ทุกท่านใช้วิธีใด เมื่อเกิด "อารมณ์โกรธ"

[carrera]

โกรธคือโกรธ   ไม่เก็บครับ แต่รีบทำให้หายเร็วที่สุด

[Don Quixote]

อือม์ จริงครับ ผมไม่เห็นพี่คาร์โกรธเลย ต้องให้ล้อว่ายังไงครับ?

[carrera]

อือม์ จริงครับ ผมไม่เห็นพี่คาร์โกรธเลย ต้องให้ล้อว่ายังไงครับ?

ใครว่าผมไม่โกรธครับท่าน ผมโมโหออกบ่อย

[ป้อมทอง พรานชุมไพร]

SHOOT 'EM   UP   

พูดเล่นนะครับ   

[carrera]

SHOOT 'EM   UP  

พูดเล่นนะครับ  

อ๊าย.............ย๊ะ พี่ป้อมเล่นแรง

[mETEr]

ขอบคุณครับ ..... พยายามค้นหาว่า " โกรธ " คือ อะไร เพื่อ อะไร และ ทำไมต้อง " โกรธ "

พอจะสรุปได้คำตอบด้วยตนเอง สาเหตุเพราะ เรา คือ " มนุษย์ " ทำอย่างไรให้ ลด ละ ได้ ถึงจะ ประเสริฐ ...... ขอบคุณครับ

โทสะ

 
                                                                         นางสาวนิตยา โชคสวัสดิ์

คู่มือการศึกษาหลักสูตรจุฬาอาภิธรรมิกะโท ฝ่ายวิชาการ อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ได้ให้ความหมายของกิเลส และ โทสะ ดังนี้
กิเลส หมายถึง ธรรมชาติที่เป็นเครื่องให้เศร้าหมองหรือ เร่าร้อน กิเลส มี 10 คือ
1) โลภะ ความยินดีพอใจในโลกียอารมณ์ต่างๆ
2) โทสะ ความโกรธ ความไม่พอใจ
3) โมหะ ความหลง ความโง่
4) มานะ ความเย่อหยิ่ง ถือตัว
5) ทิฏฐิ ความเห็นผิด
6) วิจิกิจฉา ความสงสัยลังเลใจในสิ่งที่ควรเชื่อ
7) ถีนะ ความหดหู่
อุทธัจจะ ความฟุ้งซ่าน
9) อหิริกะ ความไม่ละอายต่อทุจริต
10) อโนตตัปปะ ความไม่สะดุ้งกลัวต่อทุจริต
2.คู่มือการศึกษา สมุจจยสังคหวิภาค พระอภิธัมมัตถสังคหะ ปริจเฉทที่ 7 ;ขุนสรรพกิจ
โกศล (โกวิท ปัทมะสุนทร) และ ปรมัตถโชติกะ ปริจเฉทที่ 3 และปริเฉทที่ 7 หลักสูตรจูฬอาภิธรรมิ
กะโทเครื่องเศร้าหมองอีกนัยหนึ่ง มีชื่อว่า อุปกิเลส มีจำนวน 16 คือ
1.อภิชฌาวิสมโลภะ ..เพ่งเล็งอยากได้ของเขา องค์ธรรม คือ โลภะ
2.โทสะ ร้ายกาจ ทำลาย องค์ธรรมคือ โทสะ
3.โกธะ โกรธ เดือดดาล องค์ธรรมคือ โทสะ
4.อุปนาหะ ผูกโกรธไว้ องค์ธรรม คือ โทสะ
5.มักขะ ลบหลู่คุณท่าน องค์ธรรมคือ ทิฎฐิ
6.ปลาสะ ดีเสมอ ยกตนเทียมท่าน องค์ธรรมคือ มานะ
7.อิสสา ริษยา องค์ธรรมคือ อิสสา
8.มัจฉริยะ ตระหนี่ องค์ธรรมคือ มัจฉริยะ
9.มายา มารยา เจ้าเล่ห์ องค์ธรรมคือ โลภะ
10.สาเถยยะ โอ้อวด องค์ธรรม คือ มานะ
11.ถัมภะ หัวดื้อ องค์ธรรมคือ มานะ

[mETEr]

.....................

