ขาขึ้น หัวกระสุนมีแรงส่งจากดินปืนดันท้ายจนพ้นลำกล้อง วิ่งขึ้นไปด้วยแรงเฉื่อย มีแรงดึงดูดของโลกดึงลง กับแรงเสียดทานของอากาศต้านการเคลื่อนที่ จนในที่สุดเอาชนะแรงเฉื่อยของลูกปืนได้ ลูกปืนหยุดวิ่งขึ้น แล้วเริ่มตกลงด้วยความเร่งจากแรงดึงดูดของโลก ค่อยๆ เร็วขึ้น ซึ่งจะทำให้แรงเสียดทาน (drag) เพิ่มขึ้นด้วย จน
เมื่อความเร็วเพิ่มถึงจุดหนึ่ง แรงเสียดทานเท่ากับแรงดึงดูดของโลกพอดี ลูกปืนจะวิ่งลงด้วยความเร็วคงที่ เรียกว่า
terminal velocity ครับ
สูตรคำนวณ (ตัดมาจาก Wikipedia)
มีตัวแปรหลายตัวที่มีผลต่อ terminal velocity เช่น รูปร่างวัตถุเหมือนกัน ตัวที่หนักกว่าความเร็วสูงกว่า
น้ำหนักเท่ากัน ตัวที่เพรียวลมกว่า(drag coef. ต่ำ) ความเร็วสูงกว่า
อากาศหนาแน่นกว่า ความเร็วต่ำกว่า
นักโดดร่มแบบดิ่งพสุธา terminal velocity ประมาณ 120 mph หรือ 175 ฟุต/วินาที ถ้าหุบแขนให้ลู่ลมเต็มที่ได้ความเร็วเพิ่มเป็น 200 mph หรือ กว่า 290 ฟุต/วินาทีครับ
สำหรับหัวกระสุน terminal velocity ขึ้นอยู่กับขนาด, น้ำหนัก และรูปร่างของหัวกระสุนครับ
ถ้าดูจากภาพหัวกระสุนนี้ ความเร็วน่าจะอยู่แถวๆ 500 ฟุต/วินาที เคยเห็นลูกยิงเป้า .38 เก็บจาก backstop ในสนาม บี้มากกว่านี้นิดเดียว
และความเร็วขนาดนี้ เข้ากระโหลกคน...ตายแน่ๆ ครับ อย่างรายที่แปดริ้ว เข้ากระหม่อม มาหยุดอยู่แถวๆ ดั้งจมูก
