เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน
สิงหาคม 22, 2025, 05:35:32 PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: อวป. มีจำหน่ายที่ สนามยิงปืนราชนาวี/สนามยิงปืนบางบัวทอง/สนามยิงปืนศรภ./
/สนามยิงปืนทอ./
สิงห์ทองไฟร์อาร์ม
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: 1 ... 5 6 7 [8] 9 10 11 12
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องที่น่าพิศวง....(ขออภัยนอกเรื่องปืนครับ)  (อ่าน 37919 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ป้อมทอง พรานชุมไพร
ดับบาป ด้วยบุญปืน
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 780
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 6885


นรชาติวางวาย สถิตย์ไว้ แต่ความดีประดับไว้โลกา


« ตอบ #105 เมื่อ: กันยายน 03, 2005, 11:46:59 PM »

 :Smiley   เคยมีคนมีความรู้สึกสังหรณ์ว่าอะไรจะเกิดขี้น      แล้วมันเกิดขึ้นจริง ๆ  บ้างไหม

        เช่นว่าฝัน.......แล้วสิ่งที่ฝันมันเกิดจริง         ฯลฯ
บันทึกการเข้า

รักกันไว้เถอะ  เราเกิดร่วมแดนไทย   จะเกิดภาคไหนๆ    ก็ไทยด้วยกัน      
เชื้อสายประเพณีไม่มีขีดคั่น        เกิดเป็นไทยนั้นปวงชนทุกคนคือไทย
Don Quixote
Only God delivers the judgement, we only deliver the suspects.
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 987
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 16169


,=,"--- X Santiago... !!


เว็บไซต์
« ตอบ #106 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 01:22:45 PM »

...ขอบคุณมากครับทุกท่านที่กรุณาเล่า...

ประสาทรับรู้ขนาดนี้คงแล้วแต่บ้าน บ้านผมไม่มีใครเห็น/ได้ยินอะไรเลยครับ
บันทึกการเข้า

Thou shalt have guns.
Thou shalt have tons of ammo.
Thou shalt shoot well.
Thou shalt not rely on help from the stranger.
Nattapol
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #107 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 02:31:36 PM »

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ข้าพเจ้าได้ยินมานานแล้ว(ถ้าไม่เชื่อก็คิดว่าผมเล่านิทานให้ฟังก็ได้)
มีคนเล่าว่าในคลองแสนแสบเคยมีคนเห็นสัตว์น้ำที่มีรูปร่างแปลกๆหรือบางคนเรียกว่า..เด็กน้ำ.. เพราะเจ้าตัวนี้จะมีขนาดประมาณเด็ก 4 เดือน หัวโต , มีเส้นเลือดเต็มไปหมด มือและเท้ามีพังผืดด้วย

ถ้าใครอยากเจอก็ให้ไปนั่งเรือตอนประมาณ 2-4 ทุ่มในเส้นทางที่จะผ่านวัดอะไรซักอย่างผมจำไม่ได้แต่ถ้าถามคนเก่าคนแก่บริเวณนั้นดูก็จะรู้ เรื่องที่ผมได้ยินมามีดังนี้
(ผมเล่าแล้วขนลุกจริงๆนะ) มีผู้ชายคนหนึ่งเมื่อ 10 ปีที่แล้ว(ไม่ทราบว่าชื่ออะไรจริงๆ)เวลากลับบ้านเขาจะต้องนั่งเรื่อผ่านบริเวณนี้(ที่เล่าไปนะครับ) และทุกๆครั้งที่จะถึงบริเวณนั้นคนขับเรือก็จะต้องยกผ้า ขาวบังรอบเรือให้หมดซึ่งชายคนนั้นก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแถมยังเร่งเครื่องให้ เร็วมากด้วยแต่พอผ่านจากจุดนั้นเขาก็เบาเครื่องและขับปกติเหมือนเดิม..ซึ่งชายคนนั้นสังเกตว่าเวลาเรือแล่นผ่านบริเวณนั้นเรื่อเหมือนจะชนอะไรบางอย่างเป็นลูกๆ ทำให้เรื่อกระดกอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ไม่สนใจ..

