ท่านที่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้ ..รับมือกันอย่างไรบ้างครับ

[ปืนโต-รักในหลวง]

๑. นั่งอยู่ในวงเหล้า  เราอาวุโสน้อยสุด ถูกหัวหน้า "ชี้นิ้ว" ให้ชงเหล้าแก้วนั้นแก้วนี้อยู่ตลอดเวลา
๒. ขับรถไปทำงานกับหัวหน้า  แล้วหัวหน้าชอบ "ชี้นิ้ว" ให้เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา  จอดตรงนั้น จอดตรงนี้ 
๓. หัวหน้าที่ชอบลูกน้องประจบ สอพลอ  แต่เรา "ไม่ใช่" เมื่อทำอะไรก็มักจะไม่ถูกใจ  และถูกตำหนิเสมอ
๔. นั่งอยู่ในรถ  แล้วมีคนไอ หรือจาม แต่ไม่เอามือปิดปาก "เป็นประจำ" (คนที่ว่าเป็นหัวหน้า)
๕. ได้รับงานจากหน่วยเหนือมาตั้งนาน แต่ไม่ทำไรเลย  มาเร่งลูกน้องทำตอนใกล้กำหนดส่ง (ต้องทำหามรุ่งหามค่ำ)


บางข้อเจอกับตัวเอง  บางข้อเห็นคนอื่นโดนมาครับ 

ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ครับ

[yod - รักในหลวง ครับ]

ทำตัวให้เหมือนน้ำครับ
เข้าได้กับทุกภาชนะ ( สภาวะ )

การใส่ใจ กับ การทำหน้าที่ ของตัวเอง
มีหน้าที่ทำ ก็ทำไป  เอามาใส่ใจ แล้วได้อะไร
ยิ้มรับ และ ครับผม

ถ้าย้อนศร ก็ทำ เป็นตัวอย่าง
จะกระดากใจ หรือ อย่างไร ก็อย่าเอามาใส่ใจ

เมื่อรู้ ก็ลองท้วงติง
อาจจะเผลอเรอหลงลืม

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

ถ้าเป็นข้าราชการรับสภาพไม่ได้ก็ต้องย้ายครับ   

[Pandanus]

ถ้าเป็นข้าราชการรับสภาพไม่ได้ก็ต้องย้ายครับ   

หรือไม่ก็ ทำแบบผมเมื่อสี่ปีก่อน...

หากตอนนี้ มีใครมาทำแบบนั้นกับผมแล้วผมไม่ชอบใจ สามารถตบหัวทิ่มได้ไม่ต้องลังเล

[เบิ้ม]

ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ต้องทน

ถ้าใจมันต่อต้านนายแบบนั้น ก็แล้วแต่จะหาวิธี เช่น..ขอย้ายไปอยู่ที่อื่น...ฯ

ถ้าเบื่อระบบ ใจมันต่อต้านทุกวันคืน ก็ออกจากระบบไปเลย เช่นไปทำงานตัวเอง ไม่มีใครสั่งเรา มีแต่เราสั่งตัวเอง 

[Pandanus]

หลายวันที่ผ่านมา ผมอยู่ร้านบ่อยกว่าเดิม ก็เลยได้เจอเพื่อน ๆ คนรู้จักเข้ามาคุย

รายแรก วิศวกรเครื่องกลในบริษัทข้ามชาติ ทำอยู่ 8 ปี ลาออกมาอยู่บ้านด้วยเหตุไม่มีคนดูแลแม่ (หัวใจมันโคตรหล่อเลย...)

แม่เลยให้กรีดยางสวนหนึ่ง รายได้ต่อเดือนครึ่งหนึ่งของเงินเดือนเดิม  แต่ยอดเงินเก็บพุ่งพรวดพราด เพราะค่าใช้จ่ายต่ำกว่าเดิมหลายเท่า

อีกราย เดิมทำงานที่เดียวกัน ลาออกไปบรรจุเป็นข้าราชการที่กองกษาปณ์ ทำอยู่ได้ 3 ปี เจอหัวหน้าบังคับเซ็นต์เอกสารที่มันรับไม่ได้ ...มันลาออกเดี๋ยวนั้นเลย

ตอนนี้ฟอร์มทีมเปิดโรงเรียนกวดวิชาเด็ก ม.ปลาย รับทรัพย์อื้อ แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่ใช่เล่น ๆ