12.สารัมภะ แข่งดี องค์ธรรมคือ มานะ
13.มานะ ถือตัว องค์ธรรมคือ มานะ
14.อติมานะ ดูหมิ่นท่าน องค์ธรรมคือ มานะ
15.มทะ มัวเมา องค์ธรรมคือ โมหะ
16.ปมาทะ เลินเล่อ องค์ธรรมคือ โมหะ
โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า จริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพอรู้สึกโกรธจะทำให้เราอารมณ์ไม่ดี
ทุกครั้งไป อันว่าความโกรธ เกลียด ชิงชัง หรือไม่มีความสุขที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ถือเป็นอารมณ์
พลุ่งพล่านที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนอย่างเฉียบพลันทันใด ลองบทคนจะโกรธขึ้นมา ไม่ว่ายากดี
มีจน หรือยาจก มหาเศรษฐีก็อารมณ์เสีย บูดบึ้ง ขึงขังกันให้เห็นได้ทั้งนั้น แถมบางคนนึกอยากโกรธ
ก็โกรธแบบหาเหตุผลไม่ได้เสียด้วย และความไม่พออกพอใจที่เกิดขึ้นมักฝังลึกอยู่ในใจได้นานเสีย
ยิ่งกว่า ความสนุกสนานเฮฮา หรือบ้าจี้ยิ้มแย้มแจ่มใสเสียอีก
ภาควิชาจิตเวช คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี ให้ความหมายของโทสะ ไว้ว่า
คืออารมณ์ไม่ชอบใจ เสียใจ กลุ้ม รำคาญใจ หงุดหงิด เกลียด กลัว จนผลักดันให้เกิดการประทุษร้าย
และทำลายใครหรืออะไรก็ตามที่เป็นเสี้ยนหนามทำให้ว้าวุ่นใจ แม้แต่ทำร้ายตัวเองก็มี
ในคู่มือทางพุทธศาสตร์ก็ให้ความหมายของโทสะไว้ว่าเป็นหนึ่งในเครื่องเศร้าหมอง ที่
เรียกว่า กิเลส และอุปกิเลส ทำให้จิตใจขุ่นมัว ไม่บริสุทธิ์
ความโกรธนั้นเกิดขึ้น เพราะได้กระทบกระทั่งกับอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ ไม่ถูกใจ เมื่อเกิด
ขึ้นกับผู้ใดแล้ว ผู้นั้นย่อมลืมตัว ลงมือทำในสิ่งที่ไม่เคยทำได้ ความโกรธปิดบังปัญญาเสียสิ้น ขาด
การพิจารณาว่า อะไรถูก อะไรควร หากความโกรธนั้นรุนแรง ก็อาจฆ่าพ่อฆ่าแม่ ทำร้ายผู้มีพระคุณ
ย่อมฆ่าและทำร้ายได้แม้ตนเอง ตลอดจนทำอะไรที่ร้ายแรงเป็นบาปอกุศลได้ทั้งสิ้น
โทสะนั้น มิได้หมายความเฉพาะความโกรธเท่านั้น แม้ความที่จิตใจไม่ปลอดโปร่ง ไม่แช่ม
ชื่น ขุ่นมัว ก็ชื่อว่าโทสะ แต่เป็นโทสะที่ไม่รุนแรง ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน แต่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน
ไม่สบายใจ แม้ความริษยาไม่อยากเห็นใครได้ดี หรือดีกว่า ก็อาศัยความไม่ชอบใจเช่นกัน
พระพุทธองค์ตรัสว่า คนที่โกรธกันย่อมปรารถนาให้คนที่ตนโกรธ มีผิวพรรณทราม๑ ให้
นอนเป็นทุกข์๑ อย่ามีความเจริญ๑ อย่ามีโภคสมบัติ๑ อย่ามียศ๑ อย่ามีมิตร๑ เมื่อตายไปพึงเข้าถึง
อบายทุคติ วินิบาตนรก๑
พระพุทธองค์ทรงแสดงภาพของคนโกรธไว้ว่า “คนโกรธย่อมมีผิวพรรณทราม ย่อมนอน
เป็นทุกข์ ได้รับสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วกลับปฏิบัติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ทำปาณาติบาตด้วยกายและ
ด้วยวาจา ย่อมถึงซึ่งความเสื่อมทรัพย์ ผู้มัวเมาด้วยความโกรธ ย่อมถึงความไม่มียศ ญาติ มิตร
สหาย ย่อมหลีกเว้นคนโกรธเสียห่างไกล คนโกรธย่อมไม่รู้จักความเจริญ ทำจิตให้กำเริบ ภัยที่เกิดมา
จากภายในนั้น คนโกรธย่อมไม่รู้สึก คนโกระย่อมไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรม ความโกรธย่อมครอบงำ
นรชนในขณะใด ความมืดตื้อย่อมมีในขณะนั้น คนโกรธย่อมก่อกรรมที่ทำได้ยากเหมือนทำได้ง่าย
ภายหลังเมื่อหายโกรธแล้ว เขาย่อมเดือดร้อนเหมือนถูกไฟไหม้ คนโกรธย่อมแสดงความเก้อยาก
ก่อน เหมือนไฟแสดงควันก่อน ในกาลใดความโกรธเกิดขึ้น ในกาลนั้น คนโกรธย่อมไม่มีหิริ ไม่มี
โอตตัปปะ และไม่มีความเคารพ คนที่มีความโกรธครอบงำย่อมไม่มีความสว่างแม้แต่น้อย”

