คราวนี้ พี่บ้านที่ทำเนื้อเค็มเลยมาปรึกษากับลูกน้องแกว่า ทำยังไงดี....
หมามันถึงจะเข็ด และไม่ผิดใจกับเจ้าของหมา....
ไอ้ลูกน้องตัวดีก็ให้คำแนะนำแบบพิเรนๆ มา .....(ลองฟังกันดู)
คราวนี้....เหมือนเดิม....ทำบ่วงดักไอ้หมาเวรอีกทีหนึ่ง....
พอมันเข้ามาคราวนี้....ติดบ่วงปั๊บ....ลูกน้องแก สามคนก็เอาเลย....
จับหมาบีบปากไม่ให้ร้อง ลากเข้าไปหลังบ้าน.....ช่วยกันจับ...(ไม่ให้เจ้าของเห็น และไม่ให้ใด้ยินเสียง)
คราวนี้ไอ้ลูกน้องพิเรนของแกอีกคน..............ไปเอาสูบจักรยานมา....(ลูกน้องคนนี้ช่วยตีหมา ก็โดนเจ้าของหมาด่าแบบสาดเสียเทเสีย)
ช่วยกันจับหมา...ลูกน้องพิเรนคนนั้น...เอาสายสูบจักรยานเสียบก้นหมา....แล้วก็สูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้หมาตัวนั้น ร้องไม่ออก ดิ้นไม่ได้....(สภาพของมันไม่ต้องพูดถึง)..
ลูกน้องของแกคนนั้น สูบลมใส่ ตูxxx ไอ้หมาตัวนั้นจนหนำใจ...แล้วก็ปล่อย ไอ้หมาเวรตัวนั้นออกไป....
ฟังมาไม่ผิด เขาเล่าว่า หมาตัวนั้น ร้องเอ๋งๆๆๆๆๆ ครางไปเบาๆ พร้อมกับ "ตด" ออก ไปตลอดทาง.....
แล้วคราวนี้ หมาตัวนั้น ก็ไม่เคยย่างกรายมาที่บ้านพี่เขาอีกเลย.....
ลูกน้องแก ตอนเข้าเวร ก็จะต้องเดินผ่านบ้านของไอ้หมาตัวนั้น มันเห็นเข้า รีบหนีหางจุกตูด....
เรื่องนี้พอเล่ากันในกอง ในหน่วยของผมทีไร ฮากันกระจาย........
ผ่านมาหลายปี พอผมกลับไปเยี่ยม เรื่องนี้ก็ยังคงเล่ากันอยู่....ถึงแม้ว่าหมาตัวนั้น มันจะตายไปแล้ว....และเจ้าของมัน เกษียณไปแล้วก็ตาม....
ส่วนตัวลูกน้องพิเรนของพี่แกคนนั้น ก็เจริญก้าวหน้าในวิชาชีพ ไปแล้วมากอยู่....
ขำๆ นะอย่าเครียด
