มันน่าจะมีปัญหาที่หลักสูตรเอง ตอนเรียนก็ทำได้แต่ตอนสอบไปหาที่ไหนมาให้สอบก็ไม่รู้
จริงครับ
นอกจากนั้นผมว่า พิธีกรรม อันเลอะเทอะ มีมากเกินไป จนมีเวลาสอนจริงไม่พอ ( ไม่เกียวกะวัฒนธรรมอันดีงาม นะครับ ) ครูก็เจ้ายศเจ้าอย่างเกินไป กว่าจะเข้าเนื้อหาได้ ก็ "กู๊ด มอนิ่ง ทีเชอร์ " ทั้งกราบ ทั้งคำนับ อยู่นั้นแหละ
เดินขบวนเดินพาเหรด มีบ่อยเกินไป โดยไม่คิดเรื่องนั้นว่ามีเกี่ยวข้องกะเด็กวัยนั้นหรือไม่ แถวภาคอีสาน ธุรกิจให้เช่าชุดเดินพาเหรด กลายเป็นธุรกิจที่รายได้ดีไปแล้ว แล้วสมาธิเด็กไม่เหมือนผู้ใหญ่ มีกิจกรรมที่หนึ่ง สมาธิเรื่องการเรียนเสียไปสัปดาห์หนึ่งแล้ว
ในขณะที่กิจกรรมเพื่อสังคมจริงๆ ทางโรงเรียนกลับทำตัวแปลกแยกกะชุมชมรอบข้างครับ ไม่เคยพาเด็กไปศึกษาสิ่งรอบตัวเลย วาดภาพแต่ในหอคอยงาช้างอยู่นั้นแหละ
แล้วเวลาสอน ก็บอกเด็กแต่ว่า "ตั้งใจเรียน เรียนสูงๆ แล้วจะได้ทำงานสบาย" จนเด็กที่เรียนจบออกมามันเลือกงาน ทั้งที่น่าจะบอกว่า
"การงานทุกอย่างกว่าที่จะประสพความสำเร็จต้องผ่านการอดทนมาทั้งนั้น การที่มีการศึกษาดีกว่าย่อมทำให้การประกอบกิจการใดสะดวกขึ้น ส่งเสริมพัฒนาขึ้นไปได้ง่ายขึ้น " มากกว่า
