าเป็นสนามบิน 5กิโล ขอให้พวกคุณโชคดี.. พูดจบจิมก็ลุกขึ้นยืนตบไหล่ผมแล้วยิ้ม
ผมไม่เคยต้องทำงานโดยไม่รู้อะไรอย่างนี้มาก่อน แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ผมเดินออกจากเต็นท์ เช็คข้าวของก่อนที่แบกมันใส่หลัง ก่อนที่วิลจะยืนสีพรางหน้าให้ผม ผมปาดสีอย่างลวกๆตามใบหน้าและหลังมือเดินนำหน้าพาลูกทีมขึ้นช็อปเปอร์ ก่อนที่มันจะพาพวกผมสู่ซองตรี ผมเห็นจิมยืนกอดอกอยุ่หน้ากระโจมมองพวกผมจนลับตา ให้ตายสิผมไม่ชอบ***หมอนี้จริงๆ ผมนั่งอยู่หลังดอร์กันเนอร์ข้างขวา โดยมีวิลสันนั่งอยู่ข้างๆ ตรงข้ามผมคืออเล็ก เด็กหนุ่มร่างเล็กจากกรรมการในอลาบาม่า ที่เพิ่งทัวร์เวียดนามครั้งนี้เป็นครั้งแรก แต่ก็โดนใช้งานจนคุ้ม เขาเป็นพลวิทยุประจำทีมที่ไม่เคยปริปากบ่นถึงงานที่ทำถัดจากอเล็กคือลิงเกอร์ เด็กปั้มจากอริโซน่าที่หนีออกจากบ้านเพื่อมาเป็นทหาร เขาเป็นคนที่แกร่งที่สุดคนนึงที่ผมรู้จัก เขาได้บรอนซ์สตาร์จากการแบกเพื่อนร่วมทีมจากห่ากระสุนในการปะทะที่นาตรัง(สมรภูมิของผู้พันมัวร์ในปี1965)ส่วนวิลสันเขาเป็นคนเดียวในทีมที่มาเวียดนามพร้อมกับผม วิลสันเกิดในครอบครัวคนทำเนยในจอร์เจียเป็นคนเคร่งศาสนาคนนึงทุกครั้งที่เขากลับจากภารกิจมักจะเก็บตัวอยู่ในศาสนสถานเป็นชั่วโมง
ผมกวาดตามาเบื้องล่างที่เต็มไปด้วยสีเขียวของต้นไม้และสีเทาของหินผาตัดกัน ซองตรีเป็นหุบเขาปิดที่มีความสลับซับซ้อนมาก จนทำให้ผมนึกว่านักบินที่นำเครื่องมาลงเมื่อคืนหมอนี้เป็นมือโปรจริงๆแค่บินกลางวันก็จะแย่แล้วแต่หมอนี้กลับนำเครื่องลงกลางคืนได้ทั้งๆที่ไม่มีไฟนำทาง ก่อนที่จะฟุ่งซ่านมากกว่านี้ดอร์กันเนอร์ก็ตบบ่าผมและชี้ไปข้างหน้า เครื่องค่อยๆลดระดับลงก่อนจะลอยตัวเหนือพงหญ้า ผมมองหน้าวิลสัน อเล็กและลิงเกอร์ พยักหน้าและโดดลงไป ซวบ!! หญ้าพวกนี้มันสูงกว่าหัวพวกผมเสียอีก หลังจากตั้งหลักได้ผมก็ยืนมอง ช็อปเปอร์บินจากไป ก่อนที่ย่อตัวลงตรวจการณ์รอบๆและนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ๆ เราฟังเสียงรอบๆมันเงียบสงบมีแต่เพียงเสียงลม
และแมลงแค่นั้น
ผมวางทีมโดยมีวิลสันอยู่ข้างหน้า จากนั้นเป็นผม อเล็กและเล็กเกอร์ปิดท้ายวิลสันค่อยๆคลานไปข้างหน้าช้าๆก่อนที่เราจะตามไป เงียบๆพักใหญ่เราก็ออกจากพงหญ้านี้ มันเป็นป่าดิบชื้นที่รกทึบจนแทบจะไม่มีแสงส่องผ่อนมาเบื้องล่างเลย เราเดินไปตามแนวต้นไม้ใหญ่เรื่อยๆอย่างช้าในใจผมคิดแค่ว่าแค่หาสนามบินถ่าย รูปแล้วกลับออกมาแค่นั้น และไม่คิดเลยว่าอีกไม่กี่นาทีขางหน้า มันจะเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องจดจำไปชั่วชีวิต  
เราเดินไปขึ้นเหนือไปเรื่อยๆอย่างช้าๆร่วม20นาที มันเงียบ เงียบมากเกินไปจนผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ ในทีมไม่ใครพูดอะไร ทุกคนเงียบ แต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น จรวด RPG-7 พุ่งมาจากด้านขวาของผม กระทบเข้าเนินดินเล็กๆข้างหน้าแตกกระจาย พวกเรากระโดดออกไปคนละทิศละทางหมอบเงียบ ประทับปืนเล็งหาเป้าหมาย หลังกลุ่มควันจางลงและเศษดินกระจัดกระจาย เรากวาดตามองรอบด้ายไม่พบอะไรและไม่มีการโจมตี มันต่างจากทุกครั้งที่พวกผมเคยเจอ พวกนั้นเจตตาที่จะยิงเข้าที่เนินดินมากกว่าที่ จะยิงพวกผม ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรายังคงหมอบนิ่งในจุดกำบัง อเล็กมีอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดเขาหายใจถี่ กัดริมฝีปากตลอดเวลา  