[mETEr]

เราจะดับไฟโทสะได้อย่างไร คนเจ้าโทสะ ขี้โกรธ ริษยา อาฆาต พยาบาท เห็นใครดีกว่า
ไม่ได้ต้องใช้ พรหมวิหาร คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นเครื่องแก้
การปลูกเมตตาความรักลงในบุคคลทั่วไป ไม่ว่ามิตร ศัตรู ในลักษณะที่ว่า เราเกลียดทุกข์รัก
สุขอย่างไร คนอื่นเขาก็เกลียดทุกข์รักสุขอย่างนั้น ความรักด้วยเมตตา เป็นความปรารถนาให้คน
และสัตว์ทั่วไปทุกทั้งที่เป็นมิตรและศัตรู ทั้งคนรู้จักและไม่รู้จัก มีความสุข ปราศจากทุกข์เวรภัยทั้ง
ปวง โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เมื่อเห็นเขาได้ดีมีสุขพ้นจากความเดือดร้อนก็มี มุทิตาจิต พลอยยินดี
ด้วย ไม่ริษยาในความสุขของเขา มุทิตาจึงเป็นกุศลเช่นเดียวกับเมตตา
บางคนอาจคิดว่าทำได้อย่างไร ก็ขอให้คิดว่า คนเราที่จะเลวไปหมดทุกอย่างนั้นเป็นไป
ไม่ได้ ทุกคนย่อมมีทั้งความดีและความเลว ลองค้นหาด้วยใจเป็นธรรมเถิด แล้วท่าจะพบความดี
ของทุกคน ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง เว้นเสียแต่ว่า เราได้ปล่อยให้ อคติความลำเอียงครอบงำจิตใจของ
เราเสียจนค้นไม่พบ แต่ถ้าพบแล้ว ก็จงดูที่ความดีส่วนนั้นของเขา แล้วเราจะเมตตาเขาได้
ถ้าท่านค้นหาเท่าใดก็ไม่พบความดีในบุคคลนั้นเลยก็จงเกิด กรุณาสงสาร เขาเถิด คนเช่นนี้
น่าสงสารนัก เพราะเขามีอบายคอยอยู่เบื้องหน้า แล้วจงพยายามช่วยเหลือเขา หากช่วยไม่ได้จริงๆก็
ต้องวางใจเป็นอุเบกขา พิจารณาว่า สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน ย่อมเป็นไปตามกรรมที่เขาทำ
ไว้ เขาทำกรรมมาอย่างนั้น จึงเป็นอย่างนั้น
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถึงวิธีดับไฟ คือโทสะ ไว้ 5 อย่าง คือ
1) เมื่อความอาฆาตเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญเมตตาในบุคคลนั้น
2) เมื่อความอาฆาตพยาบาทเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญกรุณา ในบุคคลนั้น
3) เมื่อความอาฆาตในบุคคลใด พึงเจริญอุเบกขา ในบุคคลนั้น
4) เมื่อความอาฆาตเกิดขึ้นในบุคคลใด ไม่พึงเอาใจใส่นึกถึงบุคคลนั้น
5) เมื่อความอาฆาตเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงนึกถึงกรรมของบุคคลนั้น ว่ามีกรรมเป็นของ
ตน เป็นทายาทผู้รับผลของกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด ทำกรรมใดดีหรือชั่ว จักเป็นผู้รับ
ผลของกรรมนั้น

