นาย Tony Senitores ช่างภาพสมัครเล่นชาวอเมริกัน อยากจะถ่ายภาพลูกกระสุนตอนที่มันวิ่งไปชนเป้ากระดาษ ก็เลยจัดฉากตามรูปดังกล่าว คือ เอาเป้ากระดาษไปแขวนไว้ด้วยเชือกที่ขึงตึง ด้านบนติดตั้งหลอดไฟให้แสงสว่างส่วนหนึ่ง แล้วตั้งกล้องที่มีชัตเตอร์ความเร็วสูงไว้ด้านหน้า เขาถ่ายภาพเอาไว้หลายรูป แล้วก็ส่งไปอัด โดยเป็นภาพแบบสไลด์ทั้งหมด เมื่อได้รับสไลด์กลับมาแล้วเขาก็ชื่นชมในผลงานของเขาเป็นอย่างยิ่ง หลายปีผ่านมายุคของกล้อง digital เข้ามาครองตลาด เขาอยากจะแปลงภาพสไลด์ของเขาให้เป็นระบบ digital ด้วย เพราะจะได้สามารถนำมาเก็บในคอมพิวเตอร์และนำไปใช้พิมพ์หรือชมได้สะดวกขึ้น อย่างไรก็ตาม ในระหว่างทำการแสกนสไลด์เขาต้องแกะเอากรอบของสไลด์ออก เพื่อที่ให้ได้ภาพทั้งหมด รวมทั้งส่วนที่กรอบกระดาษของสไลด์บังอยู่ หลังจากทำการแปลงภาพเรียบร้อย เขาได้นำภาพผลงานของเขามาชมทางจอคอมพิวเตอร์ และแล้วเขาก็เห็นภาพ เงากระสุนปริศนา ที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร คือจากภาพจะเห็นว่าตัวกระสุนเริ่มเจาะหัวเข้าไปในเป้ากระดาษ แต่ตรงพื้นเงาของกระสุนยังอยู่ห่างจากเป้าอีกพอสมควร
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อนึ่งเทคนิคการถ่ายภาพความเร็วสูงนั้นทำได้ไม่ยากหากรู้วิธี สมัยที่ผมกำลังบ้าเรื่องกล้อง ก็ได้ลองถ่ายเล่นเอาไว้มากมาย วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือ ใช้เสียงเป็นตัวกระตุ้นให้แฟลชฉายแสงออกไป ก่อนอื่นเราต้องจัดฉากหลังให้เป็นสีดำสนิท ผ้ากำมะหยี่สีดำใช้ดีที่สุด ส่วนวงจรกระตุ้นแฟลชด้วยเสียงนั้น อาจซื้อหาเอา หรือทำเอาเองโดยหาอุปกรณ์ง่าย ๆ ไม่กี่ตัว อุปกรณ์ตัวนี้จะมีสายโยงต่อเข้ากับตัวแฟลชซึ่งเราต้องตั้งความเร็วของแฟลชไว้ที่ประมาณ 1/10000 1/20000 วินาที ส่วนกล้องต้องตั้งชัตเตอร์สปีดเอาไว้ที่ตำแหน่ง B คือตราบใดที่เรายังกดชัตเตอร์เอาไว้หน้ากล้องก็จะเปิดตลอด และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องถ่ายในตอนกลางคืนหรือในห้องที่ไม่มีแสงนะครับ
นอกจากนี้ยังมีเทคนิคการถ่ายภาพซับซ้อนความเร็วสูง เช่น การถ่ายภาพวงสวิงของการตีกอล์ฟ โดยในภาพเดียวกันนั้นจะเห็นวงสวิงที่จุดต่าง ๆ กัน ซึ่งอาจจะมี 3 จุด 8 จุดหรืออาจไปถึง 20 จุดก็ได้ กรณีนี้เราก็จัดการกระตุ้นแฟลชหลาย ๆ ครั้งติดต่อกันเป็นแบบไฟกระพริบหรือ strobe ปัจจุบันแฟลชหลายรุ่นมีระบบไฟกระพริบให้เลือกใช้ได้เลย สมัยก่อนผมใช้ช้อนรูดไปบนที่ปิ้งซึ่งเป็นตระแกรงเหล็กใช่องห่างกันราว 1 นิ้ว
ภาพล่างเรียกว่า multi-exposured ครับ
3 ภาพล่างจากปืนลมคนอื่นถ่ายไว้ ของผมถ่ายเป็นฟีล์มเอาไว้ ยังไม่ได้ไปค้นเอาออกมาแปลงนะครับ
หมายเหตุ เนื่องจากว่าสมัยก่อนเราถ่ายด้วยฟีล์ม ถ่ายแล้วต้องรอล้างออกมาดูว่าได้ผลหรือไม่ ต่างจากปัจจุบันที่ใช้กล้องดิจิตัลดูผลได้เลย ดังนั้นผมต้องใช้การเปลี่ยน ระยะทาง จากตัวกระตุ้นแฟลช ไปยังแฟลช เช่นถ้าแฟลชยิงเร็วเกินไปก็ต้องยืดระยะทางออกไป คือให้เสียงใช้เวลาเดินทางมากกว่าเดิม ผลก็คือแฟลชต้องรอนานกว่าเดิมถึงจะยิงแสงออกไป ในทางกลับกันถ้าแฟลชยิงช้าเกินไป กระสุนเลยเป้าไปแล้วก็ให้ขยับตัวกระตุ้นแฟลชเข้ามาใกล้แฟลช ทำเช่นนี้ลองไปลองมาอยู่หลายวันถึงจะได้ระยะที่ถูกต้อง
อนึ่งบางท่านอาจสงสัยว่าในเมือ่ตัวกระตุ้นแฟลชใช้เสียงเป็นสัญญาณแล้วทำไมไม่ใช้เสียงจากปาก ก็ขอบอกว่าเสียงนั้นต้องเป็นเสียงเหมือนโลหะมากระทบกันเท่านั้น
ภาพล่างคือภาพยอดนิยมทำกัน คือเอาลูกโป่งใส่น้ำแล้วทำให้แตก ลูกโป่งจะแตกออก แต่น้ำจะคงรูปเอาไว้ได้ในชั่วพริบตา
นาย Tony Senitores ได้ทำการค้นคว้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับกรณีที่เงาไม่ตรงกับตัววัตถุต้นกำเนิดของเงา ก็ได้พบว่าได้เกิดมีภาพปริศนาเช่นนี้มาก่อน คือภาพคนเล่นกีฬาเบสบอล คือจะมีทั้งกรณีที่ลูกบอลกระทบไม้พอดี แต่เงาของลูกบอลยังห่างจากไม้ หรือตรงกันข้าม
ภาพสุดท้ายจะเห็นได้ชัดว่า นอกจากลูกกระสุนตัวจริงด้านบนในภาพกระทบผ่านน้ำออกมาช่วงหนึ่งแล้ว แต่เงาในน้ำกระสุนเพิ่งจะออกมาได้นิดเดียว อีกอย่างกระสุนจริงเริ่มหักหัวขึ้นเปลี่ยนทิศทางเพราะกระทบน้ำ แต่เงาของมันในน้ำยังคงอยู่ในแนวนอน?
??
ยังไงก็ลองคิดดูกันเล่น ๆ นะครับว่าจะมีคำอธิบายเรื่องเงาปริศนานี้ได้อย่างไร
ธนาสิทธิ์ ศิริลักษณ์
๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๔