รายสุดท้าย ทำงานที่เดียวกับผมมา 9 ปี ผมลาออกแล้วมันยังอยู่ต่ออีก เพิ่งลาออกเมื่อปีกลายเพราะทนการเมืองภายในไม่ไหว

มาเปิดร้านขายเครื่องเกษตร ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ทุลักทุเลอยู่เกือบปี ล่าสุด เริ่มเสถียรแล้ว รายได้มากกว่าเดิมพอควร แต่เหนื่อยกว่าเดิมมาก



........ทุกราย คุยบอกมาเหมือนกันอย่างหนึ่ง คือ ลาออกแล้ว เหนื่อย...แต่ก็รู้ ว่าเหนื่อยและทนเพื่ออะไร

 

[เบิ้ม]

หลายวันที่ผ่านมา ผมอยู่ร้านบ่อยกว่าเดิม ก็เลยได้เจอเพื่อน ๆ คนรู้จักเข้ามาคุย

รายแรก วิศวกรเครื่องกลในบริษัทข้ามชาติ ทำอยู่ 8 ปี ลาออกมาอยู่บ้านด้วยเหตุไม่มีคนดูแลแม่ (หัวใจมันโคตรหล่อเลย...)

แม่เลยให้กรีดยางสวนหนึ่ง รายได้ต่อเดือนครึ่งหนึ่งของเงินเดือนเดิม  แต่ยอดเงินเก็บพุ่งพรวดพราด เพราะค่าใช้จ่ายต่ำกว่าเดิมหลายเท่า

อีกราย เดิมทำงานที่เดียวกัน ลาออกไปบรรจุเป็นข้าราชการที่กองกษาปณ์ ทำอยู่ได้ 3 ปี เจอหัวหน้าบังคับเซ็นต์เอกสารที่มันรับไม่ได้ ...มันลาออกเดี๋ยวนั้นเลย

ตอนนี้ฟอร์มทีมเปิดโรงเรียนกวดวิชาเด็ก ม.ปลาย รับทรัพย์อื้อ แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่ใช่เล่น ๆ

รายสุดท้าย ทำงานที่เดียวกับผมมา 9 ปี ผมลาออกแล้วมันยังอยู่ต่ออีก เพิ่งลาออกเมื่อปีกลายเพราะทนการเมืองภายในไม่ไหว

มาเปิดร้านขายเครื่องเกษตร ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ทุลักทุเลอยู่เกือบปี ล่าสุด เริ่มเสถียรแล้ว รายได้มากกว่าเดิมพอควร แต่เหนื่อยกว่าเดิมมาก



........ทุกราย คุยบอกมาเหมือนกันอย่างหนึ่ง คือ ลาออกแล้ว เหนื่อย...แต่ก็รู้ ว่าเหนื่อยและทนเพื่ออะไร

 

ความกดดันมากๆสร้างสิ่งดีๆมาเยอะครับ คนบางคนเขามีศักยภาพมากกว่าที่จะอยู่แบบนั้น หลายคนเลือกที่จะออกมาฝ่าฟัน ที่สำคัญต้องทำตอนยังมีไฟ มีแรงนะครับ ไม่ใช่ทำตอนแก่ อายุมาก เรี่ยวแรงไม่มีแล้ว 

[Pandanus]

หลายวันที่ผ่านมา ผมอยู่ร้านบ่อยกว่าเดิม ก็เลยได้เจอเพื่อน ๆ คนรู้จักเข้ามาคุย

รายแรก วิศวกรเครื่องกลในบริษัทข้ามชาติ ทำอยู่ 8 ปี ลาออกมาอยู่บ้านด้วยเหตุไม่มีคนดูแลแม่ (หัวใจมันโคตรหล่อเลย...)

