ขอบคุณเสธฯมะขิ่นครับ

ผมขออนุญาตต่อความอีกหน่อยว่า...
คำ"ประชาชน" หากกล่าวโดยรวม น่าจะต้องหมายความถึงคนส่วนใหญ่ของประเทศ ที่เป็นเกษตรกร
ไม่ใช่เฉพาะแต่ผู้มีอาชีพในภาคราชการ หรือผู้มีอาชีพในภาคธุรกิจผู้ประกอบการเอกชน
น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสได้เข้ามาสื่อสารกับเราในเวบบอร์ดแห่งนี้
ผมกล่าวแทนคนจากภาคเกษตรกรรมจากชนบทไม่ได้ แต่ผมได้เห็นได้รับรู้
ถึงความจำเป็นจากสภาพแวดล้อมที่ถูกคุกคามจากมิจฉาชีพ จากผู้มีอิทธิพล
ความจำเป็นในการใช้ปืนเพื่อการดำรงชีวิต
คงจำกันได้ถึงปืนแก๊ปที่ชาวบ้านเอามามอบให้หลวงร่วมแสนกระบอก
ปืนแก๊ปที่ติดบ้านพออุ่นใจ ปืนแก๊ปที่พอใช้หาอาหารยังชีพ ..... บัดนี้ไม่อยู่แล้ว....ถูกเอาไปสร้างผลงานจอมปลอมซะแล้ว
รัฐได้ปลดอาวุธประชาชนในชนบท ให้มิจฉาชีพ ให้ผู้มีอิทธิพลท้องถิ่น ย่ำยีได้โดยสะดวก
คำหวาน...จะอนุญาตให้มีการผลิตปืนแก๊ปภายในประเทศ....ก็ยังเป็นเพียงคำหวาน
คนจนในชนบท สภาพทางเศรษฐกิจ ทำให้ไม่มีโอกาสที่จะมีปืนคุณภาพดีๆ
ยังไม่ต้องพูดถึงกระบวนการขออนุญาตฯที่เบี่ยงเบน เพราะการลุแก่อำนาจของฝ่ายปกครอง(บางที่)
ผมมองถึงปืนเพื่อการดำรงชีพและป้องกันตัวตามเรือกสวนไร่นา เช่นปืนลูกกรดยาว ปืนลูกซองยาว
เป็นสวัสดิการประชาชน ไม่ว่าจะเป็นการนำเข้า หรือขึ้นทะเบียนเปิดโรงงานผลิตในประเทศ
ส่วนปืนคัสตอม ปืนพกสั้น ก็ให้ปั่นราคา กันตามสะดวกต่อไปครับ
