สมัยเด็กๆผมเป็นคนที่กลัวผีมากกกกก ประเภทเข้าเส้นก็เจอเรื่องแปลกๆเยอะพอสมควรครับ แต่โตมาเดี๊ยวนี้ไม่กลัวผีดันไม่เจออะไรแปลกๆอีกเลยทั้งที่อยากเจออยากพิสูจน์แต่ก็ไม่ต้องการลบหลู่
บ้านเก่าอยู่แถวกิ่งเพชรเป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์ตึกแถวหกห้องเพราะฉะนั้นสามชั้นล่างจะมีทั้งโต๊ะเครื่องแป้งตู้เตียงจัดโชว์อยู่เต็มไปหมด บรรยากาศก็เป็นใจเหลือเกินเพราะเป็นเฟอร์นิเจอร์styleโบราณ แกะสลัก ทรงหลุยส์ต่างๆ
ชั้นสี่ก็เป็นห้องน้อนทั้งหมด ชั้นห้าเป็นห้องนอนแม่บ้านและที่เก็บของซึ่งมักจะเป็นของเก่าๆที่ยึดมาจากผู้เช่าห้องหนีค่าเช่าไป ชั้นหกเป็นห้องพระและดาดฟ้า
ตอน อุบัติเหตุรถพลิกคว่ำ
ตอนั้นอายุประมาณ 5 ขวบ (เรียนอนุบาลหนึ่ง) คืนวันศุกร์เราฝันว่านั่งรถทัวร์ไปเที่ยวกับพ่อแม่ ระหว่างทางรถกำลังข้ามสะพานแห่งหนึ่งอยู่ จู่ๆท้ายรถก็ลอยขึ้นสูงเหมือนจะกลิ้งไปข้างหน้า ท้ายรถลอยขึ้นสูงจนตัวเราห้อยหน้าลงพื้นและกำลังจะหงายหลัง ในฝันก็ลุ้นกลัวจะหงายหลังมากๆจนตกใจตื่นก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
จนเช้าวันจันทร์ต้องตื่นไปโรงเรียน ก็เห็นแม่กำลังแต่งตัวอยู่ก็มองสังเกตุไปที่ต้นขา เห็นเป็นรอยเขียวช้ำรอยใหญ่ ก็ถามแม่ว่าโดนอะไรมา แม่บอกว่าเมื่อเช้าวันอาทิตย์นั่งรถทัวร์ไปทำบุญต่างจังหวัดกับพ่อ รถประสพอุบัติเหตุยางแตกพลิกคว่ำ โชคดีที่ว่ากลิ้งไปแค่ตะลบเดียวเพราะจังหวะที่กลิ้งไปนั้นหัวพ่อเข้าไปติดอยู่ที่ซอกเก้าอี้ และรถก็กำลังจะพลิกต่อ ถ้ารถพลิกต่อพ่อคอหักแน่ๆ.... ก็เลยเล่าให้แม่ฟังว่าคืนวันศุกร์เราฝันอะไร.... แม่บอกว่าทีหลังฝันทำนองนี้ให้รีบบอกเลยน๊ะ
ตอน เครื่องพิมพ์ดีด
มีอยู่ช่วงนึงยึดเครื่องพิมพ์ดีดเก่าๆมาหกเครื่องจากผู้เช่าที่หนีค่าเช่าไป ทุกเครื่องก็ถูกเก็บไว้บนชั้น5 กลางวันแสกๆคนที่บ้านก็มักจะได้ยินเสียงคนพิมพ์ดีด แรกๆก็ไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าแม่บ้านอาจจะฝึกพิมพ์เล่น จนคนในบ้านเริ่มสงสัยก็ถามแม่บ้านดูว่ามีใครฝึกพิมพ์ดีดรึเปล่า เพราะได้ยินเสียงพิมพ์ดีดประจำ แต่คำตอบที่ได้ก็คือไม่มีใครไปยุ่งกับเครื่องพิมพ์ดีดเลย จนมีอยู่วันหนึ่งผมได้ยินกับหูตัวเองว่ามีคนกำัลังพิมพ์ดีดอยู่ซึ่งพิมพ์เร็วมาก(มือโปรชัวร์) ผมก็เลยวิ่งขึ้นไปดูที่ห้องเก็บเครื่องพิมพ์ดีด ผลที่เจอก็คือ.... ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้นเลยนอกจากเครื่องพิมพ์ดีดเก่าๆฝุ่นจับ.... สุดท้ายเลยเอาไปชั่งกิโลขายหมดเลย
ตอน ตุ๊กตากัด
อายุ10ขวบเป็นครั้งแรกที่คิดว่าเจอเรื่องแปลกมากที่สุด เป็นช่วงปิดเทอมทุกคนอยู่บ้านพี่สาวก็จัดห้องเราก็อาสาช่วยเพราะเผื่อมีอะไรที่เค้าไม่เอาแล้วเค้าจะได้ยกให้เรา กลางวันแสกๆอีกแล้วคราวนี้ หลังจากช่วยยกหนังสือที่ไม่ใช้แล้วออกไปนอกห้อง พี่สาวก็เริ่มจัดของส่วนตัวกะจุ๊กกะจิ๊กของผู้หญิง ก็มีตุ๊กตาไขลานที่พี่สาวไม่เอาแล้ว เพราะแฟนเก่าให้มาไม่อยากเก็บแล้วจะให้เราช่วยหยิบออกไปนอกห้องด้วย ลักษณะเป็นตุ๊กตาผู้หญิงตัวสูง1ฟุตใส่หมวกผ้ายัดนุ่นดูน่ารักดี ด้านหลังตัวตุ๊กตามีรานให้ไขหีบเพลง เวลาไขแล้วหีบเพลงก็จะดังและหัวตุ๊กตาก็จะแกว่งไปรอบๆเหมือนส่ายหัว ไอ้ครั้นเราจะยกของออกไปวางนอกห้องหลายๆเที่ยวก็ขี้เกียจ สองมืออุ้มตั้งหนังสือ เอาตุ๊กตากอดไว้ที่ซอกแขนด้านซ้าย โดยที่ตุ๊กตาเอาหน้าซุกอยู่ที่ท้องแขนเรา ช่วงกำลังยกออกไปน้องห้องเราก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ท้องแขน แต่ก็ฝืนทนเพราะไม่อยากวางของ พอถึงจุดที่วางของเราก็วางหนังสือก่อน.....ตุ๊กตาไม่หลุดไปจากแขนเราหน้าตุ๊กตายังคงซุกห้อยติดกับท้องแขนเราในจุดที่เราเจ็บ เราก็นึกว่ามีหมุดหรือมีแม๊กมันจิ้มติดอยู่รึเปล่าทำให้เราเจ็บ ก็ดึงตุ๊กตาออกจากท้องแขน...... เราก็รีบดูจุดที่เจ็บทันที.....เป็นรอยฟันเล็กๆชัดเจนมีสองซี่บนและสี่ซี่ล่างฝังรอยที่ท้องแขนตำแหน่งเดียวกับปากตุ๊กตา ทั้งๆที่เป็นตุ๊กตานุ่น ปากตุ๊กตาไม่มีฟันเพราะปากเป็นตัววียิ้มที่ถูกเย็บด้วยด้ายเท่านั้นเอง เรารีบวิ่งไปหาพี่สาวโชว์รอยให้ดู.. พี่สาวก็พยายามเอามือกดที่หน้าตุ๊กตาเผื่อว่ามีเข็มหรือหมุนอะไรติดอยู่รึเปล่า..... ไม่มีอะไรที่น่าจะทำให้เกิดรอยกัดที่ท้องแขนได้เลย... สุดท้ายเอามันไปทิ้ง
ตอน หวยยุคดิจิตอล
อายุ 14 เริ่มนั่งสมาธิด้วยการท่องชินบัญชรเพื่อเข้าสมาธิ ช่วงที่เข้าสู่สมาธิทุกอย่างเงียบหมดไม่มีเสียงภายนอก ใจอยู่ในความว่างเปล่า ไม่รู้สึกถึงกายหยาบที่มีอยู่ ทันใดนั้นก็เกิดนิมิตในความมืด เป็นตัวเลข3ตัว384 (เป็นเลขสมมุติเพราะเลขจริงผมจำไม่ได้แล้วครับ)
ลักษณะตัวเลขเป็นเหมือนเลขdigitalเลย คือไม่ใช่ตัวหวัดๆไม่ชัดเจนเป็นตัวพิมพ์ มันเด่นชัดสีขาวตัดกับbackgroundสีดำ ก็หลุดออกมาจากสมาธิและก็นึกขำในใจว่าจะลุกจากเตียงไปจดใส่กระดาษดีหรือไม่ ตัดสินใจไม่ไปจดเข้านอนเลยดีกว่าจำตัวเลขได้แน่นอนเพราะเด่นชัดมาก
ตื่นเช้าก่อนไปเรียนก็บอกแม่ว่าเมื่อคืนนั่งสมาธิแล้วเห็นเลขด้วยหละ(พูดแบบขำๆให้แม่ฟัง) แม่ก็บอกว่าเดี๊ยวพรุ่งนี้เช้าก่อนหวยออกแม่จะไปซื้อลองดู เราก็ไปเรียนตามปกติก็บอกเพื่อนไปทั่วเลยว่าเห็นเลขนี้น๊ะก็มีแต่คนขำ ตกดึกวันนั้นเราเข้านอนเร็วแม่ก็มาสะกิดปลุกเราถามว่าที่เห็นหน๊ะเลขอะไรพรุ่งนี้แม่จะไปซื้อ ด้วยความสะลึมสะลือเราก็บอกแม่ไปด้วยความงัวเงีย
ตื่นเช้าวันหวยออกเราก็ไปเรียนตามปกติตกเย็นก็กลับมาบ้าน เจอแม่ปุ๊บถามแม่ก่อนเลยว่าได้ซื้อรึเปล่าเลข 384 แม่หันมาตอบทันใดว่า...อ้าวว เมื่อคืนถามเราบอกว่า 348 ไม่ใช่หรอ แม่ยังเสียดายเลยว่าน่าจะเล่นสลับด้วยนี่เล่นไปตรงๆเลขเดียว
คงเพราะด้วยความง่วงนอนทำให้เราบอกสลับตำแหน่ง
ยังมีอีกเยอะครับแล้วจะมาเล่าเพิ่มให้ฟังน๊ะครับ และก็มีอีกหลายเรื่องที่เล่าไม่ได้เพราะคงต้องว่าผมบ้าแน่ๆ