จนวันหนึ่งที่เขากลับบบ้านเขาจึงขอให้ลุงคนขับเรือเอาผ้าขาวลงเพื่อเขาจะได้ดูอะไรบางอย่างแต่ลุงก็ไม่ค่อยจะยอมจนในที่สุดก็ให้แต่แกจะไม่เบาเครื่องโดยเด็ดขาด..และเมื่อเรือแล่นผ่านจุดนั้นภาพที่ชายคนนั้นเห็นก็ปรากฏกับหัว...คล้ายๆหัวเด็กลอยอยู่เต็มแม่น้ำสองข้างทางนับรวมๆ แล้วหลายพันตัวเลย (ขอให้เชื่อเถอะ)ซึ่งหน้าตาคล้ายเด็กแต่หัวจะมีเส้นเลือดเต็มไปหมด...
ทำให้ชายคนนั้นถึงกับตะลึงและจดจำไปอีกนาน และเมื่อ 3 ปีที่แล้วชายคนนี้ได้ไปพักที่บ้านเพื่อนที่อยู่ริมน้ำสายนี้ อีกครั้งซึ่งในตอนกลางคืนเขาและเพือนก็รู้สึกว่าระเบียงที่ตนเองนอนอยู่นั้น กำลังสั้นเหมือนจะหักหรือมีใครมาโยก (ระเบียงนั้นยื่นออกไปติดกับคลอง)และเขาก็ปลุกเพื่อนให้ลงมาดูเพราะคิดว่าเป็นขโมย และสุดท้ายพอเขาลงมาแล้วส่องไปฉายไปตรงนั้นเขาก็พบว่าเขาได้เจอกับมันอีกแล้วมันเป็นเด็กหน้าตาหน้ากลัวกำลังกัดแทะเสาบ้านอยู้ซึ่งมันมีประมาณ 4 ตัว
แล้วมันก็พากันหนีลงน้ำไป....ซึ่งทำให้ชายคนนี้มั่นใจขึ้นอีกว่าไอตัวนี้มันมีอยู่ในโลกและในประเทศไทยจริง...

เรื่องนี้อยากให้มีผู้รู้ได้ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยครับ...เอ่อลืมบอกไปในหนังสือกินเน็ตบุก (ผมอาจจะเขียนผิดขอโทษด้วย) มีระบุชื่อและรูปสัตว์ประหลาดกึ่งคนกึ่งปลาตัวนี้ไว้ด้วยซึ่งระบุว่ามีอยู่ในประเทศไทยจริงๆ ที่หอสมุดแห่งชาติครับไม่เชื่อไปดูได้

COPPY มาครับ  Grin
 




[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
บันทึกการเข้า
submachine -รักในหลวง-
คนกินเหล้า อย่าให้เหล้ากินคน
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 6127
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 55373


Let us go..!


« ตอบ #108 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 06:13:46 PM »

ผมเองเคยเจอศาลเพียงตาที่ภูกระดึง จุดที่จะต้องเดินกลับเวลาดูตะวันตกดินที่ผาแห่งหนึ่ง
หลังจากออกเดินได้ไม่ถึง50เมตร ก็เจอต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เงยหน้าดู มีศาลเพียงตาอยู่และมีเทียนคู่ปักอยู้ด้านหน้าศาล
เทียนจุดไว้แล้วด้วย
พอเดินไกล้ถึงกลับเป็นว่า ทางเดินเลี้ยวอ้อมโค้งผ่านหน้าต้นไม้ กะว่าจะหันไปไหว้ศาล ไม่มีแล้วครับ
ขนลุกซู่ๆเลย ตอนนั้นไม่กล้าถามใคร กลับมาที่พักถึงได้ถาม เห็นเหมือนผม2-3คนครับ

