ขออนุญาตเห็นแย้งครับพี่แก้ว พี่หมอ  ...........  ผมมองงานภาพถ่ายออกเป็นสองประเด็นครับ 
     -  ถ่ายทอดเจตนาของผู้เป็นตากล้อง หรือวัตถุประสงค์ ว่าตากล้องต้องการจะสื่ออะไร 
     -  ภาพถ่ายคืองานศิลปะ เหมือนเรามองรูปบางรูป ดูไม่ออกว่าสวยตรงไหน แต่บางคนอาจมองว่าเป็นงานศิลปชั้นยอด 
   ฉนั้น ถ้างานที่ถ่ายมาสามารถสื่อเจตนาของผู้ถ่ายให้ผู้ชมเข้าใจได้ ก็น่าจะถือว่าต้องตามประสงค์ 
ส่วนเรื่องผู้รับก็ต้องดูว่าผู้รับชอบงานลักษณะไหน ครับ  บางท่านอาจชอบแนวศิลปเยอะหน่อย  บางท่านอาจชอบดิบ ๆเนื้อ ๆ 
                                                    ขออภัยที่เห็นแย้งครับพี่   

 ผมไม่คิดว่าน้องรูฯจะคิดต่างกันนะครับ...
ผมกลับคิดว่าข้อความของน้องรูฯนั้นแสดงว่าเข้าใจตรงกัน...
อาหารนั้นมีหลายอย่าง หลายรสชาติ หลายวิธีปรุง...
อาหารญี่ปุ่นเราอาจกินทั้งที่ดิบ เพื่อให้ได้ความสด อร่อยลิ้น...
อาหารจีนนั้นอาจต้องกินที่ผ่านการปรุงแต่งนับวันๆ...
อาหารบางชนิดเรากลับรอให้ผ่านกระบวนการย่อยสลายบางส่วนไป เช่น น้ำปลา ปลาร้า...
เช่นเดียวกันกับภาพถ่าย...
บางชนิด เราต้องการภาพที่สมจริง ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมา...
บางภาพเรากลับต้องการที่เหนือจริง เหนือความคาดหมาย...
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับผู้สร้างสรรจะเลือก และผู้เสพจะรับความหมายได้ครบถ้วนหรือไม่... 

ปล.หากแต่ที่ตลกคือ... 
ผู้ปรุงที่แต่งแต้มอาหารจนรสชาติผิดเพี้ยนไป... 
ทำปลาดิบก็ปรุงยิ่งกว่าต้มยำ...
ทำพระกระโดดกำแพงก็ปรุงยิ่งกว่าแพนงเนื้อ...
ผู้เสพก็เสพด้วยความกระอักกระอ่วนผะอืดผะอมครับ... 