แม่เลยให้กรีดยางสวนหนึ่ง รายได้ต่อเดือนครึ่งหนึ่งของเงินเดือนเดิม  แต่ยอดเงินเก็บพุ่งพรวดพราด เพราะค่าใช้จ่ายต่ำกว่าเดิมหลายเท่า

อีกราย เดิมทำงานที่เดียวกัน ลาออกไปบรรจุเป็นข้าราชการที่กองกษาปณ์ ทำอยู่ได้ 3 ปี เจอหัวหน้าบังคับเซ็นต์เอกสารที่มันรับไม่ได้ ...มันลาออกเดี๋ยวนั้นเลย

ตอนนี้ฟอร์มทีมเปิดโรงเรียนกวดวิชาเด็ก ม.ปลาย รับทรัพย์อื้อ แต่ค่าใช้จ่ายก็ไม่ใช่เล่น ๆ

รายสุดท้าย ทำงานที่เดียวกับผมมา 9 ปี ผมลาออกแล้วมันยังอยู่ต่ออีก เพิ่งลาออกเมื่อปีกลายเพราะทนการเมืองภายในไม่ไหว

มาเปิดร้านขายเครื่องเกษตร ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ทุลักทุเลอยู่เกือบปี ล่าสุด เริ่มเสถียรแล้ว รายได้มากกว่าเดิมพอควร แต่เหนื่อยกว่าเดิมมาก



........ทุกราย คุยบอกมาเหมือนกันอย่างหนึ่ง คือ ลาออกแล้ว เหนื่อย...แต่ก็รู้ ว่าเหนื่อยและทนเพื่ออะไร

 

ความกดดันมากๆสร้างสิ่งดีๆมาเยอะครับ คนบางคนเขามีศักยภาพมากกว่าที่จะอยู่แบบนั้น หลายคนเลือกที่จะออกมาฝ่าฟัน ที่สำคัญต้องทำตอนยังมีไฟ มีแรงนะครับ ไม่ใช่ทำตอนแก่ อายุมาก เรี่ยวแรงไม่มีแล้ว 

ผมเข้าเว็บเกษตรพอเพียง เจอหลายท่านบอกว่า วันหนึ่ง เมื่ออิ่มตัวจากงานประจำ....เขาจะกลับไปทำสวนทำไร่ ใช้ชีวิตอย่างพอเพียงในบั้นปลาย

โถ...พ่อคุ้ณ....  ทำไม่รอดหรอก ไม่ใช่จะดูหมิ่น

แต่ขนาดผมเอง อยู่กับไร่กับสวนมาตลอดระหว่างที่ทำงานประจำไปพลาง  พอลาออกมาทำเต็มตัวตอนเกือบวัยกลางคน (35 ปี) ยังเกือบล้มทั้งยืน

ต่อให้ใจเราลุยขนาดไหน แต่ร่างกายมันไม่สู้ มันเหนื่อย มันล้า มันหมดเรี่ยวหมดแรงในเวลาอันสั้น 

ลงงานเช้า แดดไม่ทันร้อนก็โร่หาที่พักแล้ว  แล้วพอพัก จะลุกไปทำต่อมันลุกไม่ไหว

กว่าจะเข้าที่เข้าทาง อึดทนได้เกือบเท่าชาวสวนตัวจริงก็ร่วม 2 - 3 ปี

แล้วท่านที่อายุอยู่แถวสโมสรตำรวจ(เลยหลักสี่มาแล้ว  ) ทำงานห้องแอร์มาตลอด จะสู้ได้สักกี่น้ำ กว่าจะทานทนกับงานได้ กลัวใจจะถอยเสียก่อน

[telekbook - รักในหลวง]

ข้อ 3. น่าหนักใจที่สุด ..... เจ้านายเลือกลูกน้องได้ แต่ลูกน้องเลือกเจ้านายไม่ได้ ..... พบกันครึ่งทางละกัน เราเอาใจเขาบ้าง ยกยอเขาบ้าง เขาก็คงชอบเราขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยครับ 

[จอยฮันเตอร์]

ที่เขาบอกกันว่า สนลู่ลม ไงครับ ถ้าฝืนหัก

[naisomchai]

๑. นั่งอยู่ในวงเหล้า  เราอาวุโสน้อยสุด ถูกหัวหน้า "ชี้นิ้ว" ให้ชงเหล้าแก้วนั้นแก้วนี้อยู่ตลอดเวลา
๒. ขับรถไปทำงานกับหัวหน้า  แล้วหัวหน้าชอบ "ชี้นิ้ว" ให้เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา  จอดตรงนั้น จอดตรงนี้ 
๓. หัวหน้าที่ชอบลูกน้องประจบ สอพลอ  แต่เรา "ไม่ใช่" เมื่อทำอะไรก็มักจะไม่ถูกใจ  และถูกตำหนิเสมอ
๔. นั่งอยู่ในรถ  แล้วมีคนไอ หรือจาม แต่ไม่เอามือปิดปาก "เป็นประจำ" (คนที่ว่าเป็นหัวหน้า)
๕. ได้รับงานจากหน่วยเหนือมาตั้งนาน แต่ไม่ทำไรเลย  มาเร่งลูกน้องทำตอนใกล้กำหนดส่ง (ต้องทำหามรุ่งหามค่ำ)
บางข้อเจอกับตัวเอง  บางข้อเห็นคนอื่นโดนมาครับ 
ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ครับ

