เมื่อผมไปซ้อมกอล์ฟกับสาวสวย (ตอนอวสานมาแล้วครับ)

ตอนอวสานมาแล้วครับ

บทที่ 26 เคียงใจ

ที่สุด ที่เราตั้งใจว่าจะไปดื่มน้ำผึ้งที่รีสอร์ทหลังจากที่คิดว่าจะอยู่ปฏิบัติธรรมที่วัดเพียงสองวัน กลับกลายเป็นว่า พอรถตู้ที่นัดให้มารับเรากลับบอกให้มาใหม่อีกครั้ง 5 วันข้างหน้า รวมความคือเราอยู่ดื่มน้ำผึ้งและดื่มพระธรรมที่วัดแทนทั้ง 7 วัน ห้าวันสุดท้ายนั้นเราป่ายปีนขึ้นเขาไปที่ลานหินเยี่ยมสวรรค์ทุกเช้าหลังอาหาร และนั่งสงบในสมาธิจวบจนบ่ายคล้อยจึงกลับลงมาที่วัด

นับแต่วันที่กลับจากวัดเป็นต้นมา ผมและปานฯ จะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงในห้องพระเพื่อนั่งสมาธิเป็นประจำทุกค่ำ และอีกครั้งตอนเช้าตรู่ บางครั้งเราเปิดแผ่นซีดีที่พระอาจารย์แสดงธรรมฟังไปด้วย จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่แยกไม่ออก เพราะเรารู้สึกว่าเรารู้วิธีที่จะใช้ชีวิตให้อยู่เป็นสุขได้ทุกเช้าค่ำอันเนื่องมาจากการนั่งสมาธิ

เราตระหนักได้ว่า ‘อาจไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับเรา ชีวิตอาจดับสูญไปเมื่อใดก็ได้ทุกนาที’ นั่นคือข้อเท็จจริง

เรายังตระหนักต่อไปว่า ณ วินาทีสุดท้ายแห่งชีวิตที่ใกล้จะดับสูญไปนั้น จิตของเราจะหวนคิดคำนึงถึงสิ่งใดบ้าง? บ้างอาจอาลัยอาวรณ์กับชีวิตที่กำลังจะดับไป บ้างอาจเป็นห่วงทรัพย์สินเงินทองทั้งหลาย บ้างเป็นห่วงลูกห่วงหลานหรือคนที่รัก บ้างอาจรู้สึกเศร้าโศกเสียใจกับความชั่วที่ทำไป แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ดวงจิตนั้นย่อมดับลงด้วยความหม่นหมองไม่เป็นสุข เขาเรียกว่า ‘การจากไปสู่ ทุคติ’ - นี่ก็คือข้อเท็จจริง

อาจมีบ้างที่สามารถปล่อยลง ปลงได้ รู้ว่าชีวิตอันเป็นธรรมชาติก็คืออย่างนี้เอง อีกสิ่งดีงามต่างๆ ที่จะไหลเวียนเข้ามาให้ได้สบายใจ ไม่เป็นห่วงเป็นใยกับสิ่งอื่นใด ดวงจิตนั้นย่อมดับลงด้วยความแจ่มใส เขาเรียกว่า ‘การจากไปสู่สุคติ’ - นี่ก็เป็นข้อเท็จจริง

เราเลือกได้ว่าเราต้องการจากไปแบบไหน - นี่ก็คือข้อเท็จจริง

ไม่มีชีวิตใดที่สมบูรณ์แบบเหมือนวงสวิงกอล์ฟที่อาจคลาดเคลื่อนไปได้ตลอดเวลา กอล์ฟกับชีวิตจึงมีสิ่งที่เหมือนกันคือ ‘ไม่มีวันจะดีอยู่ได้ตลอดเวลาทุกวัน’ ปัญหาคือทำอย่างไรที่จะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นนั้น ก็ด้วยการมีสติสัมปชัญญะอันสมบูรณ์อยู่เสมอ ชีวิตคู่ของผมและปานฯ จึงไม่ต่างไปเพราะเรายังอยู่ในสังคมที่แวดล้อมด้วยสิ่งเร้าต่างๆ มากมายสุดคณานับ

วันนี้ เราสั่งเค้กสำหรับฉลองครบรอบวันแต่งงานของเรา

หลังจากที่เราไปออกรอบกันมาที่สนามกอล์ฟหลวงหัวหิน ซึ่งเป็นสนามกอล์ฟแห่งแรกในประเทศไทย ที่ยังคงความขลังและมีเสน่ห์อยู่เสมอด้วยเอกลักษณ์ของสนามที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ๆ อายุนับร้อยปีที่มีอยู่ทั่วไปทั้งสนาม การจัดวางหลุมแต่ละหลุมไปตามไหล่เนินของภูเขาทำให้มีแอ่งเป็นเหวลึกให้ตีข้าม เหวลึกขนาดตึกสี่ห้าชั้น หรือตีขึ้นเนินสูงๆ บางทีต้องตีอ้อมโค้งตามเนินเขาไปทั้งซ้ายขวา อีกทัศนียภาพของบางหลุมที่สามารถมองเห็นท้องทะเลสีครามอยู่เบื้องหน้าตัดกับพื้นสนามสีเขียวสด ประดับด้วยใบธงเล็กๆ สีแดงสดที่โบกสะบัดอยู่ไหวๆ เหมือนท้าทายอยู่ในที ทำให้ผมและปานฯ ชื่นชมอยู่ไม่รู้หน่าย

สายลมเย็นริมหาดโชยมาเอื่อยๆ ไม่ขาดระยะ ปะทะเสียงทะเลที่ม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นเล็กๆ กระทบฝั่งดังซ่าๆ ไม่ขาดตอน ไกลออกไปที่ขอบฟ้าอันมืดมิดเป็นแสงไฟสีเขียวนับร้อยของเรือประมงที่ทอดสมอกระจายอยู่ใต้ดวงดาวอันระยิบระยับนับล้านเหมือนแสงหิ่งห้อยที่หมายแข่งแสงจันทร์นวลเต็มดวงที่ขับรัศมีฉายเป็นวงทรงกลดสีรุ้งละออตาเป็นยิ่งนัก ดึงดูดให้ปูลมตัวน้อยๆ วิ่งกันขวักไขว่ไปมาหมายชมจันทร์

เรายืนชิดติดริมระเบียงบ้าน เหม่อมองธรรมชาติยามค่ำอันบริสุทธิ์ ปานฯ สูดเอากลิ่นไอของทะเลเอาไว้เต็มปอด ในขณะที่ผมกลับเข้าไปในบ้าน ยกขนมเค้กที่ปักเทียนเล่มเล็กไว้สองเล่ม หน้าขนมเค้ก ผมสั่งให้ร้านวาดเป็นรูปการ์ตูนของชายและหญิงยืนจับมือกันดูน่ารัก กระจุ๋มกระจิ๋มดี

เราก้มลงเป่าเทียนพร้อมกัน ผมหอมแก้มปานฯ อย่างเคย เธอยิ้มด้วยความเอียงอาย รำพึงขึ้นเบาๆ ว่า

“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่านี่คือวันครบรอบการแต่งงานครบ 50 ปีของเรา”

จบบริบูรณ์

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เมื่อผมไปซ้อมกอล์ฟกับสาวสวย (ตอนอวสานมาแล้วครับ) (อ่าน 7561 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้