ผาแห่งนี้ เวลาดูตะวันตกดินจะ มีที่ให้ดูด้านบน
พวกผมทะลึ่ง หาทางลงไปด้านล่าง.....
หาจนเจอ ลงไปข้างล่างได้ เท่ห์มาก เพราะคนข้างบนทึ่ง "ลงไปทางไหนน่ะ"
แต่เวลาถ่ายรูป กดชัตเตอร์ไม่ลง ต้องยกมือไหว้ขออนุญาต ถึงจะถ่ายติด
แต่รูปในกล้องตัวนั้น ไม่ได้มา เพราะขากลับ ซึ่งต้อง โดดขึ้นหินก้อนหนึ่ง
กล้องที่อยู่ในกระเป๋าแจ๊กเก็ต หล่นลงบนก้อนหินเเล้วกลิ้งลงทางลาดของหิน หายลับลงเหวไป ต่อหน้าต่อตา

เวลากลับ เจอศาลเพียงตาที่เล่าด้านบนอีก คน2-3คนที่เห็นก็พวกทะลึ่ง ลงไปข้างล่างนั่นแหละ
บันทึกการเข้า

อย่าเห็นเป็น ความดี เล็กน้อย แล้วไม่กระทำ
อย่าเห็นเป็น ความชั่ว เล็กน้อย แล้วจึงกระทำ

Thanut Wansuk

S.V
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 647
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 11296


เสียชีพ อย่าเสียสัตย์


« ตอบ #109 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 08:10:46 PM »

เรื่องของผมเกิดขึ้นสมัยเรียนชั้นประถมปีที่3 สมัยนั้นผมเรียนโรงเรียนวัดครับตัวอาคารเรียนเป็นไม้ มีสนามฟุตบอลใหญ่คั่นกลางระหว่างโรงเรียนกับโบสถ์ของวัด สมัยนั้นจะมีเรื่องเล่ากันต่างๆนาๆตามประสาเด็กวัด แล้วมีอยู่เรื่องนึงผมนำไปทดลองคือเขาเล่ากันว่าถ้าอยากเห็นเปรตให้ลองเอาไม้กวาดทางมะพร้าวที่ใช้แล้ว3อันถือแล้วเดินวนรอบโบสถ์ด้านซ้าย3รอบแล้วจะเจอเปรต วันนั้นผมกับเพื่อน1คนชื่อสมเจตน์เป็นเด็กวัดได้ชวนกันไปทดลองตามประสาเด็กซนทั่วไป พอได้เวลาพักเที่ยงทานข้าวเรียบร้อยก็หยิบไม้กวาดของวัดมา3เส้นแล้วก็ชวนกันเดินโดยเริ่มจากหลังโบสถ์ (โรงเรียนหันหน้ามาทางหลังโบสถ์)ผมกับสมเจตน์เริ่มเดินแบบกล้าๆกลัว ทั้งๆที่เวลาเที่ยงจะมีเด็กนักเรียนวิ่งเล่นในสนามฟุตบอลมากมาย แต่พอเริ่มเดินกลับรู้สึกเงียบเชียบลมเย็นพิกล ผมกับเพื่อนเดินมาได้2รอบเพื่อนผมก็ไม่กล้าเดินตอแล้วขอหยุดรอผมที่หลังโบสถ์ที่ติดกับสนามฟุตบอล ผมเองก็กลัวเหมือนกันแต่กลัวเพื่อนล้อเลยทำกล้าเดินต่อไปแต่ไปได้แค่ครึ่งรอบก็วิ่งกลับมา เพราะว่ากลัวมากจริงๆเลยยอมเสียฟรอมเดินกลับมาหาเพื่อนที่หลังโบสถ์ แล้วผมกับเพื่อนก็ยืนคุยกันไปเรื่อยเปื่อยผมก็หักไม้กวาดเล่นแบบว่าคุยไปหักไปท่อนเล็กๆ จนมาสังเกตุว่าเสียงอะไรดังพรึบๆเวลาผมหักไม้กวาด ผมหันไปดูมันเป็นเสื่อสีแดงเก่าๆที่วางกองอยู่ปากประตูโบสถ์ด้านหลังกระพือขื้นเหมือนมีคนจับยกกระพือ ผมกับเพื่อนเริ่มใจไม่ปกติแล้วครับเพราะพอผมหักไม้กวาดเสื่อก็จะกระพือดังพรืบเหมือนคนจับยกสะบัด แต่พอผมหยุดไม่หักไม้กวาดเสื่อก็อยู่เฉยสนิทพอผมหักก็กระพือ ช่วงสุดท้านที่ใจเสียสุดๆแล้วผมส่งไม้กวาดที่เหลือให้เพื่อนผม เพือนผมหักเปอะๆๆรัวเลยเสื่อก็กระพือรัวเหมือนคนจับกระพือหลายๆทีเช่นเดียวกัน เท่านั้นเองผมกับเพื่อนวิ่งจู้ดกลับโรงเรียนแบบไม่ต้องนัดหมายเลยครับ กลับไปเล่าให้เพื่อนๆในห้องฟังแบบปากคอสั่นเลยครับ เป็นเรื่องประหลาดในวัยเด็กของผมที่ผมเองทุกวันนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ครับ  เดี๋ยวมาเล่าต่อตอนเป็นวัยรุ่นครับน่ากลัวกว่านี้มากพักก่อนครับ
บันทึกการเข้า

ถ้วยหนึ่งนงนุช  สองถ้วยพุทธวาจา  สามถ้วยแกล้วกล้าพูดจาองอาจ  สี่ถ้วยเก่งกาจผ้าขาดไม่รู้ตัว  ห้าถ้วยเมามัวพูดไม่กลัวความผิด  หกถ้วยมีฤกธิ์พูดผิดทุกคำ  เจ็ดถ้วยมืดคล้ำมือคลำหนทาง  แปดถ้วยเอวบางพี่เห็นช้างเท่าหมู  เก้าถ้วยโอ้ว่าโฉมตรูสุดรู้สุดคิด  สิบถ้วยมืดมิดสิ้นฤทธิ์พี่แล้วเจ้าแก้วเอย
51
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #110 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 08:25:17 PM »

ผมเอง....ไม่มีเรื่องพิศวงในลักษณะนี้....
บอกเล่าให้สมาชิกได้ทราบหรอกครับ...
แต่ท่านบ้านชายหาด...ได้ บอกไว้หลังไมค์...ว่า....
น่าจะมีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ มาแลกเปลี่ยนทัศนะกันบ้าง...

ก็คงจะแลกเปลี่ยน...ได้...ในวิธีปฏิบัติเท่านั้น...แหละครับ...
เพราะ...ผมไม่มีประสบการณ์ในแบบพิศวง...ดั่งชื่อของกรอบ...

ผมขอเริ่มต้นจาก...งานอดิเรกของผมก่อน....
เริ่มจากเมื่อปี 2533 จนถึงปัจจุบัน....
ว่ากันตั้งแต่...เด็กท้ายรถ น. (รถเก็บศพ)  มากันจนถึงปัจจุบัน...

กว่า 100 ศพ...ที่ผ่านมา...และผ่านไป....จากเหตุต่าง ๆ
จากเหตุการณ์น่าสลด....เพียง 2 เหตุ...เท่านั้น
คือ โรงงานตุ๊กตาเคเดอร์ที่พุทธมณฑล....และ โรงแรมถล่มที่โคราช...
ส่วน นาวาประทีป 111 ที่เกาะสีชัง...
ผมทำหน้าที่ net control ถ่ายทอดสัญญาณจากที่เกิดเหตุ
ไปยัง HS2AC (ศูนย์ควบคุมข่าย VR ชลบุรี)  เท่านั้น ครับ...
เนื่องเพราะมีข้อจำกัดใน ภูมิประเทศ....location

ย้อนกลับไปที่...วิธีปฎิบัติ...ในภาระกิจเก็บกู้ศพผู้เสียชีวิต...ของผม...
ผมถูกสอนมาสำหรับวิธีเก็บกู้หลาย ๆ ด้าน ครับ...
ไม่ว่าจะเป็นด้านที่มองเห็น...และในด้านที่เรามองไม่เห็น...
บางทีไม่อยากเห็น  แต่ก็ถูกจำกัดมาเพื่อ...ให้เห็น  โดยเฉพาะ....

จวบจนผมเริ่ม...แก่วัด   ในงานอดิเรกของผม....
ผมเริ่มที่จะบอกกับน้อง ๆ ทุกท่านในทีมของเราว่า...
การเก็บกู้...เป็น...วิทยาศาสตร์....เป็นการกระทำในด้านที่ผู้อื่นไม่ปรารถนาที่จะกระทำ...
ขอให้ทุกท่าน...ปฏิบัติหรือกระทำสิ่งใด ๆ ก็ตามแต่...
เสมือนประหนึ่งว่า...เขาเหล่านั้น...มีชีวิต...

ขอให้ทุกท่านถอดใจว่า...

ถ้าสักวันหนึ่ง...
เรา...มีสภาพอยู่ในลักษณะเช่นนั้น....สภาพน่าอุจาด...น่าเวทนา....
เรา...ต้องการให้มีการปฏิบัติเช่นไร  ต่อเราบ้าง....
ในเมื่อเรา...ไม่สามารถขยับเขยื้อน...ร่างกาย....ของเราได้...
การควบคุม...และสภาพความนึกคิด  ถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง....

ส่วนในวิธีปฏิบัติ...ที่เกี่ยวกับ...ในสิ่ง..ที่เราถูกปลูกฝัง...กันมา...นั้น
ไม่ว่า...จะเป็น การบริกรรม...เครื่องรางของขลัง....
หรือการขนย้ายทั้งบนยานพาหนะและในภาชนะที่บรรจุ....นั้น

ผมบอกแค่...วิธีเดียวครับ...
นั้นคือการแผ่เมตตา...และขออโหสิกรรม....ต่อสรรพสิ่ง...
นอกไปจาก...ความตั้งใจ...ตั้งมั่นและบริสุทธ์ใจ  ที่ได้กล่าวมาแล้ว


จวบจนปัจจุบัน...ผมคงบอกไม่ได้ว่า...
สิ่งที่ผมกระทำ...เป็นสิ่งที่ถูกต้อง...
แต่ผมบอกกับตัวเองและน้องในทีม...ได้ว่า....

สิ่งที่ผมกระทำ...(วิธีปฏิบัติ) เป็นสิ่งที่ควรกระทำอย่างยิ่ง....ครับ

......จากประสบการณ์น้อย ๆ ของ...เด็กเก็บศพ...ผู้หนึ่ง...ครับ

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...
Melancholia because LOVE.............
 

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 04, 2005, 08:31:48 PM โดย 51 » บันทึกการเข้า
JarengkaBOW
Dog in Thailand
Hero Member
*****

คะแนน 18
ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 6150

By physically, the object couldn't lit by itself.


เว็บไซต์
« ตอบ #111 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 09:52:01 PM »

นี่ขนาดประสบการณ์น้อยๆ ของท่านนะเจ้าคะ
บันทึกการเข้า

I am dying... -*-


บ้านชายหาด
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 284
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 7435



« ตอบ #112 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 10:33:43 PM »

เรี่องที่พี่ป้อมทองถามและมีคนโพสมาเล่านั้น...เป็นเรื่องแปลกครับ
ตอนรับน้องปี31นั้นผมไปที่เขาแหลมหญ้า..จังหวัดระยอง...เดินขึ้นไปบนเนินกรวด
ผมมีความรู้สึกว่า...ข้างบนจะเป็นลาน..มีพื้นเป็นหินคลุก......เป็นมโนภาพที่เกิดขึ้นมาโดยฉับพลัน
เดินขึ้นไป...ผมเห็นภาพที่นึกไว้ทุกอย่าง...เหมือนกับเคยมาแล้ว.....หาคำตอบอยู่นาน...นึกได้ว่า
เราเคยฝันถึงมาแล้ว...เป็นสถานที่เดียวกัน...เป็นที่ๆเราไม่เคยมาๆก่อน...แต่ทำไมเราถึงมองเห็นอนาคตได้..
อย่างนั้นแสดงว่า...อนาคตเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว...ใช่หรือไม่....เป็นสิ่งที่น่าพิศวง...

เรื่องต่างๆที่สมาชิกเล่ามา..หรือผมเคยได้ยินมาจากที่อื่น..บางครั้งมันก็ซ้ำกันจนน่าตกใจ...
เรื่องผีอำ...คิดว่าหลายๆท่านคงเจอมาบ้าง..ที่จริงเป็นเรื่องที่หาคำตอบไม่ได้..เลยตั้งชื่อว่าผีอำ
เอาความผิดไปโยนให้ผีซะ..จะได้ไม่ต้องถามกันต่อ...เรื่องของผมก็คล้ายๆกับที่คนอื่นเล่าให้ฟัง
เรื่องของเรื่องก็คือ..ทำไมมันจะต้องเหมือนกันด้วย...ทำให้หาคำตอบลำบาก..........

บ่ายวันหนึ่ง..เมื่อหกปีที่แล้ว...ผมนอนหลับ...แต่ไม่สนิทนัก...หลับตาอยู่...มีความรู้สึกว่า
มีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ปลายเตียง....สิ่งนั้นเคลื่อนมาที่เตียงด้านข้าง....และนั่ง..
รู้สึกได้เลยว่าเตียงยุบ.....ขยับก็ขยับไม่ได้...คิดเหมือนที่ถูกสอนกันมาว่าผีอำ......แต่คิดไปอีกที
มันจะมาอำอะไรกัน..นี่บ้านเราอยู่มาตั้งยี่สิบปี...ไอ้ที่มาอำเราต้องไม่ใช่ผีที่บ้านนี้แน่.....ไม่กลัว
ฝืนอยู่ไม่เกินสองสามวินาทีก็ลืมตาได้....มีความรู้สึกไม่กลัว...แต่ฟิลลิ่งของเตียงยุบทำให้หวั่นๆอยู่บ้าง.
สงสัยครับ.....ทำใมคนเราหลายๆคนเจอเหตุการณ์เหมือนๆกัน..ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้..
เป็นเรื่องน่าพิศวงที่ต้องเก็บไปคิด......







« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กันยายน 05, 2005, 07:53:11 AM โดย บ้านชายหาด » บันทึกการเข้า
บ้านชายหาด
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 284
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 7435



« ตอบ #113 เมื่อ: กันยายน 04, 2005, 11:01:50 PM »

ผมเองเคยเจอศาลเพียงตาที่ภูกระดึง จุดที่จะต้องเดินกลับเวลาดูตะวันตกดินที่ผาแห่งหนึ่งหลังจากออกเดินได้ไม่ถึง50เมตร ก็เจอต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เงยหน้าดู มีศาลเพียงตาอยู่และมีเทียนคู่ปักอยู้ด้านหน้าศาล
เทียนจุดไว้แล้วด้วย
พอเดินไกล้ถึงกลับเป็นว่า ทางเดินเลี้ยวอ้อมโค้งผ่านหน้าต้นไม้ กะว่าจะหันไปไหว้ศาล ไม่มีแล้วครับ
ขนลุกซู่ๆเลย ตอนนั้นไม่กล้าถามใคร กลับมาที่พักถึงได้ถาม เห็นเหมือนผม2-3คนครับ

ผาแห่งนี้ เวลาดูตะวันตกดินจะ มีที่ให้ดูด้านบน
พวกผมทะลึ่ง หาทางลงไปด้านล่าง.....
หาจนเจอ ลงไปข้างล่างได้ เท่ห์มาก เพราะคนข้างบนทึ่ง "ลงไปทางไหนน่ะ"
แต่เวลาถ่ายรูป กดชัตเตอร์ไม่ลง ต้องยกมือไหว้ขออนุญาต ถึงจะถ่ายติด
แต่รูปในกล้องตัวนั้น ไม่ได้มา เพราะขากลับ ซึ่งต้อง โดดขึ้นหินก้อนหนึ่ง
กล้องที่อยู่ในกระเป๋าแจ๊กเก็ต หล่นลงบนก้อนหินเเล้วกลิ้งลงทางลาดของหิน หายลับลงเหวไป ต่อหน้าต่อตา

เวลากลับ เจอศาลเพียงตาที่เล่าด้านบนอีก คน2-3คนที่เห็นก็พวกทะลึ่ง ลงไปข้างล่างนั่นแหละ


ผานกเค้าหรือผาหมากดูก...
ผมไปเมื่อปี2528..ราคาทัวร์สามร้อยแปดสิบบาท...พักบนภูสองคืน
กินอาหารที่ร้านเจ๊กิม...สโลแกนว่า..หมดเติมใหม่ได้..... Grin
บันทึกการเข้า
rute - รักในหลวง
Forgive , But not Forget .
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 1960
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 22591


"ผลิดอกงามแตกกิ่งใบ..."


« ตอบ #114 เมื่อ: กันยายน 05, 2005, 01:37:38 AM »

ท่านบ้านชายหาดอย่าถามมากคับ...

ตาซับแกจำไม่ได้หรอกคับ...

ขานั้นเมาม้าตลอดเส้นทาง...อิ..อิ.. Cheesy
บันทึกการเข้า
จอยฮันเตอร์
พระรามเก้า 15-28 E23 LLL
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 10195
ออฟไลน์

กระทู้: 47057


M85.ss


« ตอบ #115 เมื่อ: กันยายน 05, 2005, 09:04:41 AM »

เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยเด็กๆ ตอนนั้นประมาณ สองทุ่มเห็นจะได้ ผมเห็นคุณตายุติ ซึ่งแกเป็นคนแถวๆบ้าน แกได้ขาดราชการตามสาว

ไป หายจากบ้านไปเป็น สิบปี นอนขวางอยู่ประตูหน้าบ้าน ผมตกใจมากไปตามคนมาดูว่าตาเป็นอะไร ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ แต่เมื่อ

คนมาดูกันก็ไม่พบร่างตายุติ เขาก็หาว่าผมตาฝาดไปหรือเปล่า บางคนก็พูดเล่นสงสัยผีตายุติ มาหลอกแน่ แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งเขา

เชื่อ แล้วเขาก็ถามว่าตายุตินอนหันหัวไปทางใหน ผมก็ชี้ไปทางทิศตะวันออก เขาก็บอกว่ายังโชคดี ถ้าหันไปทางทิศตะวันตก

 แสดงว่าตายุติมาลาพวกเรา แต่นี้หันไปทางทิศตะวันออก แสดงว่าคงป่วยหนัก จิตเขาคงมาบอกเรา หลังจากนั้น วันรุ่งขึ้นเช้ามี

โทรเลขจาก สุราษฎร์ธานี บอกว่าตายุติไม่สบายหมอบอกว่าคงไม่เกินวันสองวันนี้ ให้คนทางบ้านไปเยี่ยมก่อนแก่สิ้นใจ  Huh ตกใจ
บันทึกการเข้า

Ramsjai
^ป้าแรมส์ใจดี^
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 1075
ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 7191


"ชีวิตมีคนที่เกลียดไม่กี่คน ที่เหลือรำคาญ"


« ตอบ #116 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 16, 2008, 11:01:00 PM »

แวะมาอ่านค่ะ
 
กระทู้นานแล้ว แต่อ่านสนุกค่ะ  Wink
บันทึกการเข้า

ถ้าเป็นความทรงจำที่มีค่าล่ะก็..ห้ามลืมเด็ดขาด เพราะคนตายจะมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของเราเท่านั้น..
Sundance
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 123
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2609



« ตอบ #117 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 17, 2008, 02:47:23 AM »

แล้วใครไปดึงขึ้นมาครับ คุณ Ramsjai หรือ ดีเหมือนกัน ทำให้ผมได้อ่านอีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณครับ
บันทึกการเข้า
big single
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 321
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 5789



« ตอบ #118 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 17, 2008, 07:09:16 AM »

ต้องขอขอบคุณ คุณแรมส์ฯ นะครับที่ขุดกระทู้นี้มาให้อ่าน

ตอนผมเสียลูกคนแรกไป คุณแม่ผม(อยู่ต่างจังหวัด)ฝันเห็นเด็กตัวเล็กน่ารัก มาวิ่งเกาะแข้งเกาะขา เรียกคุณย่าค่ะ คุณย่า คิดถึงคุณย่าจังเลย 
ส่วนหลานผม(ชื่อม่อน) อายุสามขวบกว่าๆรายนี้ไม่ฝันครับแต่เจอมากับตัวเองเลย มาเล่าให้ฟังว่า "คุณอากั๊บ คุณอา วันก่อนน้องมาเล่นกับม่อนด้วยกั๊บคุณอา
เนี่ยม่อนยังให้น้องกินขนมของม่อนเลย"
หลานยังไม่รู้ครับว่าน้องไม่อยู่แล้ว เล่าไปหัวเราะไป ผมนั่งฝืนยิ้มกลืนน้ำตาตัวเอง ส่วนภรรยาผมวิ่งไปร้องไห้ในครัว

หลายครั้งที่ภรรยาผมได้ยินเสียงเด็กหัวเราะในบ้าน ส่วนผมไม่เคยได้ยิน ไม่เคยเห็นอะไรเลย แม้แต่ฝันก็ยังไม่เคย สงสัยลูกยังโกรธผมอยู่


บันทึกการเข้า

นักะติ๊ Club ขยับจะยิงแต่รักจริงนะจ๊ะจุ๊บๆ
Sundance
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 123
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2609



« ตอบ #119 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 17, 2008, 09:27:47 AM »

ผมมีเพื่อนสนิทมากคนหนึ่ง ผมไม่ทราบว่าเขามีโรคอะไร แต่สายวันหนึ่งเขาร้อนมาก ปวดไหล่ เหงื่อออกท่วม เอ! ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนี่ ... บ่นกับภรรยา หลานเขาก็เป็นเด็กขี้ร้อน ก็อยู่ด้วยกันในห้องนี้ บ้านเขาอยู่ใกล้อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ โทรศัพท์ไปโรงพยาบาลพระมงกุฏฯ ทางนั้นบอกให้อมยาไนโตรใต้ลิ้นแล้วรีบมา ผมไม่ทราบว่าเขามียาหรือเปล่า (เขาไม่เคยพูดว่าเขามีโรคหัวใจ) แต่ปากตรอกมีร้านขายยา เขาคงไม่ได้อมยานี้ อย่างไรก็ตามหมอท่านหนึ่งบอกผมว่า มันเป็นอาการของ Massive Heart Attack ยาอมใต้ลิ้นไม่ช่วยอะไร ... ถึงโรงพยาบาล นั่งรถเข็น พอถึงหมอก็หมดสติ เสียชีวิตไป

วันเดียวกันนั้น ภรรยาที่อยู่ข้างล่าง ได้ยินหลานสาวคนนี้ หัวเราะ เหมือนกำลังเล่นกับเขา "คุณตาคะ คุณตาหายแล้วหรือคะ"

เขามาเข้าฝันภรรยาบอกว่า ขณะนั้น เขาอยู่กับเพื่อน 200 คน ... คงอยู่ใน afterlife ... กำลังเรียน

เป็นเพื่อนที่ดีมาก ถ้าผมจะเดินทางไกลๆ ก็อยากได้เขาไปด้วย แต่ไม่เคย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 17, 2008, 12:14:45 PM โดย Sundance » บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 5 6 7 [8] 9 10 11 12
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.076 วินาที กับ 21 คำสั่ง