ข้อ 1 อย่านั่งวงเหล้าวงนั้นครับ นั่งไปแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมากับชีวิต เพราะ"ขาใหญ่"ในวงนั้นโง่ครับ... คนโง่จะข่มคนอื่นเพื่อให้ตัวเองมีบารมี แต่เผลอเมื่อไหร่จะ"พลาดเรื่องง่ายๆ"ครับ, เพราะคนอื่นที่เขายอมนั่นเพราะไม่อยากมีเรื่อง แต่ในใจไม่ยอมหรอก แล้วถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่จะมีคนฉลาดแอบเล่นงานแบบขาใหญ่ไม่รู้ตัวครับ...

ข้อ 2 ข้อ 3 และ ข้อ 4 ขาใหญ่แบบนี้คือคนเดิมที่นั่งสั่งคนอื่นในวงเหล้าตามข้อ 1 นั่นแหละครับ... สรุปว่าอย่าใกล้ชิดมาก ยิ่งใกล้ชิดยิ่งเสียเปรียบ หัวตัวเองไหล่ตัวเองจะโดนคนอื่นรอบวงเหยียบเพื่อเป็นบันได...

วิธีจัดการกับคนแบบนี้คือต้องทำตัวเป็น"มืออาชีพ"ครับ... แปลว่าให้เป็นคนไร้อารมณ์ หน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ในเวลางาน ไม่โกรธ ไม่โมโห ไม่ยิ้มเกินจำเป็น ไม่พูดเล่นหัวคุยตลก พูดช้าชัดเน้นๆ พูดสรุปสั้นๆไม่เยิ่นเย้อ กำหนดพฤติกรรมตนเองด้วยเหตุผลในงาน ไม่ใช่เหตุผลจากส่วนตัว ไม่กำหนดพฤติกรรมตัวเองด้วยอารมณ์, จะทำให้ทำงานไม่พลาด และมีสมาธิเชี่ยวชาญในงานที่กำลังทำ ผลงานจะออกมาได้ดี...

เจ้านายที่ข่มลูกน้องจะเลือกข่มเฉพาะที่ตัวเองข่มได้ เพราะสามารถสร้างบารมีให้แก่ตัวเอง... แต่ถ้าลูกน้องคนไหนเป็น"มืออาชีพ"เจ้านายจะไม่กล้าข่ม เพราะคนรอบข้างเห็นว่าลูกน้องคนนี้เป็นมืออาชีพ เจ้านายข่มแล้วก็จะเสียบารมี แล้วถ้าทุกคนรอบข้างเห็นว่า"มืออาชีพ"ไม่ได้รับการประเมินเลื่อนขั้นเลื่อนเงินเดือนให้ดีสมน้ำสมเนื้อ หัวหน้าก็จะเสียบารมี ดังนั้นหัวหน้าจะไม่ข่ม แต่ลู่ลมสนับสนุน"มืออาชีพ"ครับ...

ข้อ 5 หากรู้ว่ามีงานรออยู่ ให้เดินไปบอกหัวหน้าให้สั่งให้ทำเสียอย่ารอ... หากหัวหน้าฮึดฮัดก็อย่าตอบโต้ ทำหน้านิ่งๆไม่ต้องยิ่มกะเรียกะราด หัวหน้าเสียหน้าด่าเอามั่งก็นิ่งเข้าไว้, ทำแบบนี้สามสี่ที ลูกน้องคนอื่นจะช่วยเราสั่งหัวหน้าให้เริ่มทำงานเร็วๆเอง...

[naisomchai]

มีอีกเรื่องหนึ่งคือ"บุคลิก"ครับ... ภาพรวมคือหาก"จ๋อง"เกินจะโดนข่ม แต่ถ้ากร้าวเกินจะมีความน่าเชื่อถือน้อย...