[พญาจงอาง +รักในหลวง+]

ในขณะที่เล็กเกอร์กวาดสายตาไปทั่ว แต่ทุกอย่างก็ยังเงียบสงบ เงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราหมอบอยู่อย่างนั้นราว10นาที จนทำให้รู้สึกว่าพวกนั้นไม่ได้ต้องการชีวิตเราเพียงแต่ต้องการยั่วยุและลองเชิงเราเพียงเท่านั้น....
ในความเงียบที่ก่อตัวขึ้นนั้นมันทำให้ผม รู้สึกถึงความแตกต่างได้อย่างชัดเจน นี้ไม่ใช่สิ่งที่ผมเคยเจอนี้คือกลยุทธที่แตกต่างออกไป ตลอด2ทัวร์ในเวียดนามผมปะทะกับทหารเวียดนามเหนือและเวียดกงมานับร้อยๆครั้ง แต่ครั้งนี้มันคือสิ่งที่แตกต่างออกไปพวกนั้นนิ่งเงียบเกินไป ผมสังเกตุเห็นอาการหงุดหงิดของลูกน้องได้อย่างชัดเจน ทุกคนกังวลและงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และทันใดนั้นRP ลูกที่2พุ่งเข้าหาเนินดินฝั่งที่ลิงเกอร์หลบอยู่ ดินแตกกระจายกลุ่มควันฟุ่งไปทั่วเราทุกกดหัวลงแนบพื้นค้นหาต้นตอ
6นาฬิกา อเล็ก M-72.. ผมตะโกน อเล็กประทับ M72 แล้วเหนี่ยวไปทางที่ผมบอก 
ตูม!!!! m72 พุ่งเข้ากอไม้อย่างจัง จนกอไม้แตกกระจาย แต่......ก็ไม่การยิงกลับหรือปฎิกริยาใดๆผมทนไม่ไหวกับสถานการณ์แบบนี้จริงๆฝั่งตรงข้ามอยู่ในทำเลที่ดีกว่าเรา พวกเขามองเห็นเรา แต่เราไม่เห็นอะไรเลย 
เราโดนกดอยู่อย่างนั้นนาน นานมาก จนเวลาล่วงเข้า11โมง ก็ยังไม่มีการโจมตีที่ชัดเจน ภารกิจที่เราได้รับคงจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้วถ้าเราโดนกดอยู่อย่างนี้ ผมจึงจำเป็นต้องตัดสินใจบางอย่าง ผมบอกให้ทุกคนหยิบระเบิดมือขึ้นมาถอดสลัก จากนั้นพวกเราก็เขี้ยงกันไปคนละทิศคนละทาง ตูม...ๆ ๆ ๆ !!! สิ้นเสียงระเบิดผมลุกขึ้นชาร์จไปยังทิศทางที่คิดว่าเป็นสนามบิน 
เราจัดการยิงเป็นแบบสลับฟันปลาซ้ายและขวา อย่างที่เคยฝึกมาเป็นร้อยๆครั้ง การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้พวกนั้นตกใจและไม่คิดว่าเราจะบ้าระห่ำ ทำแบบนี้จนพวกนั้นยิงสวนกลับมาชุดใหญ่ ลิงเกอร์ซึ่งเป็นคนปิดท้ายแถวบอกกับผมภายหลังว่า กระสุนปืนมันเชี่ยวไปมาระหว่างตัวเข้าตลอดจนรู้สึกได้ทีเดียว ผมยิงสลับกับการขว้างระเบิดมือเพื่อเปิดทาง แล้วก็วิ่งๆ วิ่ง วิ่ง ๆ จนเราหลุดออกมายังชายป่า ไม่ห่างจากจุดที่เราดรอปลงเท่าใดนัก ผมพาพวกเขาโดดลงไปในปลักดินที่ลึกประมาณเขา หยิบซองกระสุนและระเบิดวางเรียงไว้ข้างหน้าเพื่อเตรียมรับสิ่งที่จะตามมา 
อเล็กโผตัวไปวางเคย์โมด้านหน้าเรา ในขณะที่อเล็กกำลังวางเคย์โมลูกที่2นั้น กระสุนจากชายป่าก็เจาะเข้าที่ชายโครงของเขาล้มลงต่อหน้าพวกเรา ลิงเกอร์หวดM79 เข้าชายป่าด้านที่อเล็กโดนยิง ชุดใหญ่ จนเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นพวกเขา ชายร่างใหญ่สูงกว่า7ฟุตในชุดลายพรางที่ไม่คุ้นตาหน้าตาพรางไว้ด้วยสีดำในมือถือปืนดรากูนอฟ วิ่งหลบเข้าไปในเงาไม้ ผมอุทานออกมาว่า Spetsnaz.. วิลสันหันกลับมามองผม เราทุกคนต่างไม่คิดว่าเราจะได้เจอ Spetsnaz ในแผ่นดินเวียดนามนี้มาก่อน ไหนล่ะข่าวสารเกี่ยวกับพวกเขาไหนล่ะข้อมูล ผมไม่เคยได้รับข้อมูลเหล่านี้มาก่อนเลย ถึงกระนั้นเราก็ยังต้องยิงตอบโต้ไป พวกนั้นได้รับการฝึกมาอย่างดี การวางตัวและแนวการการยิงผสานกันได้ดีมาก จนทำให้รู้สึกว่าการยิงของเราทั้งสองฝ่ายนั้นเหมือนการทักทายกันเสียมากกว่า
พวกเขาวางตัวในชายป่า เงาจากชายไม้ช่วยกำบังพวกเขาได้ดี ในขณะที่เราอยู่ในปลักที่มีเนินดินสูงพอควรที่จะใช้กำบัง เสียงลูกปืนกะทบเนินดินจนรู้สึกสั่นสะเทือนกลุมควันจากระเบิด ทำให้เราเหมือนกำลังฝันไป
ผมเคยปะทะกับทหารเวียดนามเหนือที่มี กำลังมากกว่าเป็น10 เท่าด้วย ยังไม่เคยรู้สึกกดดันเช่นนี้มาก่อน เสียงโอดครวญของอเล็ก ทำให้พวกเราตื่นจากผวัง พวกนั้นตั้งใจยิงเขาไม่ให้ตายแต่จะล่อเราที่ออกไปช่วยต่างหาก 
รหัสแดงๆ เราโดนโจมตี ขอแอร์บอมด้วยๆ ย้ำรหัสแดง .. วิลสันตะโกนกรอกหูวิทยุ
นี่สกายไรเดอร์เราอยู่ห่างคุณ 12 ไมล์เราจะเข้าไป.. เสียงตอบจากเครื่องA1 ที่บินลาดตระเวนอยู่แถวแม่น้ำวาชองตอบกลับมา ผมไม่แน่ใจว่าเราจะยันพวกนั้นได้นานแค่ไหน ผนวกกับอเล็กที่นอนเจ็บอยู่ข้างหน้าแล้วพวกมันก็ยิงกดผมตลอดเวลา เราจะช่วยเขาอย่างไร Spetsnazใช้วิธีการยิงและเคลื่อนที่ตลอดไม่หยุดอยู่นิ่งๆเราจึงจับทิศทางของเขาไม่ได้เลยจริงๆเมื่อพวกนั้นเห็นว่าพวกผมไม่ออกไปช่วยคนเจ็บ พวกมันจิงยิงเข้าที่ต้นขาของอเล็กอีกนัดเสียงอเล็กร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่เข้าจะกลิ้งตัวเข้าไปในพงไม้ ผมเห็นเขาหันหน้ากลับมามองผมและนั้นก็เป็นภาพสุดท้ายที่ผมเห็นเขาRPGลูกหนึ่งพุ่งเข้าใส่เขาที่พงไม้ ร่างของอเล็กกระเด็นลอยจากพื้นและตกลงมากะแทกพื้นห่างจากพวกผมไม่ถึง 5เมตร เขานิ่งไปแล้วเลือดและแผลไหม้ไฟเต็มตัวเขาไปหมด 
ผมหมดความอดทนโผตัวออกจากหลุมตรงไปที่ร่างอันไร้วิญญาณของอเล็ก ลากเขามายังปลักดิน วิลสันและลิงเกอร์ เปิดฉากยิงคุ้มกันผม จนถึงปากหลุมผมลากศพเขาลงไปมองดูก่อนจะปล่อยวางและหันกลับยิงตอบโต้ เราอยู่ข้างบนแล้ว ชี้เป้าด้วย... เสียงจากเครื่องเอ1  วิลสันเขี้ยงระเบิดควันออกไปข้างหน้า..หน้าเสื้อกันฝนสีเหลือง บริเวณชายป่า อัดมันเลย..รับทราบ...แล้วเครื่องเอ1 ก็จิกหัวลงทิ้งทุกสิ่งที่เขามีลงบริเวณชายป่าหน้าเรา จนเกิดเป็นเปลวเพลิงลุกท่วมชายป่า ก่อนที่เครื่องเอ 1จะเชิดหัวขึ้น ..ผมช่วยได้แค่นี้ ช็อปเปอร์กำลังจะมารับคุณ.. เอ1 ตอบ
ขอบใจที่เหลือเราจัดการเอง.. เปลวไฟจากระเบิดนาปาล์มฟวยพุ่งขึ้นสูงกว่ายอดมะพร้าว จนไอร้อนปะทะหน้าผมอย่างจัง ผมมองดูเปลวไฟนั้นและคิดว่าพวกนั้นคงจบอยู่ในเปลวไฟนั้นแล้ว

