เออ........เกษียน ครับ ท่านรองฯ มิใช่ เกษียร....คริ คริ
ว่าแล้วนะ เกษียณ มันก็ ออกไป ขอบคุณหลายๆเด้อครับท่าน หลงๆ ลืมๆ อิอิ
เอ้า ต่อครับ
ไฟฉายไม่มี มันก็ต้องลุยใกล้ๆ
ผมย่องลงไป อย่างเบากริบ ด้วยชุดผ้าขาวม้า ผืนเดียว(เหมือนท่านแป๋ง รามคำแหง เลย อิอิ)
พยายามก้มต่ำ เอาฟ้าเป็นฉาก จะได้เห็นชัดขึ้น
เดินใกล้เข้าไป ปืนประทับบ่า นิ้วแตะไก
พยายาม กำหนด คิลลิ่งโซน ให้ปลอดภัยที่สุด
แค้วก..กึกๆ แว้บ เปิดอาดหลาด
หมาครับ
หมาดำ มันวิ่งสวนกลับ ปืนยาว หาศูนย์ บ่ได้เลย
ยิงไม่ทันครับ
พอวาดศูนย์ตาม มันก็วิ่งบังเถียงนาแล้ว ยิงไม่ได้
เดี๋ยวเป็นข่าวหน้าหนึ่ง แบบดาบตำรวจปืนลั่น ไม่กล้ายิง
ถ้าผมไม่แน่ใจเรื่องวิถีกระสุน ผมไม่กล้ายิง กลัวมาเสียใจทีหลัง
"ทำไมไม่ยิงพี่" เมียถาม
"จับเป้าไม่ชัด" ผมตอบ ทั้งที่ในใจคิดว่า ถ้ามีไฟฉาย ยิงดักจากบนเถียง ลงล่าง
ปลอดภัย ได้ตัวแน่ แต่ป่วยการเถียงเมีย
(ก็ไม่เคยเถียงชนะ พอเราใกล้ชนะ แม่ก็น้ำตาไหลซะนี่ เลยมิดๆซะ อิอิ)
วันเสาร์ทั้งวัน หมาดำ หายไป หมาบางแก้วมากวน(ยั่ว) ทั้งวัน
คืนวันเสาร์ ไม่มีอะไรมากวน เอ๊ะ..... หรือว่าใครฆ่ามันแล้ว หมาดำ
เช้าวันอาทิตย์ ผมง่วนๆอยู่กับการทำบ้านลิง ให้ลูกสาว
คือแกอยากได้บ้านบนยอดไม้ ยอดคุณพ่ออย่างผมก็เลยต้องใช้วิชาลูกเสือกันหน่อย
ง่วนๆ หอบแฮกๆ ทั้งวัน ตกเย็น บ้านลิงก็เรียบร้อบ
เหะๆ .. คนที่ปีนตามขึ้นไปนั่งชมวิวคนแรก กลายเป็นเมียซะนี่
ไม่อยากคุย เรื่อง ทำอะไรแผลงๆ ผมชอบ
นั่งเล่นจน 20.00 น. ได้เวลากลับบ้าน พรุ่งนี้วันจันทร์ครับ นอนนาไม่ได้
"พ่ออย่าลืม ไปเอาปริ้นเตอร์ที่โรงเรียนพ่อ กลับบ้านนะ จะทำงานส่งครู" ลูกสาวบอก
ผมตีรถเข้าโรงเรียน จะไปเอาปรินเตอร์
ดันลืมกุญแจห้องพักครู
จะไปถามหาภารโรงตอนเย็น อย่าหวังครับ เมาอยู่ไหนก็ไม่ทราบ
อย่างว่าเวลาพักผ่อนของเขา
เลยต้องตีรถกลับเถียงนา
อารมณ์ไม่ดีครับ ลืมกุญแจกับกระเป๋าตังค์ไว้
บึ่งรถฝ่าปลักโคลนอย่างเร็ว ดีว่ารถผมเป็น พรีรันเนอร์ เลยลุยได้
ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป............
ผมสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ รีบเอาปืนสั้น สไตเออร์ 9 ม.ม. มาขึ้นลำ
พอถึงประตูเข้าเถียงนา ผมจอดรถเอี้ยดดดดดดด.......
เปิดประตูผางงงงงง......
วิ่งลุยไปที่เล้าไก่ โดยเปิดไฟหน้ารถส่องเป็นไฟฉาย ไปที่เล้าไก่
วูบบบบ ปึ้ดดดดด.......
เสียงกระโดดชนตาข่ายออกไปด้านข้าง
ห่างผมราว15 เมตร
ผมยกปืนเล็ง ซ้ายดึง ขวาดัน ตามที่ท่านชัย บึงกาฬ สอนไว้ (ลืมๆมั่งแล้ว อิอิ)
เป้าก็สีดำ แถมห้อแน่บ ปากคาบอะไรไม่รู้ขาวๆ
ยิง...ไม่ยิง..... คิด....แต่แค้น มันมากกว่า
ศูนย์สามเหลี่ยมของสไตเออร์ จับตามเป้า ที่ห่างไปเรื่อยๆ
ระยะเพิ่มเป็น 25 เมตร แล้วมั้ง
ปังงงงงง
ผมตัดสินใจยิง
แม่นเหมือนมีเวรมีกรรมต่อกันมาแต่ปางชาติ
หมาดำร่วงผลอย
ไฮสปีด หัวรูนัดนั้น จับเปาะเข้าโคนขาหน้าพอดี
ตรวจดูรูเข้านิดเดียว รูออกทำไมใหญ่จัง
ปากยังคาบลูกไก่อยู่เลย
ตัดสินใจ วิ่งไปหากระสอบปุ๋ยเก่า
มายัดหมาใส่ ลากไปโยนขึ้นท้ายรถ
เมียนิ่งไม่พูดอะไร
ผมเดินไปหยิบกุญแจและกระเป๋า
ขับรถไปโรงเรียน เราปรินเตอร์
ปัญหา คือ จะทำอย่างไรกับหมาดำตัวนี้ ถึงจะไม่มีปัญหาตามมา
ตัดสินใจขับรถเลยบ้าน ไปที่สะพานข้ามห้วยกะมัน
โยนหมาทิ้งน้ำ แล้วกลับบ้านมาล้างรถ และเผากระสอบปุ๋ย
จะว่าผม ผมก็ยอมรับผิดครับ แต่.......
แล้วบางแก้วล่ะ
ผมจะทำยังไง แนะหน่อยดิ มันกวนทุกวัน
ขออนุญาต ไม่อิอิ