ท่านพระสารีบุตรสอนให้พิจารณาแต่การกระทำในส่วนดีของผู้ที่เราไม่ชอบใจ
-คนที่ไม่มีอะไรดีเลย เราสามารถกรุณาเขาได้ว่า เขาเป็นคนน่าสงสาร เป็นคนขาดที่พึ่งที่จะ
คอบอบรมสอนให้ประพฤติดี ควรที่เราจะกรุณาสงสาร ไม่โกรธตอบ และชักจูงแนะนำให้เขาทำแต่
ความดี คนชนิดนี้ไม่ผิดกับคนไข้หนัก ไร้ที่พึ่งพิง ต้องเดินทางไกลเพียงลำพัง จุดหมายปลายทางอยู่
ไกลจนเขาไม่อาจไปถึงได้ แต่มีคนเดินทางไกลมาพบเข้า ก็เกิดกรุณาว่าขอคนไข้นี้อย่าได้ตาย
เสียเลย แล้วสงเคราะห์เขาด้วยอาหารและพยาบาล พาไปส่งถึงที่หมาย
ขอเราจงเป็นเหมือนคนเดินทางไกล ผู้มีใจกรุณานั้นเถิด
-คนดีพร้อมทั้งกาย วาจา ใจ นั้น ถ้าเราโกรธเขา เราควรระงับความโกรธในบุคคลนั้นด้วย
ความดีพร้อมของเขา ให้ระลึกว่า คนที่ดีพร้อมนั้นเหมือนสระน้ำใสสะอาด เย็นจืดสนิท มีท่าน้ำ
ราบเรียบ ร่มเย็นด้วยเงาไม้ใหญ่ที่ขึ้นรอบสระน้ำนั้น คนเดินทางไกลที่เหนื่อยอ่อน เมื่อยล้า กระหาย
น้ำได้มาพบเข้า ย่อมถือเอาประโยชน์ด้วยการก้าวลงสู่สระ อาบบ้าง ดื่มบ้าง แล้วขึ้นมาพักผ่อน นั่ง
นอนอยู่ภายใต้ร่มไม้บริเวณนั้น ได้รับความสุขสบายฉันใด แม้เราเองก็จงเป็นเหมือนคนเดินทางไกล
ที่ได้รับประโยชน์สุขจากสระน้ำนั้น ฉันนั้น ด้วยการไม่โกรธตอบท่านผู้ดีพร้อมแล้วนั้น เข้าไปคบ
หาสมาคมกับท่าน ประพฤติตามท่าน เพื่อว่าเราจะได้เป็นคนที่ดีพร้อมอย่างท่านบ้าง
นี่คือ วิธีดับไฟคือโทสะ

***************************

ขออนุญาต ท่านผู้เขียน มาลงเผยแพร่ไว้เพื่อประโยชน์ของสังคม


ขอบคุณครับ

[carrera]

สาธุ

[jakrit97 - รักในหลวง -]

นี่คือ วิธีดับไฟคือโทสะ

แล้วมีวิธีดับ ตัณหา ไหมครับ 

[sopon870]

ผมใช้วิธีไปพบหมอแผนโบราณครับ  น้องๆเขาสามารถทำให้ผมหายโกรธได้อย่างดีทีเดียวเชียว  หรือไม่ก็เดินไปหาเรื่องคุยกับน้องเมียเพื่อนครับ

[Nattapol]

 ดาวโหลดไปอ่านด่วนเลยครับ

http://www.dhammajak.net/download/index.php?promod=goto&id=8


ลองดู link อื่นๆครับ

http://www.dhammajak.net/download/index.php