ขอนอกเรื่องหน่อย เมื่อปี 2004 ไปโดดร่ม แล้วเพื่อนที่เป็น Recon Marine โดดลงที่ ลพบุรี แล้วหลังเจ็บ
กลับกรุงเทพพาไป โรงพยาบาล พระรามเก้า ( อาจจะจำชื่อผิด ที่อยู่ใกล้ๆ โรงแรม ฟอร์จูน ตรงถนนรัชดา)
เข้าไปพยาบาลก็มาถามอาการ
พยาบาล : เป็นญาติคนไข้ใช่ไหมคะ
ผม : เปล่าครับเป็นเพื่อน
พยาบาล : คนไข้เป็นอะไรคะ
ผม : หลังเจ็บมากครับ โดดร่มลงมา ตอนลงพื้นแล้วหลังเจ็บ
พยาบาล : กระโดดร่มลงมา มีร่มหรือป่าวคะ
ผม :
นึกในใจถามจริงๆหรือป่าววะ หรือแซวเล่น แต่เค้าถามจริงๆแฮะ เลยตอบไปว่าคุณครับ ถ้าลงมาไม่มีร่ม ผมคงไม่พามาที่นี่หรอกครับ คงส่งวัดไปแล้วครับ
พยาบาล : หน้าแดงด้วยความอาย แล้วกระอ่อมกระแอ่มว่า เอ่อๆๆๆๆ
หลังจากนั้น คุณหมอสาวหน้าตาเด็กๆ ก็เข้ามาถามอาการอีก ผมก็เป็นล่ามให้ ปรากฏว่า คุณหมอแสดงอาการไม่พอใจ ที่เป็นล่ามให้ นัยว่าคุณเป็นใคร ชั้นก็พูดได้นะภาษาอังกฤษเนี่ย ผมหมั่นไส้เลยปล่อยให้คุณกันเอง
คุณหมอถามอาการอยู่ซักพัก ไอ้เจ้าเพื่อนผมก็หันมาบอกผมว่า
Joe : เอ็งช่วยแปลให้ข้าฟังทีซิว่าหมอเค้าพูดว่าอะไร ข้าฟังไม่รู้เรื่องว่ะ
หมอ : หน้าแดง แต่เสียงอ่อนลง ยอมให้ผมเป็นล่ามให้
ผม : นึกในใจ ทำเป็นหยิ่ง ถ้าไม่กลัวเพื่อนมันจะทรมาน จะปล่อยให้คุยกันเองซะให้เข็ด
คุณหมอเธอศัพท์ถูกใช้ไวยกรณ์เก่งกว่าผมอีก แต่สำเนียงไทยแท้ ฝรั่งฟังไม่รู้เรื่อง