[พญาจงอาง +รักในหลวง+]

ผมคิดผิด....กระสุนปืนพุ่งมาจากชายป่าด้านขวาเข้าใส่ต้นขาลิงเกอร์ลงไปนอนจมโคลน ก่อนที่เขาจะพยุงตัวแล้วตะโกนด่า ..บ้าชิบ.. ให้ตายสิพวกนั้นมันทันเคลื่อนตัวไปตั้งแต่เมื่อไร รัศมีระเบิดนั้นมันมากกว่า200เมตรนะ ผมนั้นระดมยิ่งเราหนักขึ้นเหมือนเป็นการบอกว่าคราวนี้เอาจริงแล้วนะ
ฝ่ายนั้นระดมยิงเราหนักขึ้นเหมือนเป็นการบอกว่าคราวนี้เอาจริงแล้วนะ ทั้งระเบิดและกระสุนปืนดังระงมไปทั่ว ผมเห็นพวกเขาวิ่งสลับแนวไม้ไปมา หยุดแล้วยิ่ง แล้ววิ่งสลับไปสลับมาเช่นนั้น กระสุนเราใกล้จนหมดแล้วส่วนที่เหลือตอนนี้คือกระสุนจากตัวอเล็กที่เจ้าตัวไม่มีโอกาส
ได้ใช้ กระสุน20มม.ของปืนm79หมดแล้ว ลิงเกอร์ลากปืนลูกซอง5นัดยิงขึ้นมาประทับแล้วยิงทุกอย่างที่เขาเห็นมันใกล้เขามา วิลสันก็ยังวิทยุติดต่อช็อปเปอร์ตลอดสลับกับการยิง
ซองตรี(รหัสของการปฎิบัติงานครั้งนี้)เห็นคุณแล้ว แต่เราเข้าไปไม่ได้ คุณต้องออกมา.. ฮิ้วอี้บินอยู่เหนือหัวเราไปมา ก่อนที่จะบินหลบเมื่อถึงกระสุนยิงไล่จากชายป่า
โอเคเราจะออกไป..ว่าแล้วลิงเกอร์ก็แบกศพอเล็กขึ้นป่า เมื่อผมให้สัญญาณ ลิงเกอร์ก็วิ่งขึ้นจากปลักดินท่ามกลางห่ากระสุนและการคุ้มกันของผมกับวิลสัน ผมได้ยินเสียงเขาตะโกนกลบเสียงปืน ..ข้าคือนาวิก ข้าคือหน่วยซีล ***หน้าไหนข้าก็ไม่กลัว ฮู้ย่าๆ!!!...
วิล ตาคุณแล้ว...ผมบอกวิลให้ไป วิลมองหน้าผม ..หมวดรีบตามไปล่ะ..  
เขาบอกแล้วลุกขึ้นกระโดดจากปลักดินวิ่งขึ้นเนินตามลิงเกอร์ไป ผมยังอยู่ที่นั้น ฮิ้วอี้ลดระดับลงลงเนินดินที่วิลกับลิงเกอร์ไป ลิงเกอร์และวิลสันช่วยกันเอาศพของอเล็กขึ้นช็อปเปอร์ ก่อนจะกลับมาตั้งหลักที่เนินดินยิงคุ้มกันผม ผมก้มลงประกอบระเบิดพลาสติกที่นำติดตัวมาหวังจะใช้ระเบิดเพื่อเปิดทางหนี แต่ในจังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมานั้น ชายร่างใหญ่ในเครื่องแบบที่ไม่คุ้นตากับปืน AK74 ก็ชาร์จเข้ามาใกล้ผม ผมคิดว่าผมคงจะจบตรงนี้แน่ ผมจำแววตานั้นได้แม้มันจะผ่านมาถึง20ปีแล้วก็ตาม แววตาที่จองเขม็งมองยังผมหมายจะเอาชีวิตผมให้ได้ ผมชักปืนพกขึ้นในจังหวะเดียวกับที่เขาประทับปืนหมายจะยิงผม เราทั้งคู่ต่างยิงกันและกันผมโดนเขาที่ไหล่ขวา ก่อนที่เขาจะโดนกระสุนผมเข้าที่ท้อง เขาล้มทรุดลงพร้อมกับที่ที่ผมกระเด็นไปด้วยแรงปืน ในขณะที่ผมกำลังจะสิ้นสติ วิลและลิงเกอร์ก็เข้ามาลากผมออกจากปลักโคลนนั้น ลิงเกอร์จุดระเบิดพลาสติกแล้วโยนเข้าไปที่ชายป่า เสียงระเบิดดังไล่หลังตามเรามาพร้อมกับลูกปืนพวกเราลากผมขึ้นช็อปเปอร์ ก่อนที่ช็อปเปอร์จะทะยานออกจากขุมนรกนั้น ร่างผมนอนอยู่ข้างศพอเล็ก นี้เป็นครั้งแรกที่ผมหลั่งน้ำตาออกมาตั้งแต่มาที่เวียดนาม มันจบแล้วผู้หมวด... วิลกล่าว ยังหรอกจ่ามันเพิ่งเริ่มต้น... ลิงเกอร์พูดพร้อมกับชี้ไปยังเบื้องหลัง ภาพกลุ่มชายในชุดทหารโซเวียตเข้ามามุงล้อมช่วยเพื่อนของพวกเขาแล้วกลับหายเข้าป่าไป สงครามครั้งนี้มันทำให้ผมจินตนาการไม่ออกจริงๆว่าต่อไปจะเป็นเช่นไร หลังที่ที่ผมกลับมาถึงฐานแล้วผมถูกส่งตัวเข้ารับการรักษา วิลและลิงเกอร์ที่มาเยี่ยมผมบอกว่าพวกเขาถูกหน่วยข่าวกรองและ CIA เรียกไปสอบครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาบอกว่าที่เขาเจอน่ะ Spetsnaz นะ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อ  
ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่มีทางที่ Spetsnaz จะมาโผล่ที่เวียดนามหรอกมันเป็นไปไม่ได้ หลังจากนั้นไม่นาน จิม CIA ที่ส่งผมเข้าไปก็มาเยี่ยมพร้อมกับสอบถามผมในคำถามที่ไม่ต่างกับ 2 คนนั้น ผมก็ตอบเหมือนกันคือที่ผมเจอคือ Spetsnaz จิมไม่แสดงทีท่าอะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อผม  
หลังจากนั้นผมก็ยังทำงานในเวียดนาม อีกถึง18เดือนก่อนที่จะมีการถอนหน่วยซีลออกจากเวียดนาม เรื่องจริงทั้งหมดเพิ่งจะมาเปิดเผยหลังการล่มสลายของโซเวียตโดยเจ้าหน้า ข่าวกรองของโซเวียตที่ขอลี้ภัยมาในอเมริกา เขายืนยันว่าโซเวียตเคยมีการส่งทหารเข้าไปในเวียดนามถึง23ครั้ง ในจำนวนนั้นเป็นหน่วย Spetsnaz ถึง3ครั้ง ใน3ครั้งนั้น ครั้งที่ผมเจอเป็นการคุ้มกันการลำเลียงจรวดจากพื้นสู่อากาศแบบSam7 และในครั้งนั้น Spetsnaz มีการสูญเสียถึง4นายจากจำนวน18นายที่ส่งไป
ที่มา:http://www.rtna.ac.th/old_webboard/show.php?Category=&No=942 และเว็ปthaifighterclub.org