เรื่องของบุคลิกเป็น"ภาพรวม"ของคนทั้งคนหนึ่งคน ตั้งแต่รูปร่างหน้าตา, ท่าทางการเดินการนั่งการยืนการพูด, เสื้อผ้าที่สวมใส่และทัศนคติต่อสิ่งรอบข้าง... หาก จขกท. เห็นว่ามันมีหลายอย่างเหลือเกิน ให้เริ่มจากสิ่งที่ง่ายที่สุดก่อนครับ คือรูปร่างตัวเองและท่าทางการเดินการนั่ง กับการแสดงสีหน้า...

เรื่องการแสดงสีหน้านั่นพูดไปแล้วใน Post ข้างบน, ถัดมาคือเรื่องของรูปร่าง, หากอ้วนเกินจะดูเหมือนเป็นคนขี้เกียจ หรือผอมเกินจะเหมือนเป็นคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต... ให้ไปออกกำลังรักษาหุ่นตามประเภทกีฬาที่ตัวเองถนัด แต่ถ้าจะเอาเร็วที่สุดสุด(แต่หนักสุด) คือเพาะกายไปเลยครับ...

คนรูปร่างกำยำกล้ามเนื้อสวยงามจะมีบุคลิกท่าทางดีตามธรรมชาติ เพราะกล้ามเนื้อจะขึงแนวกระดูกให้ตรงแนวอยู่ตลอด... เช่นขาไม่โก่ง, แขนไม่โก่ง, เวลานั่งยืนเดินจะหลังตรงอยู่ตลอดเวลาเพราะกล้ามเนื้อหลัง หน้าอก และคอจะขึงแนวกระดูก ท่าทางจะสง่าผ่าเผยตลอดเวลา, เลือกเสื้อผ้าสวมใส่ง่ายมาก แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบก็ดูทะมัดทะแมงแล้ว(ทั้งที่เสื้อผ้าราคาไม่แพง)...

[lek]

ทำยังไงสบายใจก็ทำ

[konklong]

ใช้คตินี้ครับ ได้ครับพี่  ดีครับผม  เหมาะสมครับนาย  ตามสบายครับท่าน   

ถ้าทำไม่ได้ ๑. ย้าย ๒. ลาออก 

[babygun]

ข้อ 1 กับข้อ 3 ผมโดนหนักกว่าพี่เจ้าของกระทู้แน่นอนครับ บางทีพรรคพวกเจ้านายมาทีละ20-30 คน ผมชงเหล้าคนเดียว ชงไม่ชงเปล่า สั่งกับแกล้มก็ผมอีก สารพัดสารเพเดือนหนึ่งๆมากันหลายครั้ง อย่างน้อยๆก็4-5คนต่อวันหละครับ ตั้งวงได้ทุกวัน แต่พรรคพวกทุกคนของเจ้านายไม่เคยดูหมิ่น หรือพูดจาก้าวร้าวผมนะครับ เพราะผมไม่ค่อยจะพูดเล่นด้วย และหน้าตาผมมันบอกยี่ห้อว่าถ้าไปเหยียบมันโดยตั้งใจ เดี๋ยวมันจะกัดเอา

ส่วนข้อ3 เจ้านายรู้นิสัยผมดี ผมไม่ค่อยพูด แต่ทำงานไม่ค่อยจะมีจุดบกพร่อง ได้ฟังจากใครมาผิดบ้างถูกบ้างเกี่ยวกับตัวผม แกก็จะสังเกตุผมเอง


ก็เคยมีครับในหลายๆครั้งที่คนเลียแข้งเลียขา ไปพูดจนเจ้านายเข้าใจผมผิด โกรธผมไปเป็นอาทิตย์ ไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย แต่ผมก็ไม่สน เพราะผมไม่ได้ผิดตามที่แกเข้าใจ(ผมสืบมาทุกครั้งว่าเรื่องอะไร)ปล่อยให้เวลามันพิสูจน์ครับข้อนี้สำคัญ ถ้าเราดีจริง เก่งจริง สักวันเขาขาดเราแล้วเขาจะนึกถึงเราเอง
 

ทุกที่ ทุกสถาบัน จะมีคนแบบนี้แหละครับ แต่จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง