อีกเรื่องนะคะ ที่แตกต่างจากเรื่องแรกอย่างสิ้นเชิง เรื่องเกิดเมื่อเดือนที่แล้ว วันนั้นว่างจัดไม่มีอะไรทำ ก็เลยขับรถไปหาเพื่อนก็บอกว่า เฮ๊ย!ใส่ลูกขึ้นสไลด์ให้ด้วย เพราะเค้าขึ้นไม่เป็น เราก็ทำให้พร้อมกับขึ้นเซฟให้ด้วย แต่เราดันพูดติดตลกว่า ไม่รู้นะว่ากดแบบนี้แล้วปืนมันเซฟรึยัง พูดยังไม่ทันขาดคำเพื่อนคนนั้นเหนี่ยวไกทดสอบทันทีโดยที่ลำกล้องหันมาทางพุงโอ
โอถึงกะชาไปทั้งตัว พร้อมกับโวยมันว่า เฮ๊ย!ทำแบบนี้ไม่ได้นะ เกิดมันไม่เซฟหล่ะท้องชั้นไม่เป็นรูเหรอไง
เพื่อนคนนั้นก็ได้แต่ทำเสียงอ้อมแอ้มว่า ก็ชั้นเชื่อว่าแกเซฟแล้วอ่ะ พร้อมกับขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
โอยๆๆๆๆ...อันนี้เกือบไป(หายมพบาล)แล๊ววววว 
เรื่องแบบนี้ น่าตบกะโหลกซักที...
อ่านคุณโอแล้วอยากเล่าเรื่องเพื่อนที่เคยเป็นทหารเกณฑ์ ของ ทร.
เค้าบอก ตอนฝึกยิงปืน มีอยู่คน แตกแถว..แบบปืนวางตรงหน้า ครูยังไม่สั่งให้หยิบก็ คว้ามาแล้ว
(ประมาณว่า อ้ายน้อยมือบอนว่างั้น...
)
ปรากฎว่าเรื่องใหญ่ครับ ครูฝึกคนนึงโวยวายแล้วเข้ามาจัดการแจกหนมตุ้บตั้บ..
และไม่ใช่คนเดียวนะครับ มีมาอีกสองสามคนลงไม้ลงมือ แจกอ้ายโอ้บ เล่นเอา อ้ายน้อยมือบอนคลุกฝุ่นไปเลย
เพื่อนบอก ที่นั่งในแถว เงียบทั้งแถวเลย.....
หมดเวลา แจกอ้ายโอ้บ..บ....
ครูก็ตะเบ็งเสียงสั่ง.....ให้ทำตามคำสั่ง ไม่ได้สั่ง อย่าทำ
ปรากฎว่า กองพันนั้น ฝึกยิงปืนได้โดยไม่มีทหารคนไหน .......ทำปืนลั่นให้เกิดอันตรายแม้แต่คนเดียว
เพื่อนบอก สั่งให้ยิงเป็นยิง
สั่งให้หยุดเป็นหยุด
สั่งให้วางเป็นวาง
ไม่มีใครกล้าหือ
(ส่วนอ้ายน้อยมือบอน ไม่ได้ยิงกะเขาครับ ต้องหิ้วไปปฐมพยาบาล ทาหยูกทายา)
อ่านแล้ว ไม่ทราบจะสงสารหรือสะใจดี
แต่วิธีนี้ของทหารเรือ ชะงัดนัก เพื่อนคนที่เล่าให้ผมฟัง ตอนนี้ ระมัดระวังเรื่องปืนอย่างเข้มงวด
