เรื่องแม่เฒ่ากับลูกเขย(นิทานอีสาน) มีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่ง มีพ่อตา แม่ยาย ลูกสาวแล้วก็ลูกเขย...
ครอบครัวนี้ประกอบอาชีพเกษตรกรรมหละครับ
วันหนึ่งพ่อตาให้ลูกเขยออกไปเลี้ยงวัวที่กลางทุ่งนา จะด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ
ลูกเขยปล่อยวัวกินหญ้าแล้วเผลอหลับ(สงสัยเมื่อเช้าล้างหน้าไก่)
ตื่นขึ้นมาตอนบ่ายๆ นับดูวัว ตายหละหวา วัวหายไปหนึ่งตัว
ทำไงดี หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
จนอ่อนใจ จึงไล่ต้อนวัวกลับเข้าบ้าน แล้วชวนพ่อตากะเมียออกมาตามหาวัวกัน
พอดีตอนออกจากบ้านมา ผ่านศาลตาปู่ของหมู่บ้าน
ด้วยความคะนองปากจึงไปบนบานศาลกล่าวไว้ว่า ถ้าหาวัวเจอ จะนอนกับแม่ยายแก้บน
ไม่ทราบว่าศาลตาปู่ศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ พอออกมาทุ่งนาก็เจอวัวพอดี จึงพากันต้อนวัวกลับบ้าน
พอถึงบ้าน ลูกเขยคิดหนัก
ทำไงดี บนเจ้าพ่อไว้ วัวหาเจอแล้ว ต้องแก้บน ถ้าไม่แก้ มีหวังตายแน่ๆ
ฝ่ายเมียเห็นผัวคิดหนักจึงถามว่า เป็นไร วัวก็หาเจอแล้ว ทำไมยังเครียดอยู่อีก
ผัวจึงบอกว่า บอกไม่ได้
พ่อตาได้ยินก็เลยมาถามลูกเขยอีก ลูกเขยทนเซ้าซี้ไม่ได้จึงบอกว่า ไปบนกับศาลตาปู้ไว้ว่าถ้าหาวัวเจอ จะนอนกับแม่ยายแก้บน
ด้วยความที่กลัวลูกเขยจะมีอันเป็นไปเพราะบนแล้วไม่แก้ พ่อตาจึงไปพูดกับแม่ยายให้ช่วยแก้บนให้ลูกเขย
แม่ยายก็เออ!ออ!ห่อหมกด้วย จึงพากันไปแก้บนที่ดอนผีปู่ตาตรงที่ตั้งของศาลปู่ตานะแหละ...
ลูกเขยก็ทำการแก้บนไปซะหนึ่งยก
เป็นที่ถูกใจ ลูกเขย
ฝ่ายแม่ยาย ห่างหายจากเรื่องอย่างว่า เนื่องจากผู้ผัวร้างราเรื่องอย่างนี้ไปนาน
พอลูกเขยเรียบร้อย กลัวลูกเขยจะกลับก่อนจึงถามลูกเขยว่า
ไอ้ทิด มึงบนปู่ตาไว้ทีเดียวเรอะ
ลูกเขย