[RbungA+]

‎"Marines don't know how to spell the word defeat" General James Mattis USMC

"นาวิกโยธินสะกดคำว่าแพ้ไม่เป็น​" พลเอกเจมส์ แมททิส(นย.สหรัฐฯ)

[พญาจงอาง +รักในหลวง+]

ดึงกระทู้ ดูทหารไทยเราที่ไปปฏิบัติการในนามUN ที่ซูดานไปพร่างๆก่อนก็แล้วกัน ระหว่างรอความคืบหน้านายซีลกั้นรั่วคนนี้ หุหุ(เครดิตรูปจากเว็ปthaifighterclub.org)  

[JJ-รักในหลวง]

เรื่องที่พี่ พญาจงอาง นำมาให้อ่าน เยี่ยมเลยครับ
ขอแบบนี้อีกเยอะๆ นะครับ

[hangseri - รักในหลวง]

+ให้พี่จงอางด้วยครับ

[RbungA+]

‎"no war is over until the enemy says it's over. We may think it over, we may declare it over, but in fact, the enemy gets a vote" General James MattisUSMC

"ไม่มีสงครามไหนจะจบจนกว่าข้าศึ​กจะเป็นฝ่ายหยุด เราอาจจะคิดว่ามันจบ อาจประกาศได้ว่ามันจบ แต่จริงๆแล้วข้าศึกต่างหากที่เป​็นผู้กำหนด" พลเอกเจมส์ แมททิส(นย.สหรัฐฯ)

[JUNGLE]

‎"Marines don't know how to spell the word defeat" General James Mattis USMC

"นาวิกโยธินสะกดคำว่าแพ้ไม่เป็น​" พลเอกเจมส์ แมททิส(นย.สหรัฐฯ)

แต่นายนาธานซีลคนนี้... สะกดคำว่า "ละอายใจ" ไม่เป็นครับ...

[พญาจงอาง +รักในหลวง+]

ดึงกระทู้ รอท่านอื่นมาแฉนายซีลกั้นรั่วต่อ หุหุ ในการนี้ดูรูปซีลของแท้ที่เปิดโปงเรื่องของซีลกันรั่วคนนี้ไปก่อนก็แล้วกัน

[NOOM 19 รักในหลวง]

ทหารไทยเราที่ไปปฏิบัติการในนามUN ที่ซูดาน.....โปรดสังเกตุสีหน้าของเด็กนะครับ

ibcbet

[ป๊อกแมน]

ทหารไทยเราที่ไปปฏิบัติการในนามUN ที่ซูดาน.....โปรดสังเกตุสีหน้าของเด็กนะครับ

ibcbet

รู้สึกจะถือแบงค์ ยี่สิบ นะครับ

[สหายอ๋อง เซียนปลาซิว]

เด็ก  จะเอาไปใช้ได้หรือไม่  ผม  ไม่ทราบ  ทราบแต่  รูปในหลวง  ได้ปรากฎที่  ซูดาน

 

[kensiro]

พญาจงอาง +รักในหลวง+ ครับ รูป ประจำตัวที่เห็น มีคนที่พี่รู้จักใหมครับ หรือว่าพี่เป็นหนึ่งนั้นครับ