ได้เลยครับทั่น งั้นก็ต่อๆๆๆๆ

เหตุการณ์ช่วงเช้าวันนั้นก็เลิกรากันไปแบบอึมครึม
แต่น...แตน.......แต๊น..........

ประมาณ 1 เดือนต่อมา เวลาประมาณตี3เศษๆฝนตกปรอยๆ ผมคว้าแม่เนื้อเย็น m.686 ลุกขึ้นมากะจะออกไปเดินตรวจโน่น,ดูนี่ตามประสาคนหนุ่มที่ขาดความอบอุ่นจนนอนไม่หลับ

เพิ่งเดินออกจากบ้านพักได้นิดเดียว กวาดตา
มองไปถึงบริเวณใต้โคมไฟแสงจันทร์(หลอดไฟขนาด500w.คล้ายๆสปอร์ตไลท์แต่ให้แสงสว่างมากกว่าเยอะ)
ที่ติดตั้งไว้ตรงท้ายบ่อเลี้ยงกุ้ง ห่างไปประมาณ90m. ต้องสะดุดกึก เอ่ะ.....มีคนกำลังยืนทอดแหอยู่นี่หว่า มันมากัน2คน ทอดแหคนนึงอีกคนเห็นมันยืนเฉยๆ ตอนนั้นโกรธเกรี้ยวมั่กๆครับ ทำงานหนักหนาสาหัสแทบจะเป็นลมให้ได้วันละ20หน แมร่งมาทอดแหขโมยลูกรักของตูซะหน้าตาเฉย
ชี้นิ้ว...ตวาด....เฮ้ยยยย แน่ะ มันยังสาวแหเฉยเลยแน่ะ นึกขึ้นได้ เออ....เสียงเครื่องตีน้ำดังสนั่นยังงี้ มันไม่มีทางได้ยินนี่หว่า
เลือดเดือดปุดๆๆๆ มือซ้ายถือปืนมือขวาตะปบกระสุนอีกกำนึง โดดวิ่งพรวดออกไป วิ่งไปชี้นิ้วไล่ไป(ด้วยมือขวา)
พอผมแค่วิ่งผ่านตำแหน่งที่แสงไฟส่องถึงเท่านั้นแหละ ไอ้ตัวที่ยืนเฉยๆมันมะเฉยแล้วจิครับ พวกยกลูกซองยาววว...เฟื้อยย....ขึ้นมาซัด ตูม!